طرح ها را نیروهای واقعی فعال بر روی زمین اجرا می کنند نه نیروهای خیالی.. و الا در همان عالم خیال از بین می روند. عادل عبدالمهدی* طرح ها را نیروهای واقعی فعال بر روی زمین اجرا می کنند نه نیروهای خیالی.. و الا در همان عالم خیال از بین می روند. یکی می گفت که این احزاب شکست خورده اند و آنها را نمی خواهیم. در حالی که وجود آنها دلیلی بر این است که به کمک آنها می توانیم اوضاع بهتری داشته باشیم و الا نیروی جدیدی ظاهرا می شود (یا خواهد شد) که از همه آنها عبور خواهد کرد. در وضعیت "شمولی" بسیار سخت است که تعریفی از این وضعیت بدون استحاله ارائه کنیم.. نتایج انتخابات بر اساس نظام ضابطه مند است.. یا در سایه وضعیت پلیسی ای که یک نامزد می تواند 99.9 درصد آرا را به دست آورد که باعث می شود کمتر از دیگر جنبش های سیاسی مردمی که نزد مردم تحرک قابل ملاحظه ای دارند، حضور و جنبه واقعیت داشته باشد. احزاب می توانند جزء مهمی از نقشه سیاسی و ابزارها و راه های عملی نقشه سیاسی کشور شوند. در گذشته قانون "مبارزه با مبادی خرابکارانه" در دوران پادشاهی مانع از آن نشد که "کمونیست ها" به اقتدار نرسند.. همچنین مانع از آن نشد که حکومت قاسم در برابر حزب "بعث" و "ملی گراها" به پیروزی نرسد.. و همچنین مانع از آن نشد که با همه سرکوب ها و خشونت های سرسختانه نظام سابق "جنبش های اسلامی" عرض اندام نکنند.. و همچنین وقایع انفال و حلبچه و از این دست فعالیت ها نیز باعث نشدند تا "نیروهای کرد" خود را مطرح نکنند. اما در سایه وضعیت انتخاباتی و فضای آزادی ها حتی نسبی، تصویر بسیار روشن تر است. فهرست های پیروز در خلال دوره های قانونگذاری گذشته نقشه سیاسی ای را ترسیم کردند که توانستند کم و بیش 10 تا 20 درصد از عوامل سلطه و نظام انتخابی را تشکیل دهند. به ویژه در انتخاباتی که مبنا انتخاب شهروند و رای او است و ده ها هزار نفر از نامزدها و صدها فهرست سیاسی در انتخابات شرکت می کنند. در نتیجه هر نیروی سیاسی ای برای خود طرفدار مردمی واقعی خواهد داشت و در عین حال مخالفی که می تواند وجود خود را تثبیت کند و نامزد خود را نشان دهد، این چیزی است که وجود داشته و فعلا شاهد آن هستیم. انتخابات نخست بر اساس یک مبدا نسبی و یک دایره واحد برگزار شد که در انتخابات دوم نیز نتیجه ای نزدیک به همان انتخابات به دست آمد. در انتخابات محلی اخیر که بر اساس نظام انتخاباتی جدید برگزار شد نیز برخی نیروهای کوچک سیاسی توانستند از وضعیت بهره برداری کنند و موازنه ها در درون نیروهایی که طراحان اصلی نقشه سیاسی هستند را بدون این که نیروی جدیدی حق عرض اندام داشته باشد، تغییر دهند. به رغم این که نسبت بزرگی از رای دهندگان از عرصه سیاسی غایب بودند که نشان دهنده سکوت آنها بود.. این حقیقتی است، اگر تحولی روشن در تحرکات سیاسی صورت نگیرد همه چیز همچنان معلق می ماند. در حالی که باید شناخته شود که آیا نیروهای محلی می توانند اعتماد عمومی را بازگردانند یا این که مردم به سراغ نیروهای جدید خواهند رفت؟ جدای از نیروهای تروریستی معلوم الحال، ما نقشه سیاسی شناخته شده ای داریم که توجیهات و طرفداران خاص خودش را دارد که هیچ چیز جز تعامل سلبی یا ایجابی با آن نمی توانیم داشته باشیم، آن هم بر اساس مصالح و اهدافی که تلاش می کنیم به آنها برسیم. در حالی که تمرکز بر تضارب آرا و ادعاها و مواضع معاند مبتنی بر اکثریت، به معنای عدم جدیت است و اهمال در قبال مصالح نیروهای بزرگ تر برای مردم. از این جا است که به این اعتقاد می رسیم که فهرست های چهارگانه پیروز در انتخابات همچنان جوهره نقشه سیاسی کشور با همه تغییراتی که در داخل آن و موازنه ها و تعریف ها به وجود آمده است، را تشکیل می‌دهند. این تلاشی برای زیباسازی یا پاکسازی و تزکیه یا هر اسم دیگری که می خواهیم برای این کار بگوییم یا عزل یکی از ارکان به سود دیگری نیست بلکه نگاهی واقعی بدون توهم برای تعامل با همه احزاب به بهترین شکل ممکن تا آن جا که می توانیم، است. *عادل عبدالمهدی، معاون مستعفی رئیس جمهوری عراق است که این یادداشت را به طور اختصاصی برای خبرآنلاین نوشته است.