رابطه شخصیت و رفتارهای تمرینی ورزش: نظریه خود تعیین كنندگی

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه رگه هاي شخصيتي و خود تعيين کنندگي رفتارهاي تمريني ورزش بود. 450 دانشجو از دانشگاه هاي آزاد اسلامي منطقه هشت (236 زن و 214 نفر مرد) با دامنه سني 18 تا 49 سال (ميانگين 23.37، انحراف استاندارد 4.80) به روش تصادفي خوشه اي انتخاب و به سياهه پنج عاملي شخصيت نئو (کاستا و مک کري، 1992) و مقياس انگيزش ورزشي (پلتير، فرتير و والرند، 1995) پاسخ دادند. نتايج نشان دادند که مولفه هاي انگيزش ورزش توسط رگه هاي شخصيتي قابل تبيين است. از بين رگه هاي شخصيت، گشودگي با تمام زيرمقياس هاي انگيزش ورزش، رابطه مستقيم داشت. برون گردي با مولفه بي انگيزشي و وظيفه شناسي با مولفه انگيزش دروني براي موفقيت رابطه معنادار نداشتند. همچنين، نوروزگرايي با هويت پذيري و درون فکني رابطه منفي و با بي انگيزشي ارتباط مثبت داشت.