هدف از اين پژوهش «بررسی اثربخشی مشاوره شغلی به شيوه سازگاری شغلی ديويس بر فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان» بود. طرح تحقيق از نوع شبه آزمايشی و جامعه آماری شامل کليه کارکنان مرد دانشگاه (157 نفر) در سال 1387 بود، برای انجام پژوهش 40 نفر از کارکنان مرد که در پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش نمره بالاتر از صدک پنجاه را کسب کرده بودند، بهطور تصادفی طبقهای انتخاب و بهطور تصادفی در دو گروه آزمايش (20 نفر) و گواه (20 نفر) جايگزين شدند.