اضطراب و عملكرد شناختی: اثر شرایط القای اضطراب بر كاركرد بازداری حافظه فعال

اين پژوهش با هدف بررسي اثر اضطراب اجتماعي بر عملکرد در کارکرد بازداري حافظه فعال، در دو شرايط عادي و القاي اضطراب طرح شده است. عملکردي که افراد در تکليف مربوط به کارکرد بازداري داشتند، از دو بعد کارآمدي پردازش و اثربخشي عملکرد بررسي شده است. بدين منظور 24 نفر بيمار مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي و 24 فرد بهنجار به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و مصاحبه باليني، پرسشنامه اضطراب اجتماعي کانور، مقياس ميزان تلاش ذهني صرف شده و آزمون استروپ رنگ-کلمه اجرا گرديد. نتايج با استفاده از طرح اندازه گيري مکرر مختلط، آزمون مقايسه هاي جفتي با بن فرني اصلاح شده و آزمون T مستقل، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که بين دو گروه در شرايط عادي و القاي اضطراب در کارآمدي پردازش (p<0.26) و (p<0.79) و اثربخشي عملکرد (p<1) تفاوت معناداري وجود ندارد. اما در شرايط القاي اضطراب اجتماعي، بين دو گروه مضطرب اجتماعي و بهنجار در دو بعد کارآمدي پردازش (p<0.001) و اثربخشي عملکرد (p<0.001) تفاوت معناداري وجود داشت. اين نتايج حاکي از اين بود که افراد مضطرب اجتماعي در کارکردهاي اجرايي شان نقص هايي را نشان مي دهند. اين نقص ها مي تواند منطبق با مدل هاي شناختي تبيين کننده اين اختلال باشد؛ به خصوص اين تبيين که اين افراد نمي توانند توجه شان را به سمت محرک هاي بيروني در موقعيت اجتماعي تغيير دهند.