هدف: پژوهش حاضر به‌منظور بررسی رابطه سرسختی روانشناختی و خودتاب‌آوری با سلامت روان جوانان و بزرگسالان بازمانده مناطق زلزله زده شهرستان بم، هم‌چنین تعیین وزن هر یک از این متغیرهای پیش‌بینی‌کننده، انجام شده است. روش: این پژوهش توصیفی- پس رویدادی است. 314 جوان و بزرگسال (138 مرد و 176 زن) بازمانده زلزله شهرستان بم، که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه سرسختی اهواز ((AHI، پرسش‌نامه تاب‌آوری کونور- دیویدسون (CD-RIS)، پرسش‌نامه سلامت عمومی‌(GHQ-28)، و نیز پرسش‌نامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی به‌کار برده شد. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل رگرسیون چندگانه گام به گام بهره گرفته شد. یافته‌ها: بین سرسختی و خودتاب‌آوری با سلامت روان رابطه مثبت معنی‌دار دیده شد (01/0p<). افزون بر آن، نتایج نشان دادند که تاب‌آوری و سرسختی توان پیش‌بینی معنی‌دار سلامت روان را دارند (001/0p<). در این پژوهش، تاب‌آوری بهترین پیش‌بینی‌کننده سلامت روان بود. نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش گویای اصالت و اهمیت سرسختی و تاب‌آوری در حفظ و ارتقاء سلامت روان افراد زلزله‌زده بود. دو متغیر یادشده، می‌توانند میزان بالایی از تغییرپذیری سلامت روان را در شرایط ناگوار تبیین نمایند و توجه به آنها در بهداشت روانی فاجعه، ضروری است.

هدف: هدف این پژوهش تعیین ابعاد هشت گانه کیفیت زندگی سالمندان شهرستان کاشان و بررسی نیاز های رفاهی، بهداشتی و درمانی آنان بود. روش: این پژوهش از نوع توصیفی- مقطعی است. جامعه آماری پژوهش افراد 60 ساله و بالاتر شهرستان کاشان بودند که همراه خانواده زندگی می‌کردند. آزمودنی‌های پژوهش 389 سالمند (196 مرد و 193 زن) بودند که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای گرد‌آوری داده‌ها پرسش‌نامه 36 سؤالی کیفیت زندگی به‌‌کار برده شد. یافته‌ها: نمره کیفیت فعالیت فیزیکی افراد مورد بررسی 59 (زنان 57، مردان 66) و نمره درک کلی از سلامت در زنان سالمند 5/55، در مردان 7/65 و در کل 7/60 بود. نمره ایفای نقش جسمی ‌آزمودنی‌ها 51 (زنان 5/47، مردان 5/54)، نمره فعالیت اجتماعی 2/78 (78 در زنان، 4/78 در مردان) و نمره ایفای نقش عاطفی 8/61 ( زنان 2/61، مردان 4/62) بود. نمره سلامت روانی در زنان سالمند 4/91، در مردان 3/97 و در کل 4/94 و نمره درد جسمی 7/61 ( زنان2/57، مردان 1/66) بود. نتیجه‌گیری: سالمندان شهرستان کاشان از کیفیت زندگی مطلوب‌تری نسبت به مناطق دیگر کشور برخوردارند.