پرسشنامه افسردگی بک[1]-II(BDI-II) نسخه جدید یک پرسشنامه 21 ایتمی خودگزارشی برای سنجش شدت افسردگی در بزرگسالان و نوجوانان 13 سال به بالا است. این نسخه برای ارزشیابی نشانگان منطبق با ملاکهای تشخیص اختلال افسردگی که انجمن روانپزشکی آمریکا[2] در دفترچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی[3]-چاپ چهارم(DSM, 1994) ارائه داده، کاربرد دارد. BDI-II پس از 35 سال تجربه و پژوهش بر روی BDI-I و به منظور تجدید چاپ و به روز رساندن پرسشنامه افسردگی بک بهبود داده شده[4] توسعه یافت(2، 1). در طی 35 سال اخیر BDI پذیرفت شده ترین ابزرا شناسایی شدت افسردگی در بیمارانی بوده که تشخیص افسردگی بالینی را دریافت داشته اند. هر چند BDI برای تعیین احتمال افسردگی در جمعیت بهنجار نیز کاربرد داد(3-5).
BDI اولیه مبتنی بر عبارات توصیفی خاصی مرتبط با نشانگانی بود که مکررا توسط بیماران روانپزشکی مبتلا به افسردگی و به گونه نامکرر توسط بیماران روانپزشکی مبتلا به افسردگی و به گونه نامکرر توسط بیماران روانپزشکی غیر افسرده بیان شده بود(6). هیچکدام از این عبارات در ارتباط با تئوری خاصی انتخاب نشده بودند. این ایتمها عبارت بودند از:
1-خلق افسرده 2- بدبینی 3- احساس شکست 4-نارضایتی از خود(عدم لذت) 5- گناه 6-تنبیه 7-تنفر از خود 8- سرزنش خود 9- افکار خودکشی 10-گریه کردن 11-تحریک پذیری 12-کناره گیری اجتماعی 13-بلاتصمیمی 14-تغییر تصویر بدنی 15-مشکل در کار کردن 16-بی خوابی 17-احساس خستگی 18-از دست دادن اشتها 19-کاهش وزن 20-اشتغال ذهنی با جسم 21-از دست دادن لیبیدو(6).
در سال 1971، بک و همکارانش در مرکز درمان شناختی فیلادلفیا وابسته به دانشگاه فیلادلفیا نسخه جدیدی را ارائه دادند که در آن جملات منفی دوگانه در چارچوب همان نشانگان قبلی حذف شده بودند(7). نهایتا نسخه نهایی در سال 1978 تهیه و در سال 1979 به چاپ رسید. اما در حقیقت پژوهشگران از این چاپ بی اطلاع بودند و نسخه اولیه (1961) را مورد استفاده قرار می دادند(8).
تا این که درسال 1987 یک کتابچه فنی راهنما توسط بک و استیر به چاپ رسید. در نسخه 1993 این کتابچه بازنگری هایی بر دامنه نمرات برای تغییر سطوح مختلف شدت نشانگان افسردگی صورت گرفته بود(10، 9).
مورن و لمبرت(1983) با مقایسه محتوای BDI و ملاکهای اختلال عاطفی در DSM-III اظهار داشتند که BDI تنها 6 ملاک از 9 ملاک افسردگی اساسی را پوشش می دهد. این پرسشنامه یکی از ملاکها را اصلا پوشش نمی داد و 2 ملاک را هم به صورت ناقص پوشش می داد. این دو ملاک وضعیت اشتها و خواب بود. در حالی که برخی از مبتلایان به افسردگی بویژه افسردگی تیپیکال افزایش اشتها را گزارش می دهند. همین طور برای تغییرات در الگوی خواب اگر چه برخی بیماران افزایش خواب و برخی کاهش آن را گزارش می دهند، سئوالهای مربوط به افزایش اشتها و خواب در BDI حذف شده بود(11). زیرا بک (1967، ص. 34) دریافته بود که 72% بیماران کاهش اشتها و 87% کاهش خواب را گزارش می دهند(12).
استیر و بک(1985) اظهار داشته بودند؛ از آنجایی که افزایش خواب و اشتها ممکن است در افراد بهنجار هم رخ دهد، پس احتساب آنها به عنوان نشانگان افسردگی ممکن است منتهی به برآورد نرخ بالای افسردگی(خطای مثبت) شود و بدینوسیله افرادی مبتلا به افسردگی تشخیص داده شوند که واقعا افسرده نیستند(8).
