پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت و درمان شناختی رفتاری بر نشانه های پیش بین عود در مبتلایان به افسردگی اساسی عود کننده انجام شده است. این پژوهش از نوع طرح های پیش آزمون- پس آزمون است که بدین منظور 40 فرد مبتلا به افسردگی عود کننده انتخاب و به تصادف در دو گروه درمان شناختی رفتاری گروهی و درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت اختصاص داده شدند. کلیه آزمودنی ها بواسطه پرسشنامه های: سیاهه افسردگی بک– II، مقیاس نگرش های ناکارآمد، مقیاس پاسخ های نشخواری، مقیاس رضایتمندی از خود در پیش و پس از مداخله مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل نتایج بواسطه آزمون تحلیل آماری کوواریانس تک متغیره و چند متغیره نشان داد که درمان شناختی رفتاری نشانه های باقیمانده افسردگی و نگرش های ناکارآمد در مبتلایان به افسردگی اساسی عود کننده را بیشتر از درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت پس از اختتام درمان کاهش می دهد حال آن که درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت نشخوار ذهنی، واکنش پذیری شناختی و رضایتمندی از خود در مبتلایان به افسردگی اساسی عود کننده را بیشتر از درمان شناختی رفتاری پس از اختتام درمان کاهش می دهد در آخر پیشنهاد می گردد که با تلفیق دو شیوه درمانی، درمان شناختی رفتاری و درمان ذهن آگاهی مبتنی بر شناخت، برای مبتلایان به افسردگی اساسی می توان پیش بین های عود را بطور قابل ملاحظه ای کاهش داد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه پنج عامل بزرگ شخصیت با باور به دنیای عادلانه و ناعادلانه و باورهای جبران عدالت انجام شد. جامعه آماری پژوهش دانش‌آموزان پسر متوسطه بودند که از میان آن‌ها 196 نفر به شیوه‌ی تصادفی ساده انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت (گلدبرگ، 1992)، پرسشنامه باوربه دنیای ناعادلانه (دالبرت و همکاران، 2001)، پرسشنامه باور به دنیای عادلانه (ساتون و داگلاس، 2005) و پرسشنامه باور‌های جبران عدالت (گل-پرور واثقی، 1390‌الف) برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه به‌کار رفت. یافته‌ها نشان داد روان‌رنجو‌خویی و وظیفه‌شناسی دارای توان پیش‌بین معنادار برای باور به دنیای عادلانه برای خود، روان‌رنجور‌خویی دارای توان پیش‌بین معنادار برای باور به دنیای ناعادلانه و باورهای جبران فعال عدالت، و توافق پذیری دارای توان پیش‌بین معنادار برای باورهای جبران منفعل عدالت هستند.

بیماری پارکینسون نوعی اختلال تحلیلبرنده سیستم عصبیمرکزی در سالمندان است پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه علی ادراک بیماری، پیروی دارویی و کیفیت زندگی در سالمندان مبتلا به بیماری پارکینسون اجرا شد. روش پژوهش در این مطالعه علّی - همبستگی، جامعه آماری را کلیه بیماران سالمند مبتلا به پارکینسون تشکیل میدادند که 100 نفر از بیماران به عنوان نمونه با روش نمونهگیری در دسترس، از میان آنها انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: 1) پرسشنامه دموگرافیک(محقق ساخته ) 2) مقیاس 4) پرسشنامه پیروی دارویی . نتایج (Brief IPQ) کیفیت زندگی 3) پرسشنامه ادراک بیماری حاکی از ارزیابی الگوی رابطه پیشنهادی با استفاده از الگویابی معادلات ساختاری است و تحلیلها نشان دادند که دادهها به خوبی با مدل از لحاظ شاخصهای برازندگی، برازش دارند و پیروی دارویی (r=0/ تحلیل نشان داد که ادراک بیماری ( 95 .(CFI =0/ و 91 IFI=0/91) با کیفیت زندگی در سالمندان مبتلا به پارکینسون رابطه مستقیم دارد ولی بین ادراک (r=0/86) بیماری و پیروی دارویی رابطه مستقیمی وجود ندارد .بنابراین می توان نتیجه گیری کرد سلامتی دارای ابعاد متعددی است که بر کیفیت زندگی مؤثر می باشد و از طرفی عوامل روانشناختی چون ادراک بیماری و پیروی دارویی و کیفیت زندگی با هم رابطه دارند . به طوری که عوامل روا نشناختی روی کیفیت زندگی اثر م یگذارند که می توانند موجب مشکلات بهداشتی و بیماری در سالمندان مبتلا به پارکینسون گردد.