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش باورهای مسئولیت‌پذیری و فراشناختی در اختلال وسواسی- اجباری در صورت کنترل نگرانی و بررسی روابط درونی بین مسئولیت‌پذیری و باورهای فراشناختی بود. روش: گروه مورد بررسی 25 بیمار مبتلا به اختلال وسواسی- اجباری، 25 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب منتشر و 25 فرد بهنجار بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس از میان مراجعه‌کنندگان به بیمارستان‌های روانپزشکی شهر شیراز انتخاب شده بودند. برای اندازه‌گیری باورهای فراشناختی پاسخ‌گویان پرسش‌نامه باورهای فراشناخت-30، برای اندازه‌گیری باور مسئولیت‌پذیری پرسش‌نامه نگرش مسئولیت‌پذیری و برای اندازه‌گیری نگرانی، پرسش‌نامه نگرانی ایالت پنیسلوانیا به‌کار برده شد. داده‌ها به‌کمک روش‌های آماری تحلیل واریانس یک‌راهه و چند راهه، تحلیل کوواریانس یک‌راهه و آزمون‌های تعقیبی مناسب تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که با کنترل مسئولیت‌پذیری و نگرانی، گروه‌های وسواسی و اضطراب منتشر در باورهای فراشناختی با گروه بهنجار تفاوت معنی‌داری دارند (001/0p<)، اما با کنترل باورهای فراشناختی و نگرانی، گروه‌های وسواسی، اضطراب منتشر و افراد بهنجار در باور مسئولیت‌پذیری تفاوت معنی‌داری نداشتند. هم‌چنین، گروه‌های وسواسی و اضطراب منتشر به غیر از باور نیاز به کنترل افکار در سایر باورهای فراشناختی باهم تفاوت معنی‌داری نداشتند. نتیجه‌گیری: یافته‌های بررسی حاضر بیشتر از مفهوم‌بندی فراشناختی اختلال وسواسی-اجباری حمایت می‌کند.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط اختلال‌های رفتاری، سبک‌‌های مقابله‌ای و راهبردهای مقابله‏ای در دانش‏آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران بود. روش: این بررسی از نوع توصیفی و همبستگی بود. 420 دانش‏آموز (195 پسر و 225 دختر) که از سه منطقه شهر تهران (مناطق یک، شش و 16) به‌تصادف انتخاب شده بودند، دو پرسش‌نامه بررسی مشکلات و نقاط قوت و راهبردهای مقابله‌ای نوجوانان را تکمیل کردند. داده‌ها به‌کمک آماره همبستگی و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته‌ها: بین اختلال‌های رفتاری با سبک مقابله‏ کارآمد و سبک مقابله مراجعه به دیگران ارتباط منفی معنی‌دار یافت شد (001/0p<). تحلیل رگرسیون گام به گام تفاوت معنی‌داری را میان نمرات مقیاس‌های اختلال رفتاری و راهبردهای مقابله‌ای نشان داد (001/0p<). افزون بر آن از میان راهبردها، راهبردهای تفریحات فیزیکی، سخت‌کوشی، حمایت اجتماعی، آرام‌سازی، کنار نیامدن، تمرکز مثبت و کاهش تنش با اختلال‌های رفتاری رابطه معنی‌دار داشتند (55/0=R) و در مجموع 31/0 اختلال‌های رفتاری را تبیین می‌کردند (307/0=2R). نتیجه‌گیری: سبک‌های مقابله‏ای کارآمد و ناکارآمد و راهبردهای مربوط به آنها توانایی پیش‌‏بینی معنی‌دار اختلال‌های رفتاری را دارند. راهبردهای مقابله‌ای می‌توانند بخشی از تغییرات مربوط به اختلال‌های رفتاری را تبیین کنند.

