در اين پژوهش پرسشنامه رابطه بين هوش هيجاني و خلاقيت در دانشجويان بررسي شد. بدين منظور 396 دانشجو (236 دختر و 160 پسر) براساس روش نمونه برداري خوشه اي چند مرحله اي از بين دانشجويان دانشگاههاي دولتي شهر تهران انتخاب شدند و مقياس خود گزارش دهي هوش هيجاني شاته (شاته و ديگران، 1998) و پرسشنامه خلاقيت (عابدي، 1372) را تکميل کردند. نتايج نشان دادند که بين هر سه جنبه هوش هيجاني و خلاقيت در هر دو جنس رابطه مثبت معنادار وجود دارد. نتايج آزمون Z فيشر نشان داد، ضرايب همبستگي بين جنبه ادراک و بيان هيجان از هوش هيجاني با زيرمقياسهاي بسط، انعطاف پذيري، سيالي و خلاقيت کلي در گروه پسران به گونه معناداري بيشتر از گروه دختران بود. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد که دو جنبه نظم دهي به هيجان و ادراک و بيان هيجان در گروه دختران 7 درصد و در گروه پسران نمره هوش هيجاني کلي و جنبه ادراک و بيان هيجان 16 درصد از واريانس خلاقيت را تبيين مي ک

با هدف بررسي تحول ابعاد شناختي و رفتاري اضطراب اجتماعي در دوره نوجواني اين پژوهش انجام شد. يک نمونه 500 نفري (276 دختر و 224 پسر) در سه گروه سني 13-12، 15-14 و 17-16 ساله با روش تصادفي چند مرحله اي از دانش آموزان شهر تهران انتخاب شدند و به مقياس اضطراب اجتماعي نوجوانان (پاکلک، 1997) با دو بعد شناختي و رفتاري، پاسخ دادند. نتايچ تحليل واريانس چندمتغيري نشان داد که نوجوانان 13-12 ساله نسبت به دو گروه سني ديگر، ميانگين بالاتري در هر دو بعد شناختي و رفتاري اضطراب اجتماعي به دست آوردند. همچنين ميانگين نمره هاي دختران در هر سه گروه سني در مقايسه با پسران در بعد رفتاري اضطراب اجتماعي بالاتر بود در حالي که، در بعد شناختي اضطراب اجتماعي بين دو جنس تفاوت وجود نداشت. يافته ها بر اساس ديدگاه شناختي اجتماعي الکايند و تاثير جنس در اجتماعي شدن بحث شدند

با هدف تبيين خلاقيت بر اساس رگه هاي شخصيتي، 289 دانشجو (121 دختر و 168 پسر) با ميانگين سني 24 سال از سه دانشکده هنر (98 نفر)، تربيت بدني (93 نفر) و فني مهندسي (98 نفر)، با روش نمونه برداري تصادفي چند مرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي خلاقيت تورنس (1966) و رگه هاي پنجگانه شخصيتي (کاستا و مک کري، 1992) پاسخ دادند. نتايج نشان دادند در هر سه گروه خلاقيت با نورزگرايي همبستگي منفي و با رگه هاي گشودگي، برونگردي و وظيفه شناسي همبستگي مثبت داشت. رابطه مثبت رگه مقبوليت و خلاقيت نيز تنها در گروه تربيت بدني، معنادار به دست آمد. مقايسه همبستگيها در هر سه گروه با استفاده از آزمون Z انتقال فيشر تنها بين خلاقيت و مقبوليت در دو گروه تربيت بدني و هنر معنادار بود. نتايج رگرسيون گام به گام نيز نشان داد که در گروه هنر، رگه هاي وظيفه شناسي، برونگردي و گشودگي 34 درصد در گروه تربيت بدني مقبوليت، وظيفه شناسي و برونگردي 38 درصد و در گروه فني مهندسي، وظيفه شناسي و برونگردي 28 درصد واريانس نمره هاي خلاقيت را پيش بيني مي کنند. به نظر مي رسد با توجه به رشته هاي تحصيلي مختلف، رگه هاي شخصيتي قادر به پيش بيني سطوح متفاوتي از خلاقيت در دانشجويان هستند

هدف مطالعه حاضر اعتباريابي و رواسازي فرم کوتاه سياهه حل مساله اجتماعي (SPSI؛ درزيلا و ديگران، 2002) بود. چهارصدوسه دانشجو (245 زن و 158 مرد) دانشگاه آزاد اسلامي با دامنه سني 18 تا 48 سال به سياهه افسردگي بک (بک و ديگران، 1961)، فرم کوتاه مقياس افسردگي شادکامي (جوزف و ديگران، 2004)، مقياس رضايت از زندگي (دينر و ديگران، 1985) و سياهه هراس اجتماعي (کانر و ديگران، 2000) نيز پاسخ دادند. ضرايب همساني دروني و بازآزمايي SPSI به ترتيب برابر با 0.86 و 0.65 و ضرايب همبستگي آن با افسردگي بک (r=0.48)، افسردگي شادکامي (r=0.38)، مقياس رضايت از زندگي (r=0.18) و هراس اجتماعي (r=0.39) به دست آمد. نتايج، روايي سازه و همزمان SPSI را تاييد و نياز به پژوهشهاي گسترده تر را مشخص ساخت

