میزان فرسودگی شغلی و رابطه آن با منتخبی از متغیرهای جمعیت شناختی در اعضای هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی

هدف: هدف پژوهش تعيين ميزان فرسودگي شغلي اعضاي هيات علمي در ابعاد مختلف تحليل عاطفي، مسخ شخصيت و عدم موفقيت فردي بود.
روش: روش توصيفي و از نوع علي-مقايسه اي و نمونه 156 (116 مرد و 40 نفر زن) عضو هيات علمي دانشگاه شهيد بهشتي بود که به روش طبقه اي متناسب انتخاب شدند. داده هاي با استفاده از پرسشنامه فرسودگي شغلي ماسلاچ-مقياس معلمان (ماسلاچ، جکسون و لايتر، 1996) و پرسشنامه اطلاعات جمعيت شناختي گردآوري و براي تحليل داده ها از آزمون t براي گروه هاي مستقل و تحليل واريانس يک راهه استفاده شد.
يافته ها: يافته ها نشان داد ميزان فرسودگي شغلي اعضاي هيات علمي در بعد تحليل عاطفي و مسخ شخصيت پايين تر از نمره هاي هنجار است، اما ميزان عدم موفقيت فردي آن ها بالاتر از ميانگين هنجار براي معلمان است. همچنين از ميان متغيرهاي جمعيت شناختي (سن، جنس، وضعيت تاهل، نوع استخدام، رشته تخصصي، سابقه کار و مرتبه علمي) تنها در متغير وضعيت تاهل تفاوت معنا داري بين شرکت کنندگان مشاهده شد و افراد مجرد تحليل عاطفي بالاتري نسبت به افراد متاهل گزارش دادند.
نتيجه گيري: اگرچه ميزان فرسودگي شغلي اعضاي هيات علمي در ابعاد تحليل عاطفي و مسخ شخصيت پايين است، ولي حدود نيمي از آن ها نسبت به شغل خود احساس عدم موفقيت فردي مي کنند.