بودجهریزی بر مبنای عملکرد در چندین دهه گذشته موضوعی بحث برانگیز در مدیریت دولتی بوده است. در دهه نود میلادی موج جدیدی از اشتیاق به بودجهریزی بر مبنای عملکرد در بین دولتها شکل گرفت. در سالهای اخیر تمایل بیشتری به استفادههای سازمانی از بودجهریزی بر مبنای عملکرد بهوجود آمده که باعث شده است پژوهشگران به جزئیات دقیقتر این روش بودجهریزی توجه کنند. بودجهریزی بر مبنای عملکرد به مجموع فرآیندهایی اطلاق میشود که قصد دارند بین بودجه تخصیص داده شده به برنامهها و نتایج یا خروجیها ارتباط برقرار کنند. در این پژوهش بررسی تاریخچه سایر روشهای بوده ریزی نشان داد که استفاده از مدلهای ریاضی برای بودجهریزی به طرز گسترهای مورد توجه پژوهشگران بوده است. با توجه به تعداد زیاد پارامترهای تأثیرگذار در روش بودجهریزی بر مبنای عملکرد و پیچیدگیهای حاکم بر فضای بودجهریزی، روشهای کیفی و ذهنی نمیتوانند به یک تصمیمگیری بهینه برای بودجه منجر شوند. هدف این مقاله ارایه یک مدل ریاضی برای بودجهریزی بر مبنای عملکرد است که بتواند بهینگی و موجه بودن تخصیص انجام شده را در شرایط عدم اطمینان حفظ کند. مهمترین عواملی که باعث ایجاد عدم قطعیت در فضای بودجهریزی میشوند مقادیر تخمین زده شده برای هزینهها و محرکهای هزینه است. در این مقاله از رویکرد برنامهریزی استوار برای ارایه مدل ریاضی بودجهریزی بر مبنای عملکرد استفاده شده است. مدلهای استوار ارایه شده برای تخصیص بودجه در یک بانک ایرانی مورد استفاده قرار گرفته است. مقایسهی نتایج بهدست آمده از بهکار گیری مدلهای قطعی و استوار، در خلال سه سال گذشته نشان داد که مدلهای استوار بودجهریزی بر مبنای عملکرد توانستهاند شاخص انحراف بودجه را در این سازمان بهبود دهند.