رابطه سبك های شوخ طبعی دانشجویان با سلامت عمومی آن ها

هدف: پژوهش حاضر به منظور تعيين سبک هاي شوخ طبعي (شوخ طبعي مثبت، شوخ طبعي خود کاهنده و شوخ طبعي پرخاشگرانه) و رابطه آن با سلامت عمومي دانشجويان انجام شده است.
روش: روش پژوهش از نوع همبستگي است. 370 دانشجو به شيوه نمونه گيري طبقه اي نسبي انتخاب و با استفاده از پرسشنامه سبک هاي شوخ طبعي (رف، 2006) و پرسشنامه سلامت عمومي (گلدبرگ و هيلر، 1972) مورد آزمون قرار گرقتند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش همبستگي پيرسون و آزمون t مستقل استفاده شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد که سبک هاي شوخ طبعي با سلامت عمومي رابطه دارد و سبک هاي شوخ طبعي دانشجويان دختر با پسر تفاوت دارد. همچنين رابطه شوخ طبعي مثبت با سلامت عمومي مثبت و شوخ طبعي خود کاهنده و شوخ طبعي پرخاشگرانه با سلامت عمومي منفي است.
نتيجه گيري: افرادي که از شوخ طبعي خودکاهنده و شوخ طبعي پرخاشگرانه در روابط ميان فردي استفاده مي کنند، از سلامت عمومي خوبي برخوردار نيستند. نوع شوخي هاي دانشجويان دختر بيشتر از نوع مثبت و خود کاهنده است و نوع شوخي هاي دانشجويان پسر بيشتر از نوع پرخاشگرانه است. بنابراين جنس بر سبک شوخ طبعي تاثيرگذار است.