هدف: مقاله حاضر به دنبال توصيف و تشريح روش تشخيص کارکرد متفاوت سوال در چارچوب نظريه سوال-پاسخ، با استفاده از الگوي يک پارامتري با تاکيد بر سوگيري داخلي در يک آزمون است.
روش: ابتدا مباني نظري رويکرد معرفي شد، و به دنبال آن به منظور ارايه عملي روش، داده هاي خرده-مقياس گرامر در بخش تخصصي دفترچه زبان انگليسي آزمون سراسري در سال 1384 با نرم افزار باي لوگ-ام جي تحت الگوي يک پارامتري با دو روش مقايسه سطوح مقادير دشواري در دو گروه و آزمون نسبت درست نمايي تحليل شدند.
يافته ها: نتايج نشان داد که بين مقدار دشواري سوال 8 در دو گروه تفاوت معنادار است. اين موضوع با برازش بهتر الگوي داراي کارکرد متفاوت سوال در مقايسه با الگوي بدون کارکرد متفاوت سوال (با آلفاي 0.05) تاييد شد. در واقع احتمال پاسخ درست به سوال 8 براي گروه مردان در مقايسه با گروه زنان بيشتر بوده است.
نتيجه گيري: اهميت بررسي کارکرد متفاوت سوال در آزمون هاي مختلف روز به روز در حال افزايش است. روش هاي موجود در نظريه کلاسيک به خاطر وجود تغييرپذيري شاخص هاي آن براي شناسايي اين موضوع مفيد نيستند. در مقابل روش هايي موجو در بافت نظريه سوال-پاسخ براي انجام اين کار مفيدتر هستند

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين جهت و شدت رابطه حرمت خود جمعي و احساس هويت ملي است.
روش: روش پژوهش از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل کليه دانشجويان دوره کارشناسي دانشگاه اراک بود. 225 دختر و 195 پسر دانشجوي کارشناسي دانشگاه اراک به روش نمونه گيري خوشه اي از 4 دانشکده انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي مقياس حرمت خود جمعي لاهتانن و کراکر (1992) و پرسشنامه هويت ملي و نفي هويت ملي (1374) پاسخ دادند.
يافته ها: يافته ها نشان داد رابطه بين هويت ملي و حرمت خود جمعي مثبت و معنادار و رابطه ميان نفي هويت ملي و حرمت خود جمعي منفي و معنادار است. افزون بر اين، رابطه هويت ملي با خرده مقياس حرمت خود خصوصي نيز مثبت و معنادار و رابطه ميان نفي هويت ملي و خرده مقياس هاي حرمت خود خصوصي و هويت منفي و معنادار بود.
نتيجه گيري: با افزايش هويت ملي، مي توان حرمت خود جمعي و در نتيجه احساس بهزيستي روان شناختي را افزايش داد

هدف: هدف پژوهش تعيين نقش تعديل کننده عاطفه مثبت و منفي در رابطه ميان بي عدالتي سازماني و رفتارهاي مخرب بود.
روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري کارکنان دو شرکت توليدي شهرکرد در تابستان 1389 بود که از طريق نمونه گيري تصادفي ساده 148 نفر انتخاب و سه پرسشنامه بي عدالتي، پرسشنامه عاطفه مثبت و منفي و پرسشنامه رفتارهاي مخرب در مورد آن ها اجرا و داده ها از طريق تحليل رگرسيون سلسله مراتبي تحليل شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد عاطفه منفي رابطه بي عدالتي تعاملي را با خروج (ترک سازمان) تعديل مي کند. بدين معني که وقتي عاطفه منفي پايين است، بي عدالتي تعاملي ادارک شده با خروج (ترک سازمان) داراي رابطه مثبت معنادار است. اما در عرصه غفلت و اعتراض پرخاشگرانه، عاطفه مثبت و منفي رابطه بي عدالتي توزيعي را با اين بعد از رفتارهاي مخرب تعديل مي کند. بدين معني که در عاطفه مثبت و منفي پایين، بي عدالتي توزيعي ادراک شده، با غفلت و اعتراض پرخاشگرانه داراي رابطه مثبت و معنادار است.
نتيجه گيري: لازم است براي جلوگيري از تمايل کارکنان به رفتارهاي مخرب و ترک سازمان از طريق راهبردهاي منطقي سطح بي عدالتي توزيعي و تعاملي در سازمان ها کاهش يابد