چکیده این مطالعه با استفاده از شیوه نیمه آزمایشی بصورت طرح پیش آزمون – پس آزمون و به منظور بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی وجودگرا در افسردگی والدین فرزندان مبتلا به سرطان انجام گردید. روش کار : برای این منظور 30 والد (24 تا 54 ساله) دارای فرزند مبتلا به سرطان از بین والدین داوطلب مراجعه کننده به بیمارستان محک انتخار و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و شاهد گمارده شدند. قبل از مداخله درمانی، هر دو گروه با آزمون افسردگی بک- II (1996) مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایشی در دوازده جلسه 90 دقیقه ای گروه درمانی شناختی وجودگرا که به صورت 2 جلسه در هفته اجرا گردید شرکت نمودند، ولی در گروه شاهد هیچ گونه مداخله رسمی روانشناختی انجام نگرفت. در پایان مداخله، هر دو گروه مجددا با آزمون مذکور مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS برای اجرای آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از وجود تفاوت معنی دار در میزان افسردگی دو گروه به نفع گروه آزمایش ( 01/0>p) بود. نتیجه گیری : گروه درمانی شناختی وجودگرا می تواند در کاهش افسردگی والدین فرزندان مبتلا به سرطان موثر باشد.

مطالعه حاضر در صدد بر آمده است تا تاثیر آموزش تیپ های شخصیت انیه گرم را بر سازگاری تحصیلی دانشجویان مورد مطالعه قرار دهد. بدین منظور 120 دانشجو با استفاده از نمونه های در دسترس انتخاب شدند و به شیوه کاملاً تصادفی در گروه های آزمایشی( 60 دانشجو) و کنترل( 60 دانشجو) قرار گرفتند و به آزمون سازگاری تحصیلی بیکر و سیریاک قبل و بعد از مداخله پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت شش جلسه یک ونیم ساعته آموزش تیپ های شخصیت انیه گرم را دریافت کردند. این طرح از نوع مطالعه نیمه آزمایشی پیش- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. داده های پژوهش به کمک آزمون های توصیفی و استنباطی از جمله میانگین، انحراف استاندارد، آلفای کرانباخ، تی برای گروه های مستقل و تحلیل کواریانس تحلیل گردیدند. نتایج تحلیل آزمون تی بر تفاضل نمرات پیش و پس آزمون و تحلیل کواریانس نشان داد، بین گروه آزمایش و کنترل در میزان سازگاری تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد. یافته های به دست آمده نشان داد که آموزش تیپ های شخصیت در انیه گرم بر سازگاری تحصیلی دانشجویان موثر می باشد.

فاجعه‌آمیزی به عنوان یک راهکار مقابله ای ناسازگار با درد تاثیرات منفی گسترده‌ای برسطح سازگاری و نیز کیفیت زندگی روانی ـ اجتماعی بیماران درد مزمن تحمیل می‌کند. این اثرات منفی، حتی بعد از کنترل افسردگی و اضطراب، پیش بینی کنندۀ مهّم وجود افکار خودکشی و شدت افکار مذکور است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شدت درد و فاجعه آمیزکردن درد با افکار خودکشی و نیز وارسی نقش تعدیل کنندۀ فاجعه آمیزی درد بر رابطه شدت درد و خودکشی در نمونه‌ای از بیماران مبتلا به درد مزمن است. روش: در این مطالعه 264 بیمار درد مزمن مراجعه کننده به چند درمانگاه خصوصی و دولتی شهر تهران با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس‌های افکار خودکشی، فاجعه آمیزی درد و شدت درد را کامل کردند. داده های به دست آمده، با رعایت پیش فرض‌های آماری لازم، با استفاده از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون سلسه مراتبی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: براساس تحلیل های انجام شده همبستگی‌های معناداری بین افکار خودکشی با شدت درد (01/0, p<30/0r=) و افکار خودکشی و فاجعه‌آفرینی (01/0, p<48/0r=) وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نقش تعدیل کننده فاجعه‌آمیزی درد را در رابطه شدت درد و افکار خودکشی نشان می دهد. نتیجه‌گیری: رابطه معنادارای بین شدت درد و افکار خودکشی در بیماران درد مزمن وجود دارد و فاجعه آفرینی می تواند چنین رابطه ای را تعدیل کند. بنابراین جهت کاهش افکار خودکشی علاوه بر کاهش شدت درد، می توان در برنامه های درمانی، تمرکز بر کنترل افکار فاجعه آفرین را پیشنهاد کرد.