مقایسه سازوکارهای دفاعی و راه‌های مقابله‌ در افراد مبتلا به اختلال و افراد بهنجار از هدف‌های پژوهش حاضر بوده ‌است. روش: جامعه آماری این پژوهش، افراد دارای اختلال اضطراب منتشر و/یا اختلال افسردگی اساسی یا افراد بهنجاری بودند که به روش نمونه‌گیری نظام‌مند از فهرست مراجعان دارای تشخیص‌های یادشده انتخاب شدند. این پژوهش پس‌رویدادی از نوع علّی- مقایسه‌ای و همبستگی است. برای گردآوری داده‌ها پرسش‌نامه راه‌های مقابله‌ فولکمن و لازاروس و پرسش‌نامه سازوکارهای دفاعی به‌کار برده شد. برای تحلیل داده‌ها، تحلیل واریانس دو عاملی، آزمون حداقل اختلاف معنی‌دار (LSD) و آزمون همبستگی پیرسون به‌کار برده شد. یافته‌ها: تفاوت معنی‌داری در میانگین نمره مقابله حل مسأله بین افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر و افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی وجود نداشت، ولی میانگین نمره مقابله اجتناب در افراد گروه اول بیشتر از افراد گروه دوم بود (05/0p<). از سوی دیگر افراد دارای اختلال‌های یادشده نسبت به افراد بهنجار میانگین پایین‌تری در مقابله جستجوی حمایت اجتماعی داشتند (001/0p<). میانگین نمره سطح بسیار سازگارانه کارکرد دفاعی در افراد گروه اضطراب منتشر بیشتر از افراد گروه افسردگی اساسی بود (05/0p<)، در حالی که میانگین نمره سطوح نفی، عمل، بی‌نظمی‌دفاعی و بازداری روانی در افراد گروه دوم بیشتر از افراد گروه اول بود (04/0p<). نتیجه‌گیری: سبک‌های دفاعی ناسازگارانه در اختلال افسردگی اساسی دارای میانگین بالا ولی میانگین مقابله اجتناب در اختلال اضطراب منتشر نسبت به اختلال افسردگی اساسی بالاتر است. بنابراین تلاش در راستای کاهش به‌کارگیری مقابله اجتناب و افزایش به‌کارگیری مقابله مسأله‌مدار به جای هیجان‌مدار، می‌تواند تجربه افسردگی و اضطراب را در هر دو جنس کاهش دهد.

هدف: از آن‌جا که افراد با اختلال اضطراب اجتماعی در موقعیت‌های اجتماعی، اضطراب زیادی را تجربه می‌کنند و خودکارآمدی در موقعیت‌های اجتماعی، تعیین‌کننده اضطراب اجتماعی دانسته شده، در این بررسی ارتباط میان خودکارآمدی اجتماعی، توجه متمرکز بر خود، سوگیری‌های شناختی و اضطراب اجتماعی آزمون شده است. روش: این بررسی از نوع مقطعی- مقایسه‌ای است. 830 دانش‌آموز دبیرستانی (429 دختر و 401 پسر) شهر شیراز که به روش خوشه‌ای- تصادفی نمونه‌گیری شده بودند به مقیاس اضطراب اجتماعی (SAS-A)، پرسش‌نامه احتمال/ پیامد وقوع رویدادهای منفی اجتماعی (PCQ-C)، پرسش‌نامه کانون توجه (FAQ) و مقیاس خودکارآمدی برای موقعیت‌های اجتماعی (SESS) پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها به‌کمک ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته‌ها: اضطراب اجتماعی همبستگی معنی‌داری با خودکارآمدی اجتماعی (001/0p<) و توجه متمرکز بر خود (001/0p<) داشت. افزون بر آن اضطراب اجتماعی، خودکارآمدی اجتماعی و توجه متمرکز بر خود ارتباط معنی‌داری با احتمال (001/0p<) و پیامد (001/0p<) رخداد رویدادهای منفی اجتماعی داشتند و در نهایت الگوی میانجی تأیید شد. به بیان دیگر اضطراب اجتماعی با خودکارآمدی اجتماعی و توجه متمرکز برخود و از این رو با سوگیری‌های شناختی ارتباط داشت. نتیجه‌گیری: توجه متمرکز بر خود و شاخص‌های سوگیری داوری با کنترل خودکار‌آمدی اجتماعی و اضطراب اجتماعی ارتباط دارند.

