براساس قانون تامین اجتماعی و ماده 28، حق بیمه، 30 درصد مزد یا حقوقی است که هفت درصد آن به عهده بیمه شده، 20درصد به عهده کارفرما و سه درصد نیز به وسیله دولت تامین می شود. به گزارش ایرنا از سازمان تامین اجتماعی، حق بیمه عبارت از وجوهی است که به حکم قانون تامین اجتماعی و برای استفاده از مزایای آن به این سازمان پرداخت می شود و تمامی وجوه، مزایای نقدی یا غیرنقدی مستمر که در مقابل کار به بیمه شده پرداخت می شود، مبنای کسر حق بیمه قرار می گیرد. براساس این گزارش، وجوه مبنای کسر حق بیمه نباید از حداقل حقوق کارگر که همه ساله از طرف شورای عالی کار اعلام می شود کمتر و از حداکثر حقوق مبنای کسر حق بیمه که توسط شورای عالی تامین اجتماعی اعلام می شود، بیشتر باشد. بنا بر این گزارش، میزان حق بیمه بر مبنای مزد یا حقوق بیمه شده با رعایت بند پنج ماده دو و ماده 39 قانون تامین اجتماعی و آیین نامه اجرایی آن محاسبه می شود، بدین صورت که در زمینه کارگاه هایی که فاقد دستمزد مقطوع موضوع ماده 35 قانون تامین اجتماعی هستند، براساس مزد یا حقوق و مزایای دریافتی مشمول کسر حق بیمه و درخصوص کارگاه های مشمول دستمزد مقطوع طبق دستمزد مقطوع تعیین شده انجام می پذیرد. کارفرمایان کارگاه های یادشده نیز که کارگر در اختیار یا استخدام دارند، مکلفند صرفنظر از نوع قرارداد کار، ترتیب استخدام، نحوه پرداخت مزد یا حقوق صورت مزد و حقوق فوق العاده شغل و مزایای کارکنان خود را در مهلت مقرر قانونی تعیین شده به سازمان ارسال و پرداخت کنند. براساس قانون بیمه بیکاری مصوب 26/6/69، سه درصد به حق بیمه مشمولان قانون کار اضافه شده که این مبلغ برعهده کارفرما است، ضمنا در مشاغل سخت و زیان آور نیز کارفرما مکلف به پرداخت چهار درصد مستمری کارهای سخت و زیان آور علاوه بر حق بیمه و حسب مورد، بیمه بیکاری است.