ارائه مدل ساختاری پیش بینی ابعاد فرسودگی شغلی براساس كیفیت زندگی كاری، تعهد سازمانی و مدیریت دانش مدیران دانشگاه آزاد اسلامی منطقه یك

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل ساختاري پيش بيني ابعاد فرسودگي شغلي مديران دانشگاه آزاد منطقه يک براساس کيفيت زندگي کاري، تعهد سازماني و مديريت دانش است. جامعه آماري مورد بررسي اين تحقيق شامل 660 نفر از مديران دانشگاه آزاد اسلامي منطقه يک بود که با روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي و با استفاده از جدول مورگان تعداد 250 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. براي جمع آوري داده هاي تحقيق از سه پرسشنامه فرسودگي شغلي، کيفيت زندگي کاري، تعهد سازماني و مديريت دانش استفاده گرديد که با استفاده از ضريب آلفاي کرونباخ پايايي تمامي پرسشنامه ها محاسبه گرديد. نتايج ضريب همبستگي، رگرسيون چند متغيره و تحليل مسير نشان داد که 1- بين کيفيت زندگي کاري و دو بعد فرسودگي شغلي (خستگي عاطفي و مسخ شخصيت) رابطه منفي و معني دار وجود دارد و کيفيت زندگي کاري به ترتيب متغيرهاي خستگي عاطفي و مسخ شخصيت را پيش بيني نمود. 2- تعهد سازماني تنها قادر به پيش بيني عملکرد فردي در فرسودگي شغلي مديران بود. 3- مديريت دانش قادر به پيش بيني ابعاد فرسودگي شغلي نبود؛ به جز بعد عملکرد فردي که يک رابطه مثبت و مستقيمي با مديريت دانش را نشان داده و بالاخره مدل مورد تاييد قرار گرفت