هدف: پ‍ژوهش حاضر با هدف بررسي نقش نيازهاي بنيادين و حمايت اجتماعي در سازگاري اجتماعي دانش آموزان مقطع متوسطه انجام شد.
روش: روش پژوهش همبستگي و جامعه مورد نظر کليه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه آموزش و پرورش منطقه طارم استان قزوين در سال تحصيلي87-1386 بود. گروه نمونه 160 دانش آموز شامل 80 دختر و 80 پسر بودند که به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نيازهاي بنيادين دانش آموزان (برنز، وانس، داين، سيدوکرسکي و استاکول، 2006)، پرسشنامه حمايت اجتماعي (واکس، فيليپس، هالي، تامپسون، ويليامز و استورات (1986) و پرسشنامه سازگاري دانش آموزان (سينها و سينگ، 1993) بود. داده ها با استفاده از تحليل مسير، تحليل شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد که اثر مستقيم جنس بر نيازهاي بنيادين و سازگاري اجتماعي معنادار است، ولي بر حمايت اجتماعي معنادار نيست. اثر غيرمستقيم جنس بر سازگاري و حمايت اجتماعي معنادار است، در حالي که اثر کلي جنس بر نيازهاي بنيادين معنادار نيست. اثر مستقيم حمايت اجتماعي بر سازگاري اجتماعي معنادار است.
نتيجه گيري: از آن جا که که نيازهاي ينيادي و حمايت اجتماعي مي تواند بر سازگاري اجتماعي دانش آموزان تاثيرگذار باشد. مي توان از اين اطّلاعات در راستاي برنامه ريزي جهت تامين نيازهاي بنيادي و حمايت اجتماعي آن ها بهره جست و سازگاري اجتماعي دانش آموزان را افزايش داد و يا از از شدت ناسازگاري جلوگيري کرد

هدف: هدف، معرفي الگوي پيشگيري از استرس شغلي، فرسودگي هيجاني و رفتارهاي انحرافي از طريق مديريت، رهبري و ارزش هاي اخلاقي است.
روش: روش، همبستگي از نوع تحليل ماتريس کوواريانس و جامعه آماري، کارکنان شرکت سهامي ذوب آهن (7000 نفر) است، که از ميان آن ها بر اساس نمونه گيري طبقه اي و فهرست اسامي کارکنان، 385 نفر انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي استرس شغلي (کاهن و همکاران، 1964)، فرسودگي هيجاني (مسلش و جکسون، 1981)، رفتارهاي انحرافي سازماني (بنت و رابينسون، 2000)، مقياس حمايت مديريت عالي از رفتارهاي اخلاقي (وايس وزواران و همکاران، 1998)، رهبري اخلاق مدار (راولد، 2008) و ارزش هاي اخلاقي صنفي (هانت و همکاران، 1989) پاسخ دادند.
يافته ها: يافته ها نشان داد در الگوي نهايي بازنگري شده پژوهش، حمايت مديريت عالي از رفتارهاي اخلاقي با ارزش هاي اخلاقي صنفي و رهبري اخلا ق مدار، ارزش هاي اخلاقي صنفي با رهبري اخلاق مدار، رهبري اخلاق مدار با استرس شغلي، استرس شغلي، ارزش هاي اخلاق صنفي و رهبري اخلاق مدار با فرسودگي هيجاني و فرسودگي هيجاني، حمايت مديريت عالي از رفتارهاي اخلاقي، استرس شغلي و ارزش هاي اخلاقي صنفي با رفتارهاي انحرافي رابطه اي معنادار دارند.
نتيجه گيري: حمايت مديريت عالي سازمان از رفتارهاي اخلاقي، همراه با رهبري اخلاق مدار و پاي بندي به ارزش هاي اخلاقي مي تواند طي يک سلسله روابط زنجيره اي روش موثري باشد که در ابتدا سطح استرس و فرسودگي هيجاني و در انتها رفتارهاي انحرافي را کاهش دهد