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه سبک اسناد بزهکاران کانون اصلاح و تربیت شهر تهران با سبک اسنادی مراقبان این کانون اجرا شد. روش: این پژوهش از نوع علی- مقایسه‌ای است و در آن دو گروه آزمایشی (30 نفر از بزهکاران و 15 نفر از مراقبان کانون) و یک گروه گواه (30 فرد عادی) که از نظر سن، جنس و تحصیلات همتا شده بودند، بررسی شدند. آزمودنی‌های گروه بزهکار به شیوه نمونه‌گیری تصادفی ساده و گروه عادی به شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند، اما به‌علت شمار کم مراقبان کانون اصلاح و تربیت، همه آنها ارزیابی شدند. آزمودنی‌های سه گروه به‌کمک مصاحبه و پرسش‌نامه‎ سبک اسناد (ASQ) بررسی شدند. داده‎ها به‌کمک تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی شفه تحلیل شدند. یافته‎ها: یافته‌ها نشان دادند که سبک اسنادی بزهکاران برای رویدادهای ناخوشایند متفاوت از سبک اسنادی مراقبان و افراد عادی بوده و نسبت به آنها بیرونی‌تر (01/0p<) و ناپایدارتر (01/0p<) است. تفاوت سایر سبک‌های اسنادی در هیچ‌یک از گروه‌ها معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: بزهکاران دارای اختلال سلوک، رویدادهای بد و ناخوشایند را به عوامل بیرونی و ناپایدار نسبت می‌دهند که خود می‌تواند در بروز و تداوم بزهکاری آنان نقش داشته باشد.

هدف: نادیده‌گرفتن حقوق و آزادی بیماران روانی در جهان شایع است. در حالی که تا سال‌های میانی سده بیستم بیشتر قوانین برای حمایت از جامعه در برابر بیماران روانی وضع شده بود، در سال‌های اخیر دیدگاه قانون‎گذاران برحفظ حقوق بیماران روانی متمرکز شده است. این بررسی با هدف بازبینی قوانین بستری اجباری کشورها و توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت در این زمینه انجام شده است. روش: در یک بررسی مروری، قوانین بهداشت روان برخی کشورها به‌ویژه در زمینه بستری اجباری بازبینی شده است. اطلاعات این پژوهش در طول مدت دو سال با بازبینی بیش از چهل پایگاه اطلاع‌رسانی و جستجوی دستی پانزده منبع در دسترس، گردآوری شده، قوانین بستری اجباری کشورها و هم‌چنین توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت در حوزه‌های تفکیک بستری و درمان اجباری، ایجاد محیط‌هایی با کمترین محدودیت، ملاک‌های بستری اجباری، مراجع تشخیص و تأیید بستری اجباری و نیز طول مدت بستری اجباری مقایسه گردیده است. یافته‌ها: این بررسی نشان داد که سازمان جهانی بهداشت و هم‌چنین بیشتر کشورهای مورد بررسی بر لزوم رعایت اصول زیر در تدوین قوانین بستری اجباری تأکید کرده‌اند: ایجاد محیط با کمترین محدودیت، وجود ملاک‌های ”خطرناک‌بودن“ و ”نیاز به درمان“ برای بستری اجباری فرد، لزوم تشخیص اندیکاسیون بستری اجباری توسط دو نفر، لزوم تأیید اندیکاسیون یادشده توسط مرجع بی‌طرف و طول مدت محدود بستری اضطراری در حد چند روز. هم‌چنین فرآیند بستری و درمان اجباری در برخی کشورها تفکیک و در برخی دیگر ادغام شده است. نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت رعایت حقوق متقابل بیمار روانی و جامعه، بستری اجباری دربرگیرنده بخش بزرگی از قانون بهداشت روان است. سازمان جهانی بهداشت که بستری اجباری را نه‌تنها محرومیت از آزادی بلکه یک ضربه روانشناختی می‌داند، اصولی را برای تدوین قانون بستری اجباری، ضروری دانسته است. از سوی دیگر با توجه به کاستی‌های قوانین مربوط به این موضوع در ایران، لزوم از میان برداشتن کاستی‌ها و قانونمندشدن روند بستری اجباری احساس می‌شود.