هدف: هدف پژوهش تعيين ميزان اثربخشي آموزش خود تنظيمي تحصيلي و مهارت هاي مطالعه بر پيشرفت تحصيلي دانشجويان بود.
روش: روش پژوهش از نوع آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه و جامعه پژوهش کليه دانشجويان مقطع کارشناسي دانشگاه پيام نور واحد بومهن بود که از ميان آن ها تعداد 30 دانشجو پس از اجراي آزمون تشخيصي عملکرد تحصيلي درتاج (1383) به شيوه نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 8 جلسه يک ساعته، تحت آموزش خود تنظيمي تحصيلي و مهارت هاي مطالعه قرار گرفت، اما گروه گواه مداخله اي دريافت نکرد. داده هاي با استفاده از روش کوواريانس تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد که آموزش خود تنظيمي تحصيلي و مهارت هاي مطالعه بر پيشرفت تحصيلي اثر مثبت دارد.
نتيجه گيري: با آموزش خود تنظيمي تحصيلي و مهارت هاي مطالعه مي توان راهبردهايي کارآمد و سودمندي را براي افزايش پيشرفت تحصيلي و بهبود کارکرد تحصيلي در اختيار دانشجويان قرار داد

هدف: هدف پژوهش تعيين اثربخشي خاطره گويي، موسيقي و انجام فعاليت هاي دلخواه، بر احساس تنهايي سالمندان بود.
روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. نمونه اي متشکل از 78 فرد سالمند (40 مرد و 38 زن) در شهرستان سيرجان به شيوه در دسترس انتخاب و با استفاده از بسته هاي آموزشي موسيقي درماني، خاطره گويي و انجام فعاليت هاي دلخواه و آزمون احساس تنهايي بررسي شدند. گروه گواه متشکل از 10 مرد و 10 زن بود و در هر گروه آزمايش 20 نفر، 10 زن و 10 مرد شرکت داشتند (به استثناي گروه موسيقي درماني خانم ها که به دليل افت ازمودني 8 نفر عضو داشت). براي تحليل داده ها از روش تحليل واريانس استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد موسيقي درماني بر احساس تنهايي زنان ناشي از ارتباط با دوستان و نشانه هاي عاطفي تنهايي، و خاطره گويي بر احساس تنهايي مردان و زنان ناشي از ارتباط با دوستان و نشانه هاي عاطفي تنهايي، و انجام فعاليت دلخواه در مردان بر احساس تنهايي ناشي از ارتباط با دوستان تاثير گذار است و در زنان احساس تنهايي ناشي از ارتباط با خانواده و نشانه هاي عاطفي تنهايي را کاهش داده است. در مردان خاطره گويي و در زنان موسيقي درماني در کاهش احساس تنهايي آن هم در خرده مقياس احساس تنهايي ناشي از ارتباط با دوستان تاثير بيشتري نسبت به دو مداخله ديگر داشتند.
نتيجه گيري: اين مداخلات را مي توان به عنوان راهکارهايي در راستاي کاهش احساس تنهايي سالمندان مطرح کرد و براي رفع احساس تنهايي آن ها را در دستور کار فرهنگسراهاي سالمند، خانه هاي سالمندان و افرادي که در منزل سالخورده اي دارند قرار داد