اين پژوهش با هدف کاهش خشم والدين، بر اساس آموزش مديريت خشم انجام شد. بيست و يک والد (13 پدر با ميانگين سني 37 سال و هشت مادر با ميانگين سني 36 سال) در 7 جلسه کارگاه مديريت خشم شرکت کردند. سياهه حالت رگه خشم (اسپيلبرگر، 1999) و پرسشنامه ارزيابي خشم والديني (شکوهي يکتا و زماني، 1387) قبل و بعد از آموزش انجام شد. نتايج اندازه گيريهاي مکرر نشان دادند که آموزش مديريت خشم، شدت خشم را در موقعيتهاي فراخوان خشم و رگه خشم به گونه اي معنادار کاهش و مهار خشم دروني را افزايش داد، اما ابراز خشم بيروني و دروني و مهار خشم بيروني تغيير معناداري نداشت. نتايج بر اساس اثربخشي مداخله هاي شناختي رفتاري مورد بحث قرار گرفت

با هدف مطالعه اثر واسطه اي عواطف مثبت و منفي در رابطه بين ابعاد کمال گرايي (خودمحور، ديگر محور و جامعه محور) با سلامت جسماني، يک گروه نمونه از جمعيت عمومي شامل 234 داوطلب (131 زن، 103 مرد) مقياس کمال گرايي چند بعدي تهران (بشارت، 1386)، فهرست عواطف مثبت و منفي (واتسون، کلارک و تلگن، 1988) و مقياس سلامت جسماني (مولنار، رکر، کالپ، ساداوا و داک کورويل، 2006) را تکميل کردند. نتايج تحليل مسير نشان دادند که کمال گرايي خودمحور و ديگر محور به واسطه عواطف مثبت و منفي در دو جهت متضاد بر سلامت جسماني تاثير مي گذارند. عواطف مثبت و منفي در رابطه بين کمال گرايي جامعه محور و سلامت جسماني نقش واسطه اي معنادار نداشتند. در رابطه بين ابعاد کمال گرايي با سلامت جسماني اثر واسطه اي عواطف منفي (R²=0.44) بيشتر از اثر واسطه اي عواطف مثبت (R²=0.44) بود

در اين پژوهش، تاثير آموزش بر پيشرفت سرعت و درستي راهبردهاي عمليات جمع بررسي شد. هفتاد و يک دانش آموز پسر کلاس اول به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و کنترل قرار گرفتند و با فرم الف آزمون تفاوتهاي فردي در انتخابهاي راهبرد جمع (کرکمن و سيگلر، 1997) از نظر ميانگين مدت زمان پاسخ و فراواني پاسخهاي درست ارزيابي شدند. گروه آزمايشي به مدت سه ماه (15 جلسه 45 دقيقه اي) در معرض آموزش راهبردهاي بازيابي و پشتيباني در عمليات جمع قرار گرفتند. سپس در هر دو گروه فرم ب آزمون اجرا شد. نتايج تحليل واريانس نشان داد که با استفاده از راهبرد پشتيبان، فراواني پاسخهاي درست گروه آزمايشي به گونه معناداري افزايش يافت

و ضرورترين دانشها شناختن خود است و بازگشت خود و شناختن پروردگار خود و شناختن فرمان پروردگار خود است و مجموع اين دانشهاست كه علماي متكلمين، اصول دين خوانند و حكماي محققين، حكمت الهي گويند و صوفيه موحدين، معرفت نام نهادند. و به اتفاق علما و دانشمندان عقلا بدون اين مايه دانش و عمل‌نمودن به موجب آن رستگاري ممكن نيست.

پس از سپري شدن تنها يک دهه، پژوهشگران نه تنها توانسته اند که نشان دهند هسته ارزشيابيهاي خود همپوشي بين اندازه هاي رگه هاي خود را تبيين مي کند، بلکه مي تواند بسياري از پيامدهاي شغلي و کاربردي ديگر را بهتر از رگه هاي منفرد پيش بين کند.

پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه هوش هيجاني و سبکهاي مقابله با رضايت و همسازي زناشويي انجام شد. گروه نمونه شامل 60 زن متاهل استان چهارمحال و بختياري با دامنه سني 23 تا 49 سال بود. شرکت کنندگان به سوالهاي مقياس رضايت زناشويي انريچ (السون، 1994)، سياهه همسازي زناشويي (سينگ، 1987)، مقياس رگه فراخلقي سالووي و ديگران (1995) و سياهه مقابله با موقعيت تنيدگي زا (اندلر و پارکر، 1990) پاسخ دادند. نتايج نشان دادند که رضايت زناشويي و همسازي زناشويي با هوش هيجاني و سبک مقابله مساله محور همبستگي مثبت دارند.

هدف از اين پژوهش، بررسي رابطه بين پنج عامل بزرگ شخصيت (برونگردي، مقبوليت، گشودگي نسبت به تجربه، وظيفه شناسي و نورزگرايي) و رضامندي زناشويي بود. در اين مطالعه از فرم کوتاه سياهه نئو (کاستا و مک کرا، 1992) و پرسشنامه رضايت زناشويي انريچ (السون، 1994) بهره گرفته شد. نمونه اين پژوهش را 100 زوج (200 نفر) تشکيل دادند که با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي از بين مراکز آموزش عالي سطح شهر تهران انتخاب شدند. نتايج نشان دادند که رضايت زناشويي با عوامل وظيفه شناسي و مقبوليت، همبستگي مثبت و با نورزگرايي، همبستگي منفي دارد. نتايج رگرسيون ساده حاکي از آن بود که دو عامل وظيفه شناسي (به طور مثبت) و نورزگرايي (به طور منفي) رضايت زناشويي را پيش بيني مي کنند. بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر پيشنهاد مي شود که در رضايت زناشويي، به دو عامل وظيفه شناسي و نورزگرايي، توجه بيشتري معطوف شود.