خودشناسي از جمله محوري ترين ارکان تعليم و تربيت به شمار مي رود. مفهوم «خود» به عنوان يکي از مباحث انسان-شناسي، مفهومي بنيادي در روان شناسي به خصوص روان شناسي انسان گرا است. مکتب عرفان اسلامي نيز که ريشه در آموزه هاي اصيل اسلامي دارد، از جمله مکاتبي است که در سطح وسيع به موضوع «خود» و «خودشناسي» پرداخته است. هدف کلي اين پژوهش، بررسي تطبيقي مفهوم خود از ديدگاه روان شناسي انسان گرا و عرفان اسلامي مي باشد. با توجه با اين هدف، ابتدا ديدگاه مازلو و راجرز به عنوان اصلي ترين نمايندگان روان شناسي انسان گرا و نجم الدين رازي و عزيزالدين نسفي به عنوان نمايندگان عرفان اسلامي بررسي و سپس به شباهت ها و تفاوت هاي اين ديدگاه ها در خصوص مفهوم خود پرداخته شده است. پژوهش حاضر از نوع کيفي و با روش تطبيقي انجام شده است.نتايج پژوهش حاضر نشان داد که با وجود تفاوت ها، شباهت هاي زيادي نيز ميان اين دو ديدگاه در خصوص خود و خودشناسي وجود دارد. لذا تعامل و گفتگوي سازنده ميان اين دو ديدگاه امکان پذير است.

پژوهش حاضر با هدف بررسي خصوصيات روان سنجي پرسشنامه روابط مياني دلبستگي (KCAQ) براي کودکان انجام گرفته است. مطالعه انجام شده، بررسي توصيفي-پيمايشي از نوع ابزارسازي و اعتبارسنجي بود. نمونه پژوهش شامل 400 نفر از کودکان مقطع ابتدايي بود که به شيوه نمونه گيري خوشه اي تصادفي چندمرحله اي انتخاب شدند. پرسشنامه هاي پژوهش شامل پرسشنامه روابط مياني دلبستگي(KCAQ) (هالپرن و کاپنبرنگ،2006)، پرسشنامه سبک هاي هيجاني مادرانه (MESQ) (لاگاسه سگوين و کاپلان،2005) و پرسشنامه توانايي ها و مشکلات (SDQ) (گودمن،1997) بود. جهت تحليل داده ها از نرم افزارهاي (SPSS) و (AMOS) نسخه 16 استفاده گرديد.نتايج آزمون تحليل عاملي نشان داد که آزمون (KMO) برابر با 73.0 و در سطح مطلوب بوده و آزمون کرويت بارتلت از نظر آماري معني دار بود. نتايج تحليل عاملي با چرخش واريماکس وجود چهار عامل در گويه ها را تاييد نمود که 72/48% از واريانس کل مقياس را تبيين کرد. ضرايب همساني دروني مقياس (KCAQ) در حد بالايي به دست آمد. محاسبه ضريب آزمون-بازآزمون به فاصله يک ماه مطلوب و بالا بود (001.0>P). تحليل عامل تاييدي، نتايج حاصل از تحليل عامل به روش چرخش واريماکس را تاييد کرد و مدل به دست آمده با داده هاي پژوهش برازش داشت. همچنين همبستگي معني دار نمرات پرسشنامه (KCAQ) با نمرات پرسشنامه هاي (MESQ) و (SDQ) روايي همگرا، واگرا و همزمان مقياس را تاييد کرد. يافته هاي پژوهش بيانگر اين است که نسخه فارسي مقياس (KCAQ) در زمينه سنجش دلبستگي کودکان در دروه سني مياني کودکي از خصوصيات روان سنجي قابل قبولي برخوردار است.

هدف پژوهش حاضر بررسي فرم کوتاه پرسشنامه ي پنج عامل بزرگ شخصيت و مطالعه ويژگي هاي روانسنجي آن در دانشجويان بود. در اين پژوهش تعداد 500 نفر از دانشجويان دانشگاه شيراز به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب و با تکميل فرم کوتاه پرسش نامه پنج عامل بزرگ شخصيت در اين پژوهش شرکت نمودند. براي بررسي روايي پرسشنامه مذکور از تحليل عاملي به روش مولفه هاي اصلي استفاده شد. جهت بررسي پايايي آن نيز از روش ضريب آلفاي کرونباخ استفاده گرديد. نتايج تحليل عاملي نشان دهنده استقلال پنج عامل بزرگ شخصيت بود. ضرايب آلفاي کرونباخ از 69.0 تا 83.0 محاسبه شد. يافته هاي پژوهش حاضر نشان داد که فرم کوتاه پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصيت از روايي و پايايي مناسبي درايران برخوردار است و مي توان از آن در فعاليت هاي پژوهشي استفاده نمود.