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين ميزان اثربخشي برنامه مداخله اي-آموزشي جرات ورزي، حل مساله و حرمت خود بر هوش هيجاني است تا زمينه تهيه يک برنامه مداخله اي براي افزايش هوش هيجاني فراهم آيد.
روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي است. جامعه مورد مطالعه را دانش آموزان پسر دبيرستاني تحت پوشش کميته امداد امام خميني (ره) شهر تهران تشکيل مي دهند. از ميان اين افراد 15 نفر، که بهر هيجاني کمترين نمره را بين 120 نفر به دست آوردند، به عنوان نمونه انتخاب شدند و تحت کار بندي آزمايشي قرار گرفتند. گروه آزمايش در 15 جلسه 90 دقيقه اي براي مولفه هاي جرات ورزي، حل مساله و حرمت خود آموزش ديدند.
يافته ها: تحليل نتايج اندازه گيري مکرر همراه با انتقال اثر نشان داد که برنامه مداخله اي هوش هيجاني را افزايش مي دهد. همچنين هر يک از سه قسمت برنامه آموزشي (جرات ورزي، حل مساله و حرمت خود) جداگانه باعث افزايش هوش هيجاني مي شوند.
نتيجه گيري: برخلاف هوش شناختي که پديده اي نسبتا ثابت و تغييرناپذير است، هوش هيجاني را مي توان با برنامه هاي آموزشي ارتقا داد و سازگاري فرد را بهبود بخشيد

هدف: پژوهش حاضر به منظور تعيين و مقايسه رابطه بين مولفه هاي ابرازگري هيجاني و خود پنداره در دانشجويان دختر و پسر انجام شد.
روش: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگي است. نمونه پژوهش شامل 214 نفر (107 دانشجوي پسر و 107 دانشجوي دختر) بود که به صورت نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. داده ها به کمک پرشسنامه هاي ابرازگري هيجاني (1990) و پرسشنامه خود پنداره بک (1990) گردآوري و با استفاده از آزمون هاي آماري همبستگي، آزمون t، تحليل رگرسيون و تبديل z فيشر تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد که بين ابراز صميميت و خود پنداره در دانشجويان پسر و دختر رابطه مثبت وجود دارد. دانشجويان پسري که ابرازگري هيجاني مثبت بيشتري داشتند از خود پنداره مثبت، و دانشجويان دختري که ابرازگري هيجاني منفي بيشتري داشتند از خود پنداره منفي برخوردار بودند. بين نمره کلي ابرازگري هيجان و خود پنداره در دانشجويان پسر رابطه مثبت وجود داشت، اما در دانشجويان دختر بين اين دو مولفه رابطه اي مشاهده نشد. همچنين، فقط همبستگي بين ابرازگري هيجاني منفي و خود پنداره در دانشجويان دختر و پسر با هم تفاوت معناداري داشت.
نتيجه گيري: مولفه هاي ابرازگري هيجاني پيش بيني کننده هاي خوبي براي خود پنداره دانشجويان هستند و کمک به دانشجويان براي شناسايي هيجان ها و ابراز صحيح آن ها مي تواند تاثير بسزايي در افزايش شناخت خود و شکل گيري خودپنداره در آن ها باشد

هدف: هدف از پژوهش حاضر تعيين اثر خاطره گويي بر ميزان افسردگي و احساس تنهايي سالمندان است.
روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمايشي و از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماري شامل کليه سالمندان 60 تا 80 ساله شهرستان سيرجان است که با شيوه نمونه گيري در دسترس 40 نفر از آن ها (20 زن و 20 مرد) به طور تصادفي به چهار گروه (دو گروه آزمايش و دو گروه گواه) اختصاص پيدا کردند. گروه هاي آزمايش در 13 جلسه خاطره گويي شرکت کردند که مدت زمان هر جلسه بين يک ساعت تا يک ساعت و نيم بود. در اين مدت گروه گواه مداخله اي دريافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگي سالمندان، پرسشنامه احساس تنهايي و بسته آموزشي خاطره گويي بود. داده ها با استفاده از روش تحليل واريانس تحليل شد.
يافته ها: نتايج نشان داد خاطره گويي موجب کاهش افسردگي و احساس تنهايي سالمندان شده است. افزون بر اين مشخص شد تفاوت بين زنان و مردان از نظر تاثير خاطره گويي و افسردگي معنادار است.
نتيجه گيري: خاطره گويي در خانواده ها و خانه هاي سالمندان مي تواند براي بهبود وضعيت بهداشت رواني اين افراد، کاهش احساس تنهايي و نيز افسردگي سالمندان موثر باشد

