تحقيق حاضر با هدف مقايسه سبک زندگي، حرمت خود و سلامت رواني سالمندان تنها، غيرتنها و مقيم سراي سالمندان انجام شد. نمونه آماري اين تحقيق شامل 384 سالمند (128 سالمند تنها، 128 سالمند غيرتنها، 128 سالمند مقيم سراي سالمندان) بود که به شيوه نمونه برداري در دسترس انتخاب شد و در سه گروه قرار گرفتند. شرکت کنندگان مقياس هاي سبک زندگي سالم در سالمندان (اسحاقي، فرج زادگان و بابک، 1388)، حرمت خود (روزنبرگ، 1965) و سلامت عمومي (گلدبرگ و ويليامز، 1988) را تکميل کردند. نتايج حاصل از تحليل واريانس چندمتغيري نشان دادند سالمندان غيرمقيم (تنها و غيرتنها) در مقايسه با سالمندان مقيم سراي سالمندان، و سالمندان غيرتنها نسبت به سالمندان تنها از سبک زندگي و سلامت رواني بهتري برخوردار هستند. به علاوه، سالمندان غيرمقيم (تنها و غيرتنها) در مقايسه با سالمندان مقيم سراي سالمندان حرمت خود بيشتري داشتند و سالمندان تنها نسبت به سالمندان غيرتنها از حرمت خود بالاتري برخوردار بودند. بنابراين با توجه به نظريه فعاليت، سالمندان با حفظ فعاليت و نقش هاي اجتماعي قبلي خويش مي توانند سبک زندگي مطلوبي داشته و احساس ارزشمندي خويش را حفظ کنند

هدف پژوهش حاضر، تعيين اعتبار، روايي و ساختار عاملي نسخه پيش دبستاني سياهه درجه بندي رفتاري کنش وري اجرايي (فرم معلم) بود. سياهه کنش هاي اجرايي 390 کودک 2 تا 5 ساله مقطع پيش دبستاني شهر مشهد در سال تحصيلي 91 - 90 به شيوه نمونه برداري تصادفي چندمرحله اي از طريق معلمان گردآوري شد. اعتبار مقياس از طريق همساني دروني و همبستگي هاي مجموعه ماده مورد بررسي قرار گرفت. همچنين براي بررسي روايي مقياس از تحليل عاملي و روايي همزمان استفاده شد. ضرايب آلفاي کرونباخ و همبستگي هاي مجموعه ماده بيانگر اعتبار رضايت بخش سياهه و زيرمقياس هاي آن بود. تحليل عاملي اکتشافي و تاييدي بيانگر دو الگوي پنج عاملي (بازداري، تغيير، مهار هيجاني، حافظه کاري و برنامه ريزي/ سازمان دهي) و سه عاملي (خودمهارگري بازداري، انعطاف پذيري و فراشناخت) بود. افزون بر اين، روايي همگراي مقياس با سياهه فهرست رفتاري کودکان مطلوب بود. نسخه پيش دبستاني سياهه درجه بندي رفتاري کنش وري اجرايي (فرم معلم) ابزاري مفيد جهت سنجش کنش هاي اجرايي در کودکان پيش دبستاني است و مي تواند در پژوهش هاي روان شناختي و موقعيت هاي باليني در ايران به کار گرفته شود

هدف پژوهش حاضر تعيين اثر واسطه اي هسته ارزشيابي هاي خود در ارتباط بين عوامل تنيدگي زاي شغلي (تعارض بين فردي، محدوديت هاي سازماني، بار کمي کار) با فشار شغلي و بهزيستي عاطفي بود. بر مبناي يک طرح همبستگي، 228 نفر (45 مرد، 183 زن) از کارشناسان دانشگاه آزاد اسلامي اندازه هاي عوامل تنيدگي زاي حرفه اي (MJS؛ اسپکتور و جکس، 1998) شامل مقياس تعارض بين فردي در محيط کار، مقياس محدوديت هاي سازماني، سياهه بار کمي کار و سياهه نشانه هاي جسماني، و همچنين مقياس بهزيستي عاطفي مرتبط با شغل (JAWS؛ ون کتويک و ديگران، 2000) و مقياس هاي هسته ارزشيابي هاي خود شامل مقياس حرمت خود روزنبرگ (1965)، مقياس خودکارآمدي تعميم يافته (GSES؛ جاج و ديگران، 1998)، مقياس نوروزگرايي سياهه شخصيت آيزنک (آيزنک و آيزنک، 1968) و مقياس دروني بودن، افراد قدرتمند و شانس (IPC؛ لوينسون، 1981) را تکميل کردند. نتايج تحليل مسير نشان دادند تعارض بين فردي و محدوديت هاي سازماني بر فشار شغلي به طور مثبت و محدوديت هاي سازماني بر بهزيستي عاطفي به طور منفي تاثير مي گذارند. افزون بر آن، هسته ارزشيابي هاي خود در رابطه بين عوامل تنيدگي زاي شغلي با فشار شغلي و بهزيستي عاطفي نقش واسطه اي معنادار دارد. بنابراين، مي توان نتيجه گرفت ارزيابي عوامل تنيدگي زاي شغلي و پيامدهاي آن زير نفوذ هسته ارزشيابي هاي خود قرار دارد