چکیده: مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر سایکودراما در درمان پرنده‌هراسی بود. سایکودراما به عنوان یکی از انواع روان‌درمانی‌های بدیع، نخستین بار توسط مورنو در سال 1921 معرفی شد. از این روش عمدتاً برای درمان اختلالات روانشناختی با منشأ هیجانی مثل افسردگی و مشکلات بین فردی استفاده می‌شود. در پژوهش حاضر از این روش برای درمان پرنده‌هراسی که یکی از اختلالات اضطرابی است، استفاده شده است. پژوهش حاضر با این سؤال آغاز شد که آیا سایکودراما می‌تواند در درمان پرنده‌هراسی مؤثر باشد. روش و ابزار: در این پژوهش تجربی، ابتدا مشکل پرنده‌هراسی بر اساس ملاک‌های تشخیصی DSM IV-TR در مراجع تشخیص، و‌ سپس با استفاده از یک آزمون محقق ساخته و نیز یک آزمون رفتاری همراه با مواجهه‌ی مراجع با یک پرنده، میزان ترس او مورد سنجش واقع شد. این میزان ترس و تغییرات آن طی دو آزمون دیگر - یکی در اواسط درمان و دیگری در پایان درمان- به صورت کمّی در مورد آزمون اول و به صورت کمّی و کیفی (میزان ضربان قلب و مشاهده‌ی تغییرات چهره و رفتار در بیمار) برای آزمون کلامی و رفتاری، بررسی شد. مداخله‌ی درمانی که در این پژوهش از نوع سایکودراما بود، هشت جلسه‌ی دو ساعته،‌ هفته‌ای دو جلسه و در کل یک ماه به طول انجامید. یافته‌ها: نتایج آزمون محقق‌ساخته و تغییرات رفتاری مراجع (از جمله کسب توانایی مواجه شدن با پرنده و دست زدن به آن بدون هراس) نشان داد که سایکودراما در درمان رفتار پرنده‌هراسی مؤثر بوده است. بحث و نتیجه‌گیری: این نتیجه همسو با نتایج پژوهش‌هایی است که پیش از این تأثیر سایکودراما را در درمان سایر اختلالات روان-شناختی بررسی کرده‌اند. نتیجه‌ی پژوهش حاضر نشان می‌دهد که می‌توان از سایکودراما برای درمان فوبیای حیوانات نیز استفاده نمود. البته پژوهش‌های بیشتری با تعداد آزمودنی‌های بیشتر باید انجام شوند تا درمانگران بتوانند با اطمینان بیشتری از این روش به منظور درمان مراجعانشان استفاده نمایند.

نوشتار حاضر، برای ترسیم MMPI-2-RF، تلاش خود را با نیم نگاهی تاریخی- محتوایی به شکل گیری و تحول پرسش نامه شخصیتی مینه سوتا (MMPI ) آغاز، و تا شکل گیری MMPI-2 و RC و نیز تا نحوه در هم غلتیدن نسخه‌ها در یکدیگر، با نقادی نسخه‌های قبلی، پیش رفته تا بتواند در نگاشتن MMPI-2-RF و عمق بخشی بسترهای شکل گیری آن غرقه شود. هر چند باید اشاره نمود که این نوشتار سرآن ندارد که به هیچ وجه به شیوه‌های اجرا، نمره گذاری و تفسیر MMPI بپردازد و اگر گاهی در نقادی نسخه ها، اشاره به اعتبار و پایایی MMPI شده، آنهم نیتی بنیادین نبوده، بلکه به ضرورت بحث ارائه شده است.