پژوهش حاضر با هدف شناخت تاثير القاي خلق با بهره گيري از چهره هاي هيجاني زيرآستانه بينايي انجام شده و هدف اصلي، تعيين عوامل زمينه ساز ناهشيار اين اختلالات است.
روش: روش پژوهش، از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه است. بدين منظور 45 آزمودني با روش نمونه گيري در دسترس به سه گروه خلق خنثي، شاد و غمگين تقسيم شدند و پس از تکميل مقياس خلق مثبت و منفي واتسن، کلارک و تلگن (1988)، در معرض 20 چهره هيجاني شاد، غمگين و خنثي قرار گرفتند که توسط رايانه و به صورت زيرآستانه اي نمايش داده مي شد. در مرحله پس آزمون، آزمودني ها دوباره پرسشنامه خلق مثبت و منفي را تکميل کردند.
يافته ها: نتايج نشان دهنده تاييد فرضيه هاي پژوهش بود: چهره هاي زيرآستانه اي شاد، خلق منفي را کاهش و خلق مثبت را افزايش مي دهند، همچنين چهره هاي زيرآستانه اي غمگين، خلق منفي را افزايش و خلق مثبت را کاهش مي دهند.
نتيجه گيري: ادراک زيرآستانه اي چهره ها در خلق جاري افراد در آزمايشگاه تاثيرگذار است، مي توان از نتايج اين پژوهش در زمينه هاي درماني و باليني اختلالات خلقي به ويژه افسردگي استفاده نمود

هدف: هدف پژوهش، تعيين اثربخشي پردازشگر کلمه همراه با راهبردهاي خود پرسشي بر بهبود مشکلات املاي دانش آموزان ابتدايي دچار اختلال نوشتن بود.
روش: روش پژوهش آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري دانش آموزان پايه سوم ابتدايي شهر تهران بودند که به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي 20 دانش آموز داراي مشکلات املا، پس از اجراي آزمون هاي تشخيصي انتخاب و به طور تصادفي در يک گروه آزمايش و يک گروه گواه جايگزين شدند. پس از اجراي پيش آزمون ها، گروه آزمايش به مدت 15 جلسه 45 دقيقه اي تحت آموزش رايانه اي راهبردهاي خود پرسشي قرار گرفت. اما گروه گواه آموزشي نديد. سپس پس آزمون نوشتن در گروه هاي مذکور اجرا شد، و پس از گذشت 4 ماه از مدت آموزش، پس آزمون نوشتن (آزمون پيگيري) اجرا شد. داده ها با روش آماري تحليل واريانس اندازه گيري مکرر انجام شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد که تفاوت بين ميانگين نمره هاي املاي گروه آزمايشي و گروه گواه تفاوت معنادار و خطاهاي املاي گروه آزمايشي نسبت به گروه گواه کاهش بيشتري يافته است.
نتيجه گيري: پردازشگر کلمه همراه با راهبردهاي خود پرسشي مي تواند به عنوان يک فن آموزشي موثر، در جهت بهبود املاي دانش آموزان ابتدايي داراي اختلال نوشتن به کار گرفته شود

هدف: مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان ارتباط ساده و چند گانه بين هوش سيال، ابعاد شخصيت (برون گرايي، روان رنجوري و روان پريشي) و هوش هيجاني با موفقيت تحصيلي انجام شد.
روش: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. نمونه پژوهش شامل 133 دانش آموز مقطع متوسطه و پيش دانشگاهي شهرستان دزفول بود که به صورت تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي به دست آوردن اطلاعات آزمون ماتريس هاي پيشرونده ريون، نسخه مياني (بزرگسالان) استاندارد شده به وسيله براهني (1353)، پرسشنامه شخصيت آيزنک (1975)، آزمون بهر هيجاني بار-ان (2000) اجرا شد و معدل تحصيلي سال گذشته شرکت کنندگان به عنوان ملاک پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چند متغيري (گام به گام) تحليل شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد که هوش سيال و برون گرايي با موفقيت تحصيلي و موفقيت تحصيلي با نمره کل هوش هيجاني و ابعاد هوش درون فردي و انطباق پذيري ارتباط مثبت اما روان پريشي با موفقيت تحصيلي ارتباط منفي دارد. هر سه متغير با موفقيت تحصيلي رابطه دارند و در تعامل با هم در مجموع 32 درصد از تغييرات موفقيت تحصيلي تبيين را مي کنند. پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دختران به طور معناداري بيشتر از دانش آموزان پسر است.
نتيجه گيري: از نتايج اين پژوهش در برنامه ريزي براي بالا بردن کيفيت آموزش با توجه به ويژگي هاي شخصيتي و هوش هيجاني ياد گيرندگان مي توان استفاده کرد