فراشناخت یک مفهوم چند وجهی است. این مفهوم در بر گیرنده ی دانش، فرآیندها و راهبردهایی است که شناخت را ارزیابی، نظارت و یا کنترل می کنند (ولز"، ۲۰۰۹ ترجمه محمد خانی، ۱۳۹۲). فراشناخت، به ساختارها، دانش و فرآیندهای روانشناختی اشاره می کند که کنترل، تغییر و تفسیر افکار و شناختها سرو کار دارد. همچنین فراشناخت به عنوان آگاهی از این که فرد چگونه یاد می گیرد، آگاهی از چگونگی استفاده از اطلاعات موجود برای رسیدن به یک هدف، توانایی قضاوت درباره فرایندهای شناختی در یک تکلیف خاص، آگاهی از این که چه راهبردهایی را برای چه هدفهایی مورد استفاده قرار دهد، ارزیابی پیشرفت خود در حین عملکرد و بعد از اتمام عملکرد، تعریف شده است (سالاری فرو پور اعتماد، ۱۳۹۰). باورهای فراشناخت به بخشی از دانش فراشناخت اطلاق می گردد که باورهای شخص را در باره شناخت و تجربه های شناختی و هیجانی مرتبط می سازد (ولز، ۲۰۰۹ ترجمه محمد خانی، ۱۳۹۲). برای سنجش فراشناخت از پرسشنامه فراشناخت ولز و هاتون استفاده می شود.

باورهای فراشناخت در دو حیطه مثبت و منفی قرار می گیرند. باورهای فراشناخت منفی به کنترل ناپذیری و خطرناک بودن افکار و تجارب شناختی مربوط می شود و باورهای فراشناختی مثبت، از نگرانی، اندیشناک بودن، تهدید و راهبردهای مشابه برداشتی مثبت دارد و فواید و سودمندی های درگیر شدن در فعالیت های شناختی تشکیل دهنده نشانگان شناختی- توجهی را مشخص می کنند. همچنین باورهای فراشناختی منفی از وقایع شناختی مانند افکار و باورهای معمول، برداشتی منفی دارد و مختل شدن کنترل افکار و تفسیر منفی از وقایع را به همراه دارد (ولز، ۲۰۱۰). 

فراشناخت در مقایسه با شناخت یک پدیده جدید به حساب می آید. گفتگو درباره اصطلاح فراشناخت در دهه ۱۹۷۰ آغاز شد و جان فلاول نخستین کسی بود که بحث درباره فراشناخت را آغاز کرد و به تدریج تعداد زیادی از دانشمندان به آیین نوین تفکر در حوزه روان شناسی روی آوردند (آقازاده و احدیان ،۱۳۷۷). عموم محققان در این نکته اتفاق نظر دارند که فراشناخت به شناختن شناخت یا دانستن درباره دانستن گفته می شود. فراشناخت، آگاهی فرد از نظام شناختی خود است که مستلزم عملیاتی مانند صورت بندی، منظم کردن و هماهنگی فرایندهای شناختی میباشد (فلاول، ۱۹۷۶).

فراشناخت را می توان به دو بخش تواناییهای فراشناختی و تمایلات فراشناختی تقسیم نمود. توانایی های فراشناختی شامل؛ توانایی ارزیابی انواع استدلال (قیاسی و استقرایی)، راهکارهای حافظه، رویکرد حل مسأله، پیگیری هشیارانه فرایند تصمیم - گیری و استدلال، کشف خطاها و ناهماهنگی ها در شناخت، ارزیابی دانسته های فرد(شامل دانش راهکارها) و ادراک طبیعت دانش و فرایند دانستن (مانند نظریه - های شناخت شناسی و باورهای فرد در مورد قطعیت یا عدم قطعیت دانش) می باشد (کلازینسکی و رابینسون، ۲۰۰۰؛ کان، ۲۰۰۱).

برای سنجش فراشناخت ابزارهای متعددی ساخته و طراحی شده است که تعدادی از آنها عبارتند از: پرسشنامه دانش فراشناختی حل مسئله، پرسشنامه آگاهی فراشناختی مختاری و ریچارد، پرسشنامه حالت فراشناختی انیل و عابدی 20 سوالی، پرسشنامه باورهای فراشناختی کارت رایت، پرسشنامه فراشناخت و فراهیجان مثبت، پرسشنامه آگاهی فراشناختی، پرسشنامه فراشناخت ولز و هاتون می باشند