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين ميزان اثربخشي آموزش خود نظارتي توجه بر عملکرد حل مساله رياضي دانش آموزان پسر دچار ناتواني رياضي بود.
روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي است که در اجراي آن از طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. آزمودني هاي پژوهش شامل 20 نفر از دانش آموزان پسر پايه چهارم ابتدايي شهر تبريز در سال 88-1387 بودند که به روش تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و به طور تصادفي در هر يک از گروه هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند. از آزمون تشخيصي رياضي ايران کي مت (1976) استفاده شد. آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 45 دقيقه اي آموزش هاي خود نظارتي را دريافت کردند. گروه گواه نيز همزمان به برنامه هاي عادي کلاسي خود ادامه دادند.
يافته ها: يافته هاي حاصل از تحليل کوواريانس نشان داد نمره هاي دانش آموزان گروه آزمايش در پس آزمون حل مساله رياضي بالاتر از گروه گواه شده است.
نتيجه گيري: پژوهش حاضر کاربردهايي براي والدين، معلمان و متخصصان دانش آموزان دچار ناتواني رياضي دارد که مي توانند از اين راهبردها براي پيشرفت درس رياضي استفاده کنند

هدف: هدف پژوهش، تعيين اثربخشي آموزش ايمن سازي در مقابل استرس بر سلامت عمومي بيماران ديابتي بود.
روش: روش پژوهش آزمايشي و جامعه آماري شامل 2630 نفر بيماران ديابتي مرکز ديابت اصفهان بود که از ميان آن ها 16 زن و 14 مرد به طور تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند و پرسشنامه سلامت عمومي 28 سوالي را قبل و بعد از مداخله تکميل کردند. در هر گروه 8 زن و 7 مرد وجود داشت. گروه آزمايش، آموزش گروهي ايمن سازي در مقابل استرس را طي 6 جلسه 90 دقيقه اي با ميانگين فاصله زماني جلسات 6 روز دريافت کرد و گروه گواه اين آموزش را دريافت نکرد.
يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که آموزش مزبور به طور معناداري ميانگين نمرات کل سلامت عمومي گروه آزمايش را نسبت به گروه گواه افزايش داده است.
نتيجه گيري: آموزش ايمن سازي در مقابل استرس را مي توان به عنوان يک روش مداخله اي مفيد، براي بهبود سلامت عمومي بيماران ديابتي به کار برد

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثرات ميانجيگري احساس تنهايي هيجاني در رابطه بين تنهايي اجتماعي، بهزيستي معنوي، فاصله اجتماعي و افسردگي دانشجويان بود.
روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس 251 دانشجوي دختر از بين دانشجويان دانشگاه تبريز انتخاب شدند و به مقياس هاي احساس تنهايي اجتماعي راسل (1996)، احساس تنهايي هيجاني وودورث (1986)، بهزيستي معنوي پالوتزين و اليسون (1982)، افسردگي زونگ (1967) و فاصله اجتماعي المر (2000) پاسخ دادند. به منظور آزمون الگوي اثرات مستقيم و غيرمستقيم در الگوي پيشنهادي، از روش آماري الگويابي معادلات ساختاري استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد الگو از برازش کلي برخوردار است، متغيرهاي فاصله اجتماعي، بهزيستي معنوي، احساس تنهايي هيجاني و اجتماعي به طور معناداري مي توانند افسردگي جوانان را پيش بيني کنند. اين يافته ها با نقش احساس تنهايي هيجاني در افسردگي بر اساس الگوي نظري پيشنهادي همسو است.
نتيجه گيري: هر چه قدر فاصله اجتماعي و احساس تنهايي افراد بيشتر باشد، ميزان نشانه هاي افسردگي در آن ها بالاتر است. ارتباط زياد با خدا و هدف در زندگي با افسردگي پايين همراه است. نتايج اين پژوهش، ضرورت بازشناسي نقش فاصله اجتماعي، بهزيستي معنوي، احساس تنهايي هيجاني و اجتماعي را در پيش بيني افسردگي دانشجويان مورد تاکيد قرار مي دهد