نقش واسطه ای مشكلات بین شخصی در رابطه بین آسیب های دلبستگی و نشانه های اضطراب

شناخت متغيرهاي تاثيرگذار بر پديدايي نشانه هاي اضطرابي از نظر باليني اهميت ويژه دارد. آگاهي از نحوه عملکرد اين متغيرها درحوزه پيشگيري و درمان اختلال هاي روان شناختي، بسيار مهم و موثر است. اين پژوهش با هدف تعيين نقش واسطه اي مشکلات بين شخصي در رابطه بين آسيب هاي دلبستگي و نشانه هاي اضطرابي انجام شد. از 379 شرکت کننده در پژوهش (181 دختر، 198 پسر) خواسته شد که سياهه دلبستگي بزرگسال (AAI؛ بشارت، 1392، 2011)، سياهه مشکلات بين شخصي (IIP؛ هرويتز، روزنبرگ، باير، اورنو و ويلاسنور، 1988) و مقياس افسردگي، اضطراب و تنيدگي (DASS؛ لاويباند و لاويباند، 1995) را تکميل کنند. نتايج نشان دادند مدل فرضي پژوهش با داده هاي مشاهده شده، برازش مطلوب دارد. همبستگي بين آسيب هاي دلبستگي، مشکلات بين شخصي و نشانه هاي اضطرابي مثبت و معنادار بود و نتايج حاصل از تحليل مسير نشان دهنده تاثيرگذاري آسيب هاي دلبستگي بر پديدايي نشانه هاي اضطراب از طريق مشکلات بين شخصي بود. براساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت رابطه بين سبک هاي دلبستگي ناايمن و نشانه هاي اضطرابي يک رابطه خطي ساده نيست. سبک هاي دلبستگي ناايمن تا حدودي از طريق مشکلات بين شخصي نشانه هاي اضطرابي را تحت تاثير قرار مي دهند. توجه به اين مشکلات به منظور پيشگيري از اختلال هاي اضطرابي و ارتقاي سطح سلامت رواني جامعه اهميت دارد.