هدف اين پژوهش تعيين تاثير مداخله هاي نوروسايکولوژي در کارآمدمي خواندن و نوشتن دانش آموزان نارساخوان تحولي نوع زبان شناختي بود.
روش: پژوهش شيوه تک آزمودني بود و 4 نفر از دانش آموزان نارساخوان نوع زبان شناختي که در پايه هاي سوم و چهارم دبستان مشغول به تحصيل بودند، به طور تصادفي از ميان مدارس ابتدايي پايه هاي سوم و چهارم منطقه سه شهر تهران انتخاب شدند. ابتدا به منظور تعيين بهره هوشي، آزمون هوشي و کسلر کودکان به صورت انفرادي و سپس به منظور تشخيص و تعيين سطح توانايي خواندن و نوشتن آنان، آزمون هاي اختلال خواندن و نوشتن اجرا شد. سپس چهار آزمودني نارساخوان به صورت تصادفي، دو نفر در گروه آزمايشي و دو نفر در گروه گواه قرار داده شدند. آزمودني هاي آزمايش در طي 20 جلسه تحت مداخله با روش هاي درماني نوروسايکولوژي قرار گرفتند. آزمودني هاي گواه مداخله اي دريافت نکردند. پس از پايان مداخلات، از آزمودني هاي هر دو گروه آؤمايشي و گواه، پس آزمون و آزمون پيگيري به عمل آمد.
يافته ها: نشان داد که اولا مداخله اي نوروسايکولوژي بر مبناي مدل تعادل خواند بيکر موجب افزايش ميزان دقت و درک خواندن آزمودني هاي گروه آزمايشي نسبت به آزمودني هاي گروه گواه شده و ميزان سرعت خواندن و تعداد خطاهاي املايي آنان نيز کاهش يافته است. تانيا، کاربرد اين شيوه هاي درماني موجب پايداري اثرات درمان (پس از گذشت 4 ماه) در اين گروه از کودکان شده است.
نتيجه گيري: استفاده از بسته آموزشي نوروسايکولوژي (HAS) مي تواند ميزان کارآمدي خواندن و نوشتن دانش آموزان نارساخوان تحولي نوع زبان شناختي را افزايش دهد. بر مبناي نتايج اين پژوهش مي توان به متخصصان اختلال هاي يادگيري و روان شناسان پيشنهاد نمود که با استفاده از اين روش ها در جهت بهبود عملکرد خواندن و نوشتن دانش آموزان نارساخوان نوع زبان شناختي بکوشند.

هدف: پژوهش تعيين و مقايسه ويژگي هاي معلم از ديد دانش آموزان نابينا، کم بينا و عادي بود.
روش: پژوهش پس رويدادي و جامعه شامل تمامي دانش آموزان عادي، کم بينا و نابينا در شهر تهران، در مقطع دبستان بود. حجم نمونه، 240 نفر به تفکيک گروه (عادي، نابينا و کم بينا) و جنس (دختر و پسر) بود که بر اساس روش نمونه برداري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات، از پرسشنامه پژوهشگر ساخته اي که توسط کامکاري و عسکريان در سال 1385 تدوين شده است، استفاده گرديد که داراي 30 گويه و از ضريب اعتبار و روايي مطلوبي برخوردار است.
يافته ها: نشان داد ديدگاه کودکان کم بينا و نابينا، در مقايسه با کودکان عادي در شاخص هاي عاطفي، لحن گرم، صوت دلنشين، عشق به معلمي و مورد تبعيض قرار نگرفتن، تفاوت معناداري دارد.
نتيجه گيري: افراد نابينا در مقايسه با دو گروه ديگر نسبت به لحن گرم معلم و افراد نابينا و کم بينا در مقايسه با افراد عادي، نسبت به عشق به معلمي حساسيت دارند و آن را در امر خطير معلمي جزو ويژگي هاي ضروري معلم مي دانند. از اين رو گزينش مربيان کودکان نابينا و کم بينا لازم است به شاخص هاي لحن گرم، صوت دلنشين، عشق به معلمي و تبعيض نگذاشتن تاکيد شود.

