یک متغیر اساسی که در هر رابطه نزدیک و صمیمی باید به آن توجه کرد و اساس یک رابطه را تشکیل می دهد، اعتماد بین طرفین است. اعتماد، مهم ترین مسئله در رابطه زوجین است و اغلب در کنار تعهد و عشق به عنوان هسته مرکزی رابطه ایده آل در نظر گرفته می شود. برای سنجش اعتماد در روابط اجتماعی از مقیاس اعتماد استفاده می شود.

 پژوهش منطقی در زمینه اعتماد و سازگاری زناشویی در پژوهش های داخلی بسیار محدود است. در این راستا، زارعی، فرح بخش و اسماعیلی (۱۳۹۲) نشان دادند که خود متمایز سازی، اعتماد و شرم با سازگاری زناشویی رابطه معنادار دارند. نوریس و زویگنهافت (۲۰۰۹) نیز نشان دادند زوج هایی که سطح اعتماد بیشتری دارند، مدام اسنادهای مثبتی را نسبت به یکدیگر و رابطه شان ابراز می کنند و رضایت بالاتری از ازدواج خود دارند. پاتریک و همکاران (۲۰۱۳) نیز نشان دادند وجود اعتماد در رابطه زناشویی بخشش را بین زوجین افزایش می دهد و باعث می شود زوجین خیلی مسائل ناچیز را نادیده بگیرند و کیفیت رابطه زناشویی را افزایش می دهد. با توجه به پژوهش های انجام شده باید گفت، اعتماد دارای یک اثر پایدار در رضایت زناشویی است. به طوری که تجارب مثبت، به اعتماد بیشتر و در نتیجه به تجارب مثبت تر منجر می شود.

مقیاس اعتماد (رمپل و هولمز"، ۱۹۸۶) نسخه تجدید نظر شده مقیاس اعتماد (رمپل و هولمز، ۱۹۸۵) است. مقیاس اعتماد رمپل و هولمز یک ابزار خود گزارشی ۱۸ جمله ای است و آزمودنی باید در یک مقیاس لیکرت ۷ درجه ای (از کاملا، مخالفم تا کاملا موافقم) میزان مخالفت یا موافقت خود با هر یک از عبارات را مشخص کند. مقیاس اعتماد به منظور ارزیابی میزان اعتماد افراد به همسر یا دوستان ساخته شده است. رمپل و هولمز اعتماد را اینگونه تعریف کرده اند: «میزان اطمینانی که هنگام فکر کردن به رابطه تان، احساس می کنید». بعضی از عبارات پرسشنامه اعتماد رمپل و هولمز(مقیاس اعتماد رمپل و هولمز) از مقیاس روابط بین فردی (IRS) که توسط شلاین، گورنی و استوور" تهیه شده، گرفته شده است. 

مقیاس اعتماد رمپل و هولمز دارای ۳ زیر مقیاس: پیش بینی پذیری، قابلیت اعتماد و وفاداری است. پیش بینی پذیری به عنوان «توانایی ما در پیشگویی رفتارهای خاص همسر یا دوستانمان (اعم از مطلوب و نامطلوب») تعریف شده است. فرد پیش بینی پذیر به طور یکسان و ثابتی رفتار می کند و این ثبات رفتار، حتی شامل جنبه های بد رفتار او نیز می شود. قابلیت اعتماد به صورت «توانایی اعتماد به همسر یا دوستانمان در هنگام مواجهه با خطر و آسیب بالقوه» تعریف شده و وفاداری نیز به معنای ویژگی ای که فرد را قادر می سازد، احساس کند همسر یا دوستش به حمایت و توجه او ادامه می دهد، است.

دو نمونه از ماده های مقیاس اعتماد رمپل و هولمز عبارت اند از: «من می توانم روی پایبندی همسرم به قول هایی که به من می دهد، حساب کنم» و « من به همسرم اعتماد کامل دارم».