همان گونه که از تعاریف متفاوت مراقبت توسط پیشروان پرستاری پیداست، مفهوم مراقبت یک مفهوم انتزاعی است و در عمل سنجیدن و اندازه گیری آن چندان سهل و ساده نیست. از این رو محققین پرستاری برای امکان پذیر کردن اندازه گیری کیفیت مراقبت، آن را به صورت رفتارهای مراقبتی تعریف کرده اند. رفتارهای مراقبتی دربرگیرنده اقدامات و رفتارهایی است که توسط پرستاران برای ارائه مراقبت فیزیکی، عاطفی، معنوی، اجتماعی و روانی به بیماران، ارائه می شوند و به مدد همین اقدامات، احساس ایمنی و امنیت در بیماران تقویت شده و سیر بیماری کوتاه تر میشود(۶). سازه های تشکیل دهنده ی رفتار مراقبتی، بسیار گسترده می باشند و تعریف واحدی از آن نمی توان ارائه داد. به رغم این مهم هر تعریفی که بخواهد رفتارهای مراقبتی را توضیح دهد باید حداقل حاوی دو جزه کلیدی باشد: ابعاد یا جنبه های جسمانی و تکنیکی و ابعاد یا جنبه های روانی- عاطفی مراقبت (۷). از جمله ابزارهایی که محققان در بررسی رفتارهای مراقبتی و عوامل تأثیرگذار در آنها برای بهبود رفتارهای مراقبتی استفاده نمودند می توان به پرسشنامه رفتار مراقبتی بیمار لارسون(Care-Q)،  پرسشنامه رفتار مراقبتی ولف (CDI) , DNCB و... اشاره کرد. 

از آنجا که پرستاران نظیر هر موجود پویای دیگری وظایف خود را در خلا انجام نمی دهند و انجام و یا عدم انجام مراقبتها از طرف پرستاران می تواند تحت تأثیر علل و عوامل مختلفی باشند که از جمله این عوامل در مطالعه   L. Ennsبه حجم کاری زیاد، کمبود زمان مناسب، مسائل مربوط به کارکنان، فقدان مدیریت کافی و حمایت مناسب (۸) عدم اعتماد و تعهد به بیماران و خانواده ها (۷) و در مطالعه سلیمی و همکاران به حجم کاری، رضایت شغلی و علاقه عمومی به حرفه پرستاری، مشخصات پرستاران، شرایط محیط کاری، مشخصات بیماران و... اشاره شده است. برای سنجش رفتارهای مراقبتی پرستاران از پرسشنامه Caring Behaviors Inventory استفاده می شود.