چکیده مقاله
اين پژوهش با هدف بررسی رابطۀ ويژگیهای شخصيتی والدين و عملکرد خانواده با کنترل متابوليک (ميزان هموگلوبين گليکوزيله) در کودکان مبتلا به ديابت نوع اول اجرا شد. روش پژوهش همبستگی و جامعۀ آماری شامل والدين دارای کودکان مبتلا به ديابت نوع اول و عضو انجمن ديابت ايران، همچنين والدين دارای کودکان سالم بودند که از ميان آنها 211 نفر والدين کودکان مبتلا به ديابت نوع اول و 220 نفر والدين کودکان سالم، به روش نمونهگيری تصادفی ساده و خوشهای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش شامل پرسشنامۀ پنج عامل بزرگ شخصيت (کاستا و مک کری، 1989)، پرسشنامۀ ارزيابی خانواده مکمستر (اپشتاين و همکاران،1983) و سؤالاتی در مورد کنترل متابوليک (ميزان هموگلوبين گليکوزيله) کودک بودند. دادهها از طريق تحليل رگرسيون چندگانه (گام به گام) و تحليل واريانس چندمتغيری تحليل شدند. يافتهها نشان داد که بين روانرنجورخويی مادران و اختلال عملکرد خانواده در بعد آميزش عاطفی و کنترل متابوليک (ميزان هموگلوبين گليکوزيله) در کودکان ديابتی رابطۀ مثبت معنادار وجود دارد (P<0/01). والدين کودکان ديابتی نسبت به والدين کودکان سالم از روانرنجورخويی بالاتر و برونگرايی پايينتری برخوردار بودند. همچنين والدين کودکان ديابتی در ابعاد ارتباط، نقشها، همراهی عاطفی و آميزش عاطفی نسبت به والدين کودکان سالم دارای تفاوت معناداری بودند (P<0/01).