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي آموزش مديريت والدين بر بهبود نشانگان اختلال نارسايي توجه/ فزون کنشي کودکان انجام شد. براساس يک طرح شبه تجربي، 56 کودک (42 پسر، 14دختر) 5 تا 13 ساله از کلينيک هاي فوق تخصصي روان پزشکي کودک و نوجوان در شهر تبريز انتخاب شدند و به روش جايگزيني تصادفي پس از همتاسازي از لحاظ جنس، سن و ميزان تحصيلات مادر، در دو گروه آزمايشي و کنترل جاي گرفتند. در حالي که هر دو گروه تحت درمان قرص ريتالين قرار داشتند، گروه آزمايشي (مادران کودکان داراي اختلال نارسايي توجه/ فزون کنشي) طي هفت جلسه به مدت يک ماه و سه هفته در بيمارستان روان پزشکي رازي تبريز تحت آموزش مديريت والدين (بارکلي، 1981) قرار گرفتند اما گروه کنترل اين آموزش را دريافت نکردند. نتايج حاصل از روش تحليل کوواريانس يک طرفه نشان دادند اثر آموزش مديريت والدين بر نشانگان اختلال نارسايي توجه/ فزون کنشي معنا دار بود. به عبارت ديگر، اين برنامه آموزشي باعث کاهش قابل توجه نشانه هاي اختلال نارسايي توجه/ فزون کنشي در گروه آزمايش شد، در حالي که در گروه کنترل بهبودي مشاهده نشد. افزون بر اين، تفاوت دو گروه دختر و پسر معنادار بود به طوري که تاثير آموزش مديريت والدين در دختران بيش از پسران بود و سطح بهبودي در آنان بالاتر بود.

هدف پژوهش حاضر شناخت اثر حمايت اجتماعي از طريق ارضاي نيازهاي اساسي روان شناختي در محيط کار بر بهزيستي روان شناختي زنان شاغل بود. 360 زن شاغل در دانشگاه هاي شهر شيراز مقياس حمايت اجتماعي (واکس و ديگران، 1986)، مقياس نيازهاي اساسي روان شناختي در کار (لاگارديا و ديگران، 2000) و مقياس بهزيستي روان شناختي (ريف و کيز، 1995) را تکميل کردند. نتايج تحليل مسير نشان دادند حمايت اجتماعي اثرات مستقيم و غيرمستقيم، از طريق نياز به ارتباط و نياز به صلاحيت، بر بهزيستي روان شناختي زنان شاغل دارد. همچنين، نتايج نشان دادند که تفاوت معنادار درحمايت اجتماعي، نيازهاي اساسي روان شناختي و بهزيستي روان شناختي زنان شاغل مجرد و متاهل وجود ندارد. اين يافته ها بر نقش اشتغال و تعاملات اجتماعي در محيط کار تاکيد مي کنند.

پژوهش حاضر با هدف تعيين ارتباط بين مشکلات خواب و پنج نوع شيوه خواباندن کودکان انجام شد. براساس نمونه برداري در دسترس، 180 مادر داراي کودک يک الي دو ساله، از سه مرکز بهداشتي درماني واقع در منطقه 9 شهر مشهد انتخاب شدند و به پرسشنامه خواب کودک (مورل، 1999) و پرسشنامه رفتار تعاملي والد کودک هنگام خواباندن (مورل و کورتينا بورجا، 2002) پاسخ دادند. نتايج نشان دادند مشکلات خواب در کودکان يک الي دو ساله، با شيوه هاي خواباندن کودک به طورکلي و دو نوع از شيوه هاي خواباندن (تسکين جسماني فعال و تسکين جسماني غيرفعال) ارتباط معنادار دارد. نتايج تحليل رگرسيون چندمتغيري نشان دادند بر اساس شيوه هاي تسکين جسماني فعال و غيرفعال، مشکلات خواب کودکان قابل پيش بيني است. شيوه تسکين جسماني فعال برخلاف شيوه تسکين جسماني غيرفعال، به تنهايي پيش بيني کننده معنادار مشکلات خواب کودک بود. نتايج پژوهش، بر اهميت شناسايي و اجتناب از شيوه هاي خواباندن نامناسب کودک تاکيد مي کند.