هدف: پژوهش حاضر تعيين و مقايسه شيوه هاي مقابله در دانش آموزان داراي هوش هيجاني بالا و پايين در طبقات اجتماعي اقتصادي بالا و پايين بود.
روش: پژوهش پس رويدادي و نمونه شامل 356 نفر از دانش آموزان سال سوم دبيرستان شهر تهران است که به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه شيوه هاي مقابله راجر و نجاريان (1385)، پرسشنامه مشخصات فردي و پرسشنامه هوش هيجاني برادبري و گريوز (2004 به نقل از گنجي، 1384) پاسخ دادند. با استفاده از تحليل واريانس يکراهه، همبستگي پيرسون، آزمون تعقيبي توکي و تحليل واريانس بلوکي و آزمون t داده ها تحليل شد.
يافته ها: نشان داد استفاده از شيوه هاي مقابله عقلاني و انفصالي در دانش آموزان داراي هوش هيجاني بالا بيشتر از دانش آموزان داراي هوش هيجاني پايين است. ميزان استفاده از شيوه مقابله اجتنابي در دانش آموزان داراي هوش هيجاني بالا و پايين تفاوتي نداشت. ميزان استفاده از شيوه مقابله هيجاني در دانش آموزان داراي هوش هيجاني پايين بيشتر بود. هوش هيجاني در دانش آموزان طبقه بالاي اجتماعي اقتصادي بيشتر از طبقه پايين اجتماعي اقتصادي و استفاده از شيوه مقابله عقلاني در دو طبقه اجتماعي اقتصادي بالا و پايين تفاوتي نداشت. استفاده از شيوه مقابله انفصالي در طبقه بالا و استفاده از شيوه مقابله اجتنابي و هيجاني در طبقه پايين بيشتر بود. طبقه اجتماعي اقتصادي بر رابطه بين هوش هيجاني و شيوه هاي مقابله اثر نداشت.
نتيجه گيري: در مجموع مي توان نتيجه گرفت عوامل برون فردي نظير وضعيت اجتماعي اقتصادي و عوامل درون فردي نظير هوش هيجاني، بر شيوه هاي مقابله فرد اثر گذارند و اين متغيرها با يکديگر و با پايگه اجتماعي اقتصادي ارتباط تنگاتنگ دارند.

هدف: پژوهش سنجش دو خصيصه شخصيتي مراقب / تفکر پارانويايي و انزواطلبي / تفکر اسکيزوييدي و ساخت ابزاري بر مبناي نظريه تهييج و بازداري هيجاني آيزنک براي آن است.
روش: پژوهش از نوع توصيفي و آزمون سازي است. پس از تهيه مقياس پنج درجه اي کرج و اطمينان از روايي و پايايي آن، تعداد 567 نفر دانش آموز دختر و پسر مراکز پيش دانشگاهي شهرستان اردبيل آن را تکميل کردند. با روش تحليل عوامل پاسخ هاي آزمودني ها، از 200 ماده پرسشنامه اوليه، 63 ماده استخراج و فرم 63 سوالي، مقياس شخصيتي کرج I نامگذاري شد.
يافته ها: روايي صوري و محتوايي مقياس از طريق پرسشنامه اوليه مورد تاييد صاحبنظران روان شناسي قرار گرفت و اعتبار و پايايي آن با دو روش بازآزمايي و برآورد ضريب همبستگي بين خرده مقياس هاي آزمون هاي مواز از جمله «ميلون III»، «SLC90-R»، «وودورث»، «پرسشنامه آيزنک» و با آزمون همتاي آن، مقياس شخصيتي کرج II بررسي و پايايي دروني با ضريب آلفاي کرونباخ نيز محاسبه شد که رضايت بخش و در سطح P<0.001 معني دار بود.
نتيجه گيري: اجراي مقياس تفاوت هايي را بين ويژگي هاي شخصيتي دختران و پسران و رشته تحصيلي آزمودني ها نشان داد. «مقياس شخصيتي کرج» براي کاربرد در پژوهش هاي روان شناختي و تشخيص باليني براي افراد 18 و بالاي 18 سال واجد شرايط است.

