سبک زندگی، روشی است که افراد در طول زندگی انتخاب کرده اند وزیربنای آن در خانواده پایه ریزی می شود که در واقع متاثر از فرهنگ، نژاد، مذهب، وضعیت اقتصادی، اجتماعی و باورها می باشد. بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی، سبک زندگی به روش زندگی مردم با بازتابی از ارزشهای اجتماعی، طرز برخورد و فعالیتها اشاره دارد. هم چنین ترکیبی از الگوهای رفتاری و عادات فردی در سراسر زندگی(فعالیت بدنی، تغذیه، اعتیاد به الکل، دخانیات و....) است که در پی فرآیند اجتماعی شدن بوجود آمده است(Estagi، 2006).

آدلر در خصوص پدید آمدن سبک زندگی بر این باور بود که همه ی انسانها به نوعی احساس کهتری مبتلا هستند که با روش خاصی درصدد برطرف کردن آن هستند. این رویه ی منحصر به فرد، برای جبران احساس کهتری، سبک زندگی افراد را ایجاد می کند. سبک زندگی در سه دوره به کمال خود می رسد. دوران کودکی، زمان شکل گیری پنج ریشه اساسی سبک زندگی است که عبارتند از: سلامتی و ظاهر، وضعیت اقتصادی-اجتماعی، نگرشهای والدینی، منظومه های خانوادگی و نقش جنسیتی؛ دومین بعد از سبک زندگی، نگرش ها نسبت به تکالیف زندگی می باشند که در دوران نوجوانی تحول می یابند. این نگرشها عبارتند از: نگرش نسبت به خود، نگرش نسبت به مشکلات، نگرش به سوی دیگران، نگرش به سوی جنس مخالف و نگرش به زندگی. سومین بعد از سبک زندگی، تکالیف زندگی است. در پژوهش ها برای سنجش سبک زندگی افراد از پرسشنامه سبک زندگی میلر و اسمیت استفاده می شود.