باورها و خرافات بسیاری در رابطه با دوران بارداری در میان زنان وجود دارد. این باورها فراتر از مرزهای یک کشور هستند و محدودیت قومیتی و نژادی نمی‌شناسند، به بیان دیگر یک پدیده جهانی می‌باشند. بارداری پدیده‌ای است که بر جنبه‌های مختلف روابط همسران مانند روابط جنسی تأثیرگذار است. جدا از دلایل فیزیولوژیک مانند تهوع و استفراغ در سه ماه اول و بزرگی شکم در سه ماه سوم بارداری، عوامل روانشناختی (بارتلاس1، گرین2، دالی3، بنت4 و هاچنز5، 2000؛ تروتنوسکی6، هاس7، لنگ8 و پترو9، 2006)، مانند کاهش میل جنسی (وان- سیدو10، 1999) و باورهای خرافی مانند آسیب به جنین در هنگام نزدیکی (اریلماز11، اِگب12 و زینسیرب13، 2004؛ جهانفر و مولایی‌نژاد، 1384) نیز در این زمینه تأثیر دارند. دوران بارداری نیازمند توجه بیشتر همسر است. اما برخی باورهای نادرست در رابطه با روابط همسران در این دوران می‌توانند تنش برای همسر و عدم احساس آرامش و ناخشنودی برای زن باردار را در پی داشته باشند. از آن‌جا که شناخت دقیق این باورها می‌تواند گامی در راستای ارتقای سلامت و از میان‌برداشتن مشکلات همسران باشد، این بررسی با هدف شناسایی باورهای رایج در میان زنان باردار شهر گرگان در زمینه همبستری در دوران بارداری انجام شد. در این راستا همه زنان باردار مراجعه‌کننده به تنها درمانگاه تخصصی آموزشی- درمانی زنان شهر گرگان به همکاری فراخوانده شدند. به این ترتیب با 51 تن از زنان باردار مراجعه‌کننده، مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته انجام شد. مصاحبه‌ها با اجازه افراد در جلسات خصوصی ضبط، سپس خط به خط دست‌نویس، کدگذاری، طبقه‌بندی و داده‌ها بر پایه رویکرد «تحلیل محتوی» بررسی شدند. مصاحبه‌ها در زمینه تغییرات رفتاری و ارتباط‌های جنسی در بارداری و علت این تغییرات بود، که پاسخ به این پرسش‌ها ما را به شناسایی باورها هدایت کرد. دامنه سنی زنان مورد بررسی 33-17 سال، با رتبه حاملگی 4-1 بود. 96% شرکت‌کنندگان خانه‌دار بودند. داده‌ها گویای آن بودند که زنان به علل چندی، مانند ترس از آسیب به رویان، درد، سابقه سقط، راحتی خود، اعتقاد به گناه‌بودن رابطه در دوران بارداری، خستگی، بزرگی شکم، تهوع و استفراغ از نزدیکی در دوران بارداری خودداری می‌کنند. 17 نفر (33%) بر این باور بودند در صورت دختربودن رویان، نزدیکی در دوران بارداری همانند زنای محارم است. 31 نفر (60%) به دلیل آسیب به رویان مانند خفگی، پارگی پرده بکارت و ایجاد ناهنجاری هم‌چون نابینایی و ناشنوایی از نزدیکی پرهیز می‌کردند. یکی از شرکت‌کنندگان اظهار داشت اگر پس از ماه چهارم، نزدیکی مهبلی داشته باشد مایع منی روی چشم جنین ریخته می‌شود و باعث نابینایی جنین می‌شود و یا نزدیکی پس از ماه هفتم باعث پارگی پرده بکارت رویان دختر می‌شود و یا نزدیکی پس از ماه پنجم بارداری موجب تماس آلت تناسلی پدر با سر جنین خواهد شد. 48 نفر (94%) از شرکت‌کنندگان بر این باور بودند که در طول بارداری شروع رابطه همواره از طرف همسرانشان بوده است و بی‌میلی و عدم همراهی زن موجب ناراحتی همسر و اغلب دلیل مشاجره