هدف پژوهش حاضر تعیین پایایی (همسانی درونی)، اعتبار سازه مقیاس رضایت‌مندی از زندگی (دینر، امونز، لارسن و گریفین، 1985) در دو نمونه دانشجویی ایرانی بود.اولین نمونه متشکل از 866 دانشجو (490 دختر و 376 پسر) با میانگین سنی 60/22 بود و نمونه دوم متشکل از 300 دانشجو (131 دختر و 169 پسر) با میانگین سنی 87/20 بود. از همه آزمودنی‌های نمونه اول خواسته شد تا به مقیاس 5 ماده‌ای رضایت‌مندی از زندگی پاسخ دهند. در نمونه دوم آزمودنی‌ها به همراه مقیاس‌های رضایت‌مندی از زندگی، به مقیاس‌های بهزیستی روان‌شناختی، بهزیستی اجتماعی و بالانس عاطفی نیز پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، آزمون t برای گروه‌های مستقل و تحلیل‌همبستگی با اصلاح بونفرونی استفاده شد. در تحلیل عاملی اکتشافی یک عامل استخراج شد. عامل بدست آمده 40/63 درصد از واریانس نمرات را تبیین میکند. تحلیل عاملی تاییدی هم از ساختار تک عاملی مقیاس SWLS در نمونه به کار گرفته شده حمایت میکند. این مقیاس با سایر مقیاس های بهزیستی بکار گرفته شده نیز همبستگی مثبت نشان داد. ضریب آلفای این مقیاس معادل 87/0 بدست آمد. نهایتا، ضریب پایایی بازآزمون مقیاس نیز معادل 92/0 بدست آمد. روی هم رفته نتایج پژوهش حاضر مبین آن است که این مقیاس در نمونه دانشجویی ایرانی از ساختاری تکعاملی و پایایی و اعتبار مطلوبی برخوردار است. لذا می توان از این مقیاس در نمونههای ایرانی استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین تفاوت باورهای فراشناختی در بیماران مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی با بینش پایین و بالا و همچنین گروه غیر بیمار بوده است. بدین خاطر 19 آزمودنی مبتلا به وسواس با بینش بالا و 4 بیمار مبتلا به وسواس با بینش پایین(بر اساس نمره فرد در گویه یازدهم آزمون ییل براون) و همچنین 26 آزمودنی غیربیمار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها با آزمون ییل براون، پرسشنامه BDI-II، و پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-12) و پرسشنامه باورهای فراشناختی- 30 گویه ای(MCQ-30) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که بیماران مبتلا به وسواس نسبت به افراد غیربیمار به طور معناداری در خرده مقیاسهای باورهای منفی در مورد کنترل ناپذیری و خطر، اطمینان شناختی و نیاز به کنترل افکار نمرات بالاتری بدست آوردند. اما مقایسه بیماران وسواسی با بینش بالا و پایین در باورهای فراشناختی هیچ تفاوتی را در دو گروه آشکار نساخت. بنابراین می توان گفت باورهای فراشناختی در اختلال وسواس از اهمیت خاصی برخوردار است.

اضافه وزن و چاقی دوران کودکی و نوجوانی در ایران و بسیاری از کشورهای در حال توسعه به طور چشمگیری افزایش یافته است. با اینکه چاقی جزء اختلالات روانی محسوب نمی شود، اما زمینه ساز مشکلات زیادی می باشد؛ از جمله مشکلات رفتاری. هدف این مطالعه تعیین پیش بین های ابتلا به اضافه وزن در دانش آموزان مقطع ابتدایی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تهران می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای 260 دانش آموز به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند. ابزار اصلی مورد استفاده در این تحقیق چک لیست رفتاری کودکان (CBCL) بود. نتایج با استفاده از روش رگرسیون لوجستیک نشان داد که اضافه وزن، مشکلات جسمانی شکل و سن کودک را در سطح معنی داری ( 05/0 P< )پیش بینی می کند؛ در حالی که مشکلات عاطفی، اضطرابی، تحصیلات و شغل والدین، همچنین جنسیت کودک توسط اضافه وزن پیش بینی نمی شود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر از آنجایی که مشکلات جسمانی شکل پیش بین ابتلا به اضافه وزن است و این مشکلات در واقع زبان بدن هستند و گویای مشکلات اساسی زیربنایی، آگاهی دادن و تغییر نگرش والدین در پیشگیری از بروز چاقی و اضافه وزن و در نهایت مشکلات رفتاری ضروری به نظر می رسد. بنابراین برنامه ریزی و سیاست گذاری های مرتبط در حوزه سلامت و بهداشت کودکان پیشنهاد می شود.

اگر چه رابطه بین اسکیزوتایپی و علایم افسردگی به خوبی تایید شده است، توجه کمی به نقش نشخوارفکری به عنوان میانجی این رابطه شده است. از اینرو، پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین اسکیزوتایپی و علایم افسردگی با توجه به نقش میانجی نشخوارفکری انجام گردید. بدین منظور، در یک پژوهش توصیفی-همبستگی، تعداد 200 دانشجوی دانشگاه خوارزمی تهران (70 پسر، 130 دختر) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مرحله‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه شخصیت اسکیزوتایپال (SPQ)، پرسشنامه تجدید نظر شده افسردگی بک (BDI-II) و مقیاس پاسخ نشخوارفکری (RRS) استفاده شد. داده‌های پژوهش به کمک نرم‌افزار آماری SPSS20 و با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که بین اسکیزوتایپی، افسردگی و نشخوارفکری رابطه معنادار وجود دارد (05/0>P). همچنین، بین اسکیزوتایپی، افسردگی و مولفه‌های نشخوارفکری، یعنی در فکر فرورفتن و تعمق رابطه معنادار وجود دارد (05/0>P). در نهایت، نتایج نشان داد که نشخوارفکری و مولفه‌های آن می‌توانند میانجی جزئی رابطه بین اسکیزوتایپی و افسردگی باشند (05/0>P). در مجموع، نتایج پژوهش حاضر نشان داد افراد دارای نمره بالای اسکیزوتاپی، علایم افسردگی بیشتری بواسطه مکانیسم مربوط به نشخوارفکری گزارش می‌کنند.