اثربخشی آموزش خود نظارتی توجه بر عملكرد حل مساله ریاضی دانش آموزان پسر پایه چهارم ابتدایی دچار ناتوانی ریاضی

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين ميزان اثربخشي آموزش خود نظارتي توجه بر عملکرد حل مساله رياضي دانش آموزان پسر دچار ناتواني رياضي بود.
روش: روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي است که در اجراي آن از طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. آزمودني هاي پژوهش شامل 20 نفر از دانش آموزان پسر پايه چهارم ابتدايي شهر تبريز در سال 88-1387 بودند که به روش تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و به طور تصادفي در هر يک از گروه هاي آزمايش و گواه قرار گرفتند. از آزمون تشخيصي رياضي ايران کي مت (1976) استفاده شد. آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 45 دقيقه اي آموزش هاي خود نظارتي را دريافت کردند. گروه گواه نيز همزمان به برنامه هاي عادي کلاسي خود ادامه دادند.
يافته ها: يافته هاي حاصل از تحليل کوواريانس نشان داد نمره هاي دانش آموزان گروه آزمايش در پس آزمون حل مساله رياضي بالاتر از گروه گواه شده است.
نتيجه گيري: پژوهش حاضر کاربردهايي براي والدين، معلمان و متخصصان دانش آموزان دچار ناتواني رياضي دارد که مي توانند از اين راهبردها براي پيشرفت درس رياضي استفاده کنند