میان آنان شده است. هیچ‌یک از افراد در جستجوی مشاوره برای از میان‌برداشتن مشکل خود یا آگاهی از درستی باورهای خود نبوده‌اند و عنوان می‌کردند که از بیان آن نزد پزشک یا ماما شرم دارند؛ در حالی که بیشتر افراد از مطرح‌کردن این امور نزد دوستان یا همسایگان بیم نداشتند. بررسی‌ها نشان داده‌اند نیمی از زنان بر این باورند که به‌علت آسیب‌رسیدن به رویان باید دفعات نزدیکی کاهش یابد (بارتلاس و همکاران، 2000؛ ترونتوسکی و همکاران، 2006) که با بررسی حاضر هم‌خوانی دارد. این در حالی است که در یک بارداری طبیعی، نزدیکی هیچ ممنوعیتی ندارد (جهانفر و مولایی‌نژاد، 1384). بررسی‌ها نشان داده‌اند که خودداری از نزدیکی توسط زنان مشاجره و کشمکش میان همسران را در پی دارد (حسن زهرایی، 1380). که با یافته‌های بررسی حاضر هم‌سو است. یافته‌های این پژوهش نشان داد که 33% افراد نزدیکی در دوران بارداری را در صورت دختربودن رویان زنای محارم می‌دانند در حالی‌که موقعیت رویان از نظر کالبدشناختی کاملاً محافظت‌شده است (کانینگهام و همکاران، 1384). بررسی‌ها گویای آن هستند که کمتر از یک‌سوم مادران باردار در زمینه مسایل جنسی برای مشاوره به ماما یا پزشک مراجعه می‌کنند (بارتلاس و همکاران، 2000). در بررسی حاضر هیچ زنی برای دریافت مشاوره جنسی دوران بارداری به پزشک مراجعه نکرده بود. با توجه به این که باورهای نادرستی در میان همسران وجود دارند که می‌توانند بر کیفیت روابط آسیب برسانند (اریلماز و همکاران، 2004)، نیاز به اقدامات گسترده‌تر در امر آموزش روابط جنسی در دوران بارداری توسط دست‌اندرکاران بهداشتی و مسایل خانواده ضروری است. پایه و اساس هر کاری نیازمند آموزش می‌باشد و جامعه ما بیشتر از آن‌چه که نیازمند درمان باشد به آموزش نیاز دارد.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی پرسش‌نامه طرحواره یانگ در جمعیت غیربالینی انجام شده است. روش: در یک بررسی توصیفی- مقطعی 37 دانشجوی پسر دوره کارشناسی دانشکده‌های مختلف دانشگاه‌های شهید بهشتی و شاهد تهران که به روش طبقه‌ای- تصادفی و به نسبت دانشجویان دو دانشگاه و دانشکده‌ها نمونه‌گیری شده بودند، به پرسش‌های پرسش‌نامه طرحواره یانگ (YSQ-SF) پاسخ دادند. داده‌‌ها به کمک روش‌های آماری ضریب همبستگی و تحلیل واریانس، تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل عاملی، هفده عامل را به این صورت آشکار ساختند: هفت مقیاس کامل، سه مقیاس با چهار ماده، دو مقیاس با سه ماده و یک مقیاس با دو ماده. هم‌چنین، دو مقیاس اصلی YSQ-SF به‌صورت یک عامل با هم ادغام شدند. یافته‌ها، مقیاس‌های قابل تفسیری را برای همه پانزده خرده‌مقیاس طرحواره مطرح شده توسط یانگ به‌بارآوردند. این پانزده خرده‌مقیاس ثبات درونی خوبی را نشان دادند. تحلیل مؤلفه اصلی رده بالاتر، سه عامل رده بالاتر را در راستای یافته‌های پیشین نشان داد. نتیجه‌گیری: یافته‌های این بررسی با یافته‌های پیشین که مبتنی بر نسخه‌های انگلیسی، فرانسوی و هلندی YSQ-SF ساخته شده بودند، هماهنگ بوده و از روایی بین فرهنگی این پرسش‌نامه حمایت می‌کنند.