هدف: پژوهش حاضر تعيين رابطه رضايت جنسي با سلامت عمومي و رضايت زناشويي زوجين بود.
روش: پژوهش از نوع همبستگي چند متغيري بود که 50 زوج به روش نمونه گيري در دسترس از ميان تمام زوجين ساکن شهرستان يزد در سال 1387 انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ (اولسون، 1989) و پرسشنامه 28 سوالي سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر (سال1979) بود. داده ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، آزمون t مستقل، تحليل واريانس يک راهه و آزمون تعقيبي شفه تحليل شد.
يافته ها: نشان دادند همبستگي بين رضايت جنسي و رضايت زناشويي مثبت است، اما اين دو متغير با سلامت عمومي رابطه ندارند. همچنين تفاوت زنان و مردان (زن و شوهرها) از لحاظ اين متغيرها معنادار نبود. رابطه ميزان تحصيلات با رضايت جنسي معنادار بود، ولي با رضايت زناشويي و سلامت عمومي معنادار نبود. رابطه مدت زمان ازدواج با رضايت زناشويي و سلامت عمومي زوجين معنادار نبود، اما با رضايت جنسي رابطه معنادار و معکوس داشت، به طوري که افراد با مدت زمان ازدواج کمتر، رضايت جنسي بالاتري را گزارش کردند.
نتيجه گيري: چون همبستگي بين مدت زمان ازدواج و رضايت از روابط جنسي منفي است، ممكن است بالارفتن سن آزمودني ها باعث کاهش توانايي و ميل آن ها به روابط جنسي شود. علاوه بر آن از بين رفتن تازگي طرفين براي يکديگر نيز مي تواند يک عامل مهم و تاثيرگذار در اين زمينه باشد

 هدف: اين پژوهش تعيين درجه تاثير آموزش مهارت هاي کنترل خشم بر پرخاشگري و سازگاري اجتماعي دانش آموزان پسر 15 12 ساله در سال تحصيلي 88 87 است.
روش: مطالعه نيمهتجربي با طرح پيشآزمون و پسآزمون بود. 34 نفر از دانش آموزان در دسترس که نمره آنها در آزمون پرخاشگري (آيزنگ، 1975) بيشتر از ديگران و هم چنين پرخاشگري آنها مورد تاييد مشاور و مدير مدرسه بود، انتخاب و بهطور تصادفي به دو گروه گواه و آزمايش تقسيم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه پرخاشگري آيزنگ و آزمون شخصيتي کاليفرنيا (1939) بود. مهارتهاي کنترل خشم در هشت جلسه يک و نيم ساعته هفتهاي دو بار به گروه آزمايش آموزش داده شد، ولي گروه گواه مداخله اي دريافت نکرد.
يافته ها: نشان دادند پرخاشگري گروه آزمايش در مقايسه با گروه گواه کاهش و سازگاري اجتماعي آن ها افزايش يافته است.
نتيجه گيري: مي توان آموزش مهارت هاي کنترل خشم را به عنوان روش موثري براي کاهش پرخاشگري و بالا رفتن سازگاري اجتماعي در نظر گرفت

هدف: پژوهش حاضر تعيين رابطه تيپ هاي شخصيت  با سبک هاي حل مساله در کارکنان دانشگاه تهران بود.
روش: پژوهش از نوع همبستگي و علي مقايسه اي بود. 191 نفر از کارکنان جهاد دانشگاهي تهران به فرم M تيپ نماي مايرز بريگز (بريگز و بريگز، 1990)، پرسشنامه سبک هاي حل مساله کسيدي و لانگ (1996) و يک پرسشنامه جمعيت شناختي محقق ساخته پاسخ دادند. براي تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون، آزمون t براي گروه هاي مستقل، تحليل واريانس يک راهه به همراه آزمون تعقيبي شفه استفاده شد.
يافته ها: نشان دادند که تيپ کلي نمونه حاضر برونگراي حسي با قضاوت تفکري است. رابطه بين ترجيحات برونگرايي، تفکري و قضاوتي با سبک هاي حل مساله سازنده مثبت و با سبک هاي حل مساله غيرسازنده منفي بود و رابطه بين ترجيحات درونگرايي، احساسي و ادراکي با سبک هاي حل مساله سازنده منفي و با سبک هاي حل مساله غيرسازنده مثبت بود. مردان نسبت به زنان کمتر از سبک حل مساله غيرسازنده استفاده مي کردند. افراد 44 33 ساله نسبت به افراد 33 21 ساله کمتر از سبک حل مساله غيرسازنده استفاده مي نمودند. افراد متاهل نسبت به افراد مجرد بيشتر از ترجيحات حسي، تفکري و قضاوتي و به تبع آن بيشتر از سبک حل مساله سازنده استفاده مي کردند. هم چنين با افزايش سطح تحصيلات استفاده از سبک حل مساله غيرسازنده کاهش مي يافت.
نتيجه گيري: به طور کلي افراد هر چه برونگراتر، تفکري تر و قضاوتي تر باشند، احتمال بيشتري دارد که از سبک حل مساله سازنده استفاده کنند.

