تأثیر مشاوره شغلی به شیوه سازگاری شغلی دیویس بر فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان

هدف از اين پژوهش «بررسی اثربخشی مشاوره شغلی به شيوه سازگاری شغلی ديويس بر فرسودگی شغلی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان» بود. طرح تحقيق از نوع شبه آزمايشی و جامعه آماری شامل کليه کارکنان مرد دانشگاه (157 نفر) در سال 1387 بود، برای انجام پژوهش 40 نفر از کارکنان مرد که در پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش نمره بالاتر از صدک پنجاه را کسب کرده بودند، به‌طور تصادفی طبقه‌ای انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمايش (20 نفر) و گواه (20 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش هشت جلسه 90 دقيقه‌ای در جلسات مشاوره گروهی شرکت کردند. جلسات مشاوره گروهی شغلی براساس نظريه سازگاری ديويس اداره می‌شد. پس از اتمام جلسات، جلسه پيگيری (يک ماه بعد) انجام شد. برای تحليل داده‌ها از آزمون t گروههای مستقل، تحليل واريانس چند متغيری (مانوا) استفاده شد. در سطح 05/0>P نتايج نشان دادند که مشاوره شغلی به شيوه ديويس بر کاهش فرسودگی شغلی کارکنان مؤثر بوده است. همچنين يافته‌ها اثربخشی اين شيوه بر کاهش خستگی عاطفی، مسخ شخصيت و کاهش نداشتن موفقيت فردی کارکنان در دو مرحله پس‌آزمون و پيگيری را نيز تأييد نموده‌اند (05/0>P).