رفتارهای مدنی طی چند دهه متوالی گذشته محور پژوهش و نظریه پردازی در عرصه های مختلف بوده اند(بلگو لوفسکی و سومچ، ۲۰۱۰). این رفتارها در مفهومی گسترده صرف نظر از زمینه یا محیطی که در آن تحت مطالعه قرار می گیرند، مجموعه رفتارهایی است که طی آن فرد اقدام به انجام دادن رفتار هایی فراتر از نقش های رسمی خود کرده و از این طریق بستر را برای مطلوب شدن فضای اجتماعی فراهم می کند (دی پائولا و هوی ، 2005). نمونه بارز چنین رفتارهایی یاری رسانی، نوع دوستی، جوانمردی ، فضایل شهروندی، وظیفه شناسی و مشارکت فراتر از نقش های رسمی و ادب و احترام است (اسنارد و جوفری، ۲۰۰۸). این رفتارها تاکنون در محیط های تحصیلی و غیر تحصیلی با عناوین رفتارهای مدنی - سازمانی به کرات مطالعه شده اند(چیابورو ۱۲، ۲۰۰۷). این نکته را باید ذکر کرد که اغلب مطالعاتی که به آنها ارجاع و اشاره شد رفتارهای مدنی - سازمانی را در سطح رفتار معلمان و مدیران بررسی کرده اند و کمتر رفتار مدنی در میان دانش آموزان و دانشجویان بررسی شده است. از نظر کلی رفتار مدنی در میان دانشجویان و دانش آموزان ماهیتی متفاوت از رفتارهای مدنی در میان معلمان، اساتید و مدیران در محیط های آموزشی و تحصیلی دارد. بر همین اساس باور پژوهشگران بر این است که رفتارهای مدنی آنگاه که در دانشجویان و دانش آموزان مطالعه می شود، لازم است تحت عنوان اختصاصی رفتارهای مدنی - تحصیلی اشاره و بررسی شود. در نگاهی جزئی رفتارهای مدنی - تحصیلی، به رفتارهایی اطلاق می شود که ماهیتی ارادی و اختیاری دارند، جنبه رسمی و تعریف شده در شرح اعمال و رفتارهای تحصیلی دانشجویان با دانش آموزان ندارد، ولی به واسطه تعامل جویی اجتماعی انسان، همراه با انگیزه های نوع دوستی، یاری رسانی، مشارکت فراتر از نقش های رسمی و مشارکت در اجرای قوانین، مقررات و رسوم آموزشی به مرحله اجرا در می آیند.

برای سنجش رفتارهای مدنی- تحصیلی از پرسشنامه رفتارهای مدنی - تحصیلی گل پرور استفاده می شود.