هدف: پژوهش شناسايي علايم شاخص در اختلال هاي روان پريشي يعني اسكيزوفرني، افسردگي اساسي و دو قطبي بود.
روش: پژوهش از نوع پس رويدادي بود که به شيوه در دسترس 204 بيمار دچار اختلال هاي روان پريشي بستري در بيمارستان هاي فاطمي و ايثار شهرستان اردبيل انتخاب و با مصاحبه‌ نيمه ساختار يافته مقياس درجه بندي روان پريشي چواينارد و ميلر b) و (1999a بررسي شدند. از اين تعداد 84 نفر دچار اسكيزوفرني، 52 نفر دچار اختلال افسردگي اساسي و 68 نفر نيز دچار اختلال خلقي دو قطبي بودند. تحليل اطلاعات با دو آزمون تحليل عامل و تحليل تشخيصي انجام شد.
يافته ها: نشان دادند در کل در سه گروه بيمار بستري، چهار عامل توهم جسمي، هذيان قدرت مافوق حسي، اختلال عمل در نتيجه افكار و توهم شنوايي به ترتيب با 8/11%، 7/8%، 5/5%، 3/5% وجود دارد. در گروه اختلال اسكيزوفرني پنج عامل اختلال در ادراك محيط، توهم جسمي، هذيان مذهبي فراحسي، اختلال عمل در نتيجه افكار، توهم شنوايي به ترتيب 47/10%، 72/7%، 29/6%، 28/6% و 26/6% است. در گروه اختلال خلقي دو قطبي پنج عامل هذيان همه كار تواني، توهم شنوايي، خطاي ادراكي، توهم دهليزي ـ حركتي و حواسپرتي به ترتيب 25%، 38/11%، 2/8%، 5/6% و 4/5% است و در گروه افسردگي اساسي هفت عامل هذيان نامتجانس با خلق شامل هذيان حسادت و فراحسي، انواع توهم شنودي غيركلامي، تحريف ادراكي، توهم جسمي، حواس پرتي، تفكر جادويي، هذيان جنسي به ترتيب 27%، 9/11%، 9/8%، 5/6%، 8/5%، 6/5% و 2/5% وجود دارد.
نتيجه گيري: در 2/63% از موارد اختلال هاي مورد مطالعه با استفاده از مصاحبه‌ نيمه ساختار يافته مقياس درجه بندي روان پريشي درست طبقه‌بندي شده است

هدف: پژوهش تعيين نقش حالت فراشناختي و مولفه هاي آن در عملکرد تحصيلي دانش آموزان بود.
روش: پژوهش از نوع همبستگي بود و بر اساس روش نمونه گيري خوشه اي 150 دانش آموز دبيرستاني (64 پسر، 75 دختر) از مناطق آموزشي 2 و 6 شهر تهران انتخاب شدند و به پرسشنامه حالت فراشناختي اونيل و عابدي (1996) پاسخ دادند. ميانگين ترم اول به عنوان شاخص عملکرد تحصيلـي آنان در نظـر گرفـته شد. داده ها با استفاده از رگرسيون چند متغيري و آزمون t مستقل تحليل شد.
يافته ها: نشان داد رابطه حالت فراشناختي و عملکرد تحصيلي مثبت است و سه مولفه حالت فراشناختي (آگاهي فراشناختـي، خود بازبينـي و راهبرد شناختي)، 69 درصد از واريانس عملکرد تحصيلي را پيش بيني مي کنند.
نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين پژوهش، چون حالت فراشناختي با عملکرد تحصيلي رابطه مثبت دارد، بنابراين آموزش مولفه هاي حالت فراشناختي مي تواند در عملکرد تحصيلي دانش آموزان موثر باشد.