هدف: پژوهش تعيين رابطه هوش هيجاني با ميزان کمرويي در دانشجويان بود.
روش: پژوهش از نوع همبستگي بود. با استفاده از روش نمونه گيري چندمرحله اي 300 نفر از دانشجويان دوره کارشناسي دانشگاه صنعتي شريف در سال تحصيلي 1388 انتخاب شدند و به پرسشنامه هوش هيجاني بار ان (1997) و کمرويي زيمباردو (1990) پاسخ دادند.
يافته ها: نشان داد 14.3 درصد از دانشجويان در سطح پايين تر از متوسط و 70 درصد از آنان در سطح متوسط، 15.7 رصد از دانشجويان در سطح بالاتر از متوسط دچار کمرويي هستند. رابطه بين ويژگي هاي هوش هيجاني دانشجويان با ميزان کمرويي آنان منفي و ميزان کمرويي با نمرات هوش هيجاني آنان قابل پيش بيني بود. قدرت پيش بيني كمرويي بر اساس متغيرهاي روابط بين فردي، استقلال و عزت نفس؛ بيش از حل مساله، خوشبختي، تحمل فشار رواني، خودشکوفايي، خودآگاهي هيجاني، واقع گرايي، خوش بيني، کنترل تکانشي، انعطاف پذيري، مسئوليت پذيري اجتماعي، همدلي، و خودابرازي است.
نتيجه گيري: هوش هيجاني به عنوان يک تعديل گر کمرويي عمل مي کند و دانشجويان با هوش هيجاني در سطح بالا، کمرويي کمتري را تجربه مي کنند.