هدف کلي از انجام اين پژوهش ارائه الگوي علي کيفيت محيط دانشگاه، انسجام تحصيلي و اجتماعي و فرسودگي تحصيلي دانشجويان در دانشگاه شيراز بود. جامعه آماري پژوهش حاضر، دانشجويان دانشگاه شيراز در سال تحصيلي 91-92 بوده که با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي مرحله اي، 289 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه ارتباطات دانشگاه و دانشکده، پرسشنامه فرسودگي تحصيلي، پرسشنامه انسجام تحصيلي و زيرمقياس انسجام اجتماعي از پرسشنامه تجارب دانشجويان دانشکده بود. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد که کيفيت محيط دانشگاه پيش بيني کننده منفي و معنادار فرسودگي تحصيلي و همچنين پيش بيني کننده مثبت و معنادار انسجام تحصيلي و اجتماعي دانشجويان مي باشد. انسجام تحصيلي و اجتماعي با کنترل کيفيت محيط دانشگاه، پيش بيني کننده منفي و معنادار فرسودگي تحصيلي دانشجويان مي باشد. انسجام تحصيلي و اجتماعي نقش واسطه اي در ارتباط بين کيفيت محيط دانشگاه و فرسودگي تحصيلي دانشجويان دارد. بر اين اساس مي توان گفت که محيط دانشگاه نمي تواند به طور مستقيم موجب فرسودگي دانشجويان گردد. زماني که کيفيت محيط دانشگاه در جنبه هاي مختلف به نحو احسن حفظ شود، زمينه ايجاد انسجام در دانشجو فراهم مي گردد. بر اساس نتايج فوق، الگوي علي مورد نظر تاييد گرديد.

دف ازپژوهش حاضر، تبيين تفاوت فرآيند و محتواي خانواده کودکان محبوب و غير محبوب 4 تا 6 ساله شهر شيراز بود. گروه نمونه را 187 نفر از کودکان 4 تا 6 ساله مشغول به تحصيل شهر شيراز در سال تحصيلي 90-91 تشکيل مي دادند. ملاک محبوب يا غير محبوب بودن کودکان، بر اساس اتفاق نظر معلم، مربي و مدير مهدکودک در مورد هر يک از آنان بود. براي سنجش بافت و محتواي خانواده، از مقياس بافت و محتواي خانواده ساماني استفاده شد. پايايي و روايي ابزار توسط سازنده ي آن احراز گرديده بود. پس از تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش آماري آزمون تي، مشخص شد که کودکان محبوب و غير محبوب، در تمام ابعاد فرآيند و محتواي خانواده با يکديگر تفاوت معني داري دارند و کودکان محبوب، در مقايسه با کودکان غير محبوب داراي بافت و محتواي خانواده سالم تري هستند.

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه علي ويژگي هاي شخصيت با فرسودگي تحصيلي با ميانجي گري خودکارآمدي تحصيلي و تنيدگي تحصيلي ادراک شده در دانشجويان دختر و پسر کارشناسي ارشد دانشگاه شهيد چمران اهواز بود. شرکت کنندگان در اين پژوهش 280 نفر از دانشجويان در سال تحصيلي 1393-1392 بودند که به روش تصادفي چندمرحله اي انتخاب شدند. ابزار هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه شخصيتي نئو- فرم کوتاه (NEO-FFI)، پرسشنامه تنيدگي تحصيلي ادراک شده، پرسشنامه فرسودگي تحصيلي و مقياس کارآمدي تحصيلي بود. ارزيابي الگوي پيشنهادي با استفاده از روش تحليل مسير انجام گرفت. جهت آزمون روابط غيرمستقيم از روش بوت استراپ (نرم افزارAMOS-21 ) استفاده شد. بر اساس نتايج اين پژوهش، تمام مسيرها از لحاظ آماري معني دار بودند. همچنين نتايج نشان داد که مسير هاي غيرمستقيم برون گرايي، وظيفه شناسي، باز بودن به تجربه و روان رنجوخويي از طريق خودکارآمدي تحصيلي روي فرسودگي تحصيلي معني دار بود. به علاوه تمام مسير هاي غير مستقيم برون گرايي، وظيفه شناسي، باز بودن به تجربه و روان رنجور خويي از طريق تنيدگي تحصيلي ادراک شده روي فرسودگي تحصيلي معني دار بود.

اين پژوهش با هدف بررسي اثر اضطراب اجتماعي بر عملکرد در کارکرد بازداري حافظه فعال، در دو شرايط عادي و القاي اضطراب طرح شده است. عملکردي که افراد در تکليف مربوط به کارکرد بازداري داشتند، از دو بعد کارآمدي پردازش و اثربخشي عملکرد بررسي شده است. بدين منظور 24 نفر بيمار مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي و 24 فرد بهنجار به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و مصاحبه باليني، پرسشنامه اضطراب اجتماعي کانور، مقياس ميزان تلاش ذهني صرف شده و آزمون استروپ رنگ-کلمه اجرا گرديد. نتايج با استفاده از طرح اندازه گيري مکرر مختلط، آزمون مقايسه هاي جفتي با بن فرني اصلاح شده و آزمون T مستقل، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که بين دو گروه در شرايط عادي و القاي اضطراب در کارآمدي پردازش (p<0.26) و (p<0.79) و اثربخشي عملکرد (p<1) تفاوت معناداري وجود ندارد. اما در شرايط القاي اضطراب اجتماعي، بين دو گروه مضطرب اجتماعي و بهنجار در دو بعد کارآمدي پردازش (p<0.001) و اثربخشي عملکرد (p<0.001) تفاوت معناداري وجود داشت. اين نتايج حاکي از اين بود که افراد مضطرب اجتماعي در کارکردهاي اجرايي شان نقص هايي را نشان مي دهند. اين نقص ها مي تواند منطبق با مدل هاي شناختي تبيين کننده اين اختلال باشد؛ به خصوص اين تبيين که اين افراد نمي توانند توجه شان را به سمت محرک هاي بيروني در موقعيت اجتماعي تغيير دهند.