کانونهای تفکر مراکزی علمی و پژوهشی تولید ایده و فکر محسوب میشوند که در ظرفیت خطمشیگذاری و تصمیمگیریهای راهبردی، سیاستگذاریها و در چرخهی خطمشیهای عمومی نقش تعیین کنندهای دارند. نتایج این بررسی از طریق (49) نفر از صاحبنظران، نخبگان علمی کشور و نقشآفرینان عرصهی خطمشیها است که بهعنوان مشارکت کنندگان پژوهش، مرتبسازی (تکمیل نمودار کیو) را انجام داده و در مصاحبهی شرکت کردهاند. نتایج پژوهش چهارده دستهبندی از عقاید و باورهای مشارکت کنندگان را در دو بخش دولتی و خصوصی نشان میدهد. دیدگاههای دستهبندی شده، به نقشهای متفاوت کانونهای تفکر در خطمشیهای عمومی کشور اشاره داشتهاند که این نقشها بهترتیب به «خطمشیسازان»، «توصیهگران بینقش»، «محافظهکاران»، «حمایتگران»، «منتقدان قانونگرا»، «منفیگرایان»، «کانون مستقل»، «نقشآفرینان ناهماهنگ»، «نقادان سیاست»، «جانبداران ناکارآمد»، «مسئولیتپذیران»، «کارآمدان ذینفوذ»، «تقویت کنندگان مثبت» و«ظرفیتهای ناشناخته» تفسیرپذیر هستند. نقشهایی که از سوی مشارکت کنندگان در گروهها، مشابه انتخاب و ارزشیابی شدهاند، بهعنوان «نقشهای جدید» کانونهای تفکر در عرصهی خطمشیهای عمومی در نظر گرفته شدهاند که از طریق تجزیه و تحلیلهای کیو مانند توجه به «بزرگی بار عاملی» در تحلیل، «اهمیت جایگاه و موقعیت شغلی مشارکت کنندگان گروه»، «تعداد اعضای گروه» و نیز عواملی که درصد زیادی از«واریانس کل» (در جمع 79 درصد) را تبیین نمودند، بهدست میآید. همچنین نقشهایی که بهطور کامل متفاوت ارزشیابی شدهاند، ضعفهای کانونهای تفکرتلقی شدهاند.