مورن و لمبرت(1983) با مقایسه محتوای BDI و ملاکهای اختلال عاطفی در DSM-III اظهار داشتند که BDI تنها 6 ملاک از 9 ملاک افسردگی اساسی را پوشش می دهد. این پرسشنامه یکی از ملاکها را اصلا پوشش نمی داد و 2 ملاک را هم به صورت ناقص پوشش می داد. این دو ملاک وضعیت اشتها و خواب بود. در حالی که برخی از مبتلایان به افسردگی بویژه افسردگی تیپیکال افزایش اشتها را گزارش می دهند. همین طور برای تغییرات در الگوی خواب اگر چه برخی بیماران افزایش خواب و برخی کاهش آن را گزارش می دهند، سئوالهای مربوط به افزایش اشتها و خواب در BDI حذف شده بود(11). زیرا بک (1967، ص. 34) دریافته بود که 72% بیماران کاهش اشتها و 87% کاهش خواب را گزارش می دهند(12).
استیر و بک(1985) اظهار داشته بودند؛ از آنجایی که افزایش خواب و اشتها ممکن است در افراد بهنجار هم رخ دهد، پس احتساب آنها به عنوان نشانگان افسردگی ممکن است منتهی به برآورد نرخ بالای افسردگی(خطای مثبت) شود و بدینوسیله افرادی مبتلا به افسردگی تشخیص داده شوند که واقعا افسرده نیستند(8).
از سوی دیگر در DSM-IV و DSM-III-R برخی نشانگان از جمله تغییر در تصویر بدنی، از دست دادن وزن و اشتغال ذهنی با بدن که فقط در بیماران مزمن و بیمارانی دیده می شود که به صورت طولانی مدت بستری می شوند، حذف شدند.شایان ذکر است که در حال حاضر به تشخیص و درمان افسردگی در مراحل اولیه افسردگی توجه می شود. به همین دلیل نشانگان مذکور در BDI-II نیز حذف شدند(2).
سرانجام در BDI-II فقط سه آیتم دوباره نویسی نشدند. (تنبیه، افکار خودکشی و از دست دادن لیبیدو). همچنین عنوان ایتمها هم تغییر کرد. برای مثال عنوان سرزش خود به خود-انتقادگری تغییرکرد. همانطور که قبلا گفته شد نشانگان تغییر تصویر بدنی، از دست دادن وزن، اشتغال ذهنی با جسم و همچنین مشکل در کار کردن حذف و به جای آنها، بی قراری، احساس بی ارزشی، مشکل تمرکز و از دست دادن انرژی قرار گرفت.برای خواب و اشتها هر دو ابعاد کاهش و افزایش در نظر گرفته شدند و عنوان آن به تغییر در الگوی خواب و الگوی اشتها، تبدیل شد. کناره گیری اجتماعی در BDI-II در ایتم از دست دادن علاقه، هر دو جنبه از دست دادن علاقه به مردم و علاقه به فعالیتها را دربرگرفت(2).
به طور خلاصه DBI-II برای سنجش شدت افسردگی بزرگسالان و نوجوانان بالاتر از 13 سالی است که تشخیص افسردگی را دریافت داشته اند. در واقع BDI-II هم وجود و هم شدت نشانگان افسردگی را ارزشیابی می کند و بنابراین فقط برای تشخیص افسردگی به کار نمی رود و اگرچه BDI می تواند توسط افراد غیر روانشناس همکار نیز به کار رود، تفسیر آن به مشاوره با یک روانشناس که از اموزش و تجربه لازم برخوردار است، نیاز دارد. بویژه با توجه به آیتم مربوط به افکار خودکشی، بالینگر باید دسترسی به مداخله های مناسب برای ارجاع فرد به خدمات مورد نیاز را داشته باشد. همچنین بالینگران باید به آیتم 2(ناامیدی) و آیتم 9(افکار یا امیال خودکشی) به عنوان احتمال خطر خودکشی توجه نمایند(2).
پرسشنامه افسردگی بک یک پرسشنامه خودگزارشی 21 آیتمی است و همانطور که گفته شد برای سنجش شدت افسردگی و تعیین نشانگان افسردگی در جمعیت بیماران روانپزشکی و در جمعیت بهنجار برای تعیین افسردگی کاربرد دارد. نمرات BDI-II بر اساس چهار گزینه(0-3) برای عدم وجود نشانه خاص تا بیشترین درجه وجود آن نشانه، در دامنه ای از 0 تا 3 قرار می گیرد.
مشخصات فایل پرسشنامه:
روایی و پایایی: دارد
تعریف مفهومی: دارد
قالب فایل سوالات: Word
منبع: دارد
تعداد صفحات: 4
تعداد سوالات:21
نمره گذاری و تفسیر: دارد
[1] - Beck Depression Inventory ( BDI)
[2] - American Psychiatric Association (APA)
[3] - Diagnostic & Statistical Manual of Mental Disorders (DSM)
[4] - Amended Beck Depression Inventory ( BDI-IA)