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تطبیقی اضطراب بارداری در دوره‌های گوناگون آن و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی مرتبط با آن بود. روش: در یک بررسی مقطعی- توصیفی، 286 نفر از زنان باردار شهر رشت که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده بودند به‌کمک پرسش‌نامه اضطراب بارداری (PRAQ)، پرسش‌نامه وضعیت زناشویی گلومبوک- راست (گریمس) و پرسش‌نامه ویژگی‌های جمعیت‌شناختی بررسی شدند. داده‌های گردآوری‌شده به‌کمک روش‌های آماری توصیفی، آزمون تحلیل واریانس تک‌متغیری، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t و تحلیل رگرسیون گام به گام بررسی شدند. یافته‌ها: میزان اضطراب بارداری در سه‌ماهه اول و سوم بالا و در سه‌ماهه دوم پایین بود. اما پس از واردشدن به تحلیل رگرسیون گام به گام این یافته‌ها معنی‌داری خود را از دست دادند. تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد اضطراب بارداری به‌ترتیب با رضایت زناشویی (001/0p<)، سن (001/0p<) و میزان تحصیلات (001/0p<) ارتباط معنی‌دار دارد. داشتن سن پایین در هنگام بارداری و تحصیلات و رضایت زناشویی بالا، نقش معنی‌دارتری در تبیین تفاوت اضطراب بارداری دارد تا قرارداشتن در یک دوره خاص بارداری. نتیجه‌گیری: طرح برنامه‌های پیش‌گیرانه و حمایتی برای زنان باردار ضروری است.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه انسجام و انعطاف‌پذیری خانواده با ابعاد کمال‌گرایی در دانش‌آموزان راهنمایی انجام شده است. روش: در یک بررسی از نوع همبستگی، 313 نفر از دانش‌آموزان پایه دوم و سوم مدارس راهنمایی شهر شیراز (164 پسر، 149 دختر) که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای- تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شده بودند، به پرسش‌نامه کمال‌گرایی، پرسش‌نامه انسجام خانواده و پرسش‌نامه انعطاف‌پذیری خانواده پاسخ دادند. تحلیل داده‌ها به‌کمک روش رگرسیون چندگانه، به روش هم‌زمان انجام شد. یافته‌ها: تحلیل رگرسیون به روش هم‌زمان نشان داد که انسجام خانواده، تنها افزایش در جنبه‌های مثبت کمال‌گرایی و ابعاد سه‌گانه آن، (تلاش برای عالی‌بودن، هدفمندی و نظم و ساماندهی) (001/0p<) و انعطاف‌پذیری خانواده افزایش در جنبه‌های مثبت (001/0p<) و منفی (001/0p<) کمال‌گرایی را پیش‌بینی می‌کرد. نتیجه‌گیری: انسجام خانواده هم‌سو با یافته‌های بررسی‌های انجام‌شده تنها به پیامدهای مثبت می‌انجامد، اما انعطاف‌پذیری خانواده با افزایش در جنبه‌های مثبت و منفی کمال‌گرایی، کارکرد دوگانه‌ای از خود نشان می‌دهد. رابطه انعطاف‌پذیری با جنبه‌های منفی کمال‌گرایی ممکن است ناشی از عدم تأکید صریح والدین انعطاف‌پذیر بر خواسته‌ها و چشم‌داشت‌هایشان از فرزندان باشد.