مطالعات نشان می دهد که خودکارآمدی رفتار خوردن شاخص پیش بینی کننده کاهش وزن است و در جریان برنامه هایی که به منظور کاهش وزن طراحی و اجرا می شوند، افزایش می یابد، مانع از افزایش وزن مجدد می شود، انگیزه و پایبندی به رفتار را افزایش میدهد. به طور کلی می توان گفت که خودکارآمدی عامل مهمی است که باید در برنامه آموزش و مشاوره های تغذیه ای کاهش وزن مورد توجه و دقت قرار گیرد و گرنه صرفا ارئه اطلاعات در مورد رفتار سالم و بهداشتی کافی نیست(پلاسدوتیر[1]، 2008). اختلال پرخوری اغلب با یک اختلال خلقی همراه است. شیوع اختلالات خلقی در افراد با معیارهای تشخیصی پرخوری به طور معناداری بالاتر است. صرف نظر از این موضوع هنوز شواهد قطعی که ارتباط علی میان این دو اختلال را نشان دهد، وجود ندارد. این احتمال نیز وجود دارد که عوامل عاطفی و احساسی ممکن است به طور غیرمستقیم منجر به پرخوری شود و تنها پیش زمینه ای برای بروز رفتارهای پرخوری در فرد است. بسیری از افراد که رفتارهای خوردن مخرب دارند، احساس می کنند که پرخوری برای آنها به مراتب آسانتر از مقابله با افکار، تصاویر و عواطف پریشان آور و ناخوشایند است(گینسبرگ[2]، 2007).
پرسشنامه خودکارآمدی سبک زندگی با 20 گویه و 5 خرده مقیاس، شامل دسترسی به مواد غذایی، فشارهای اجتماعی، ناراحتی جسمانی، هیجانات منفی و هیجانات مثبت، که در آن آزمودنی ها میزان اعتماد و اطمینان به خود را در کنترل رفتارهای مربوط به خوردن را در موقعیتهای وسوسه انگیز بر اساس یک طیف افتراق معنایی 5 درجه ای از عدم اعتماد معادل صفر تا بسیار مطمئن معادل 4 نمره گذاری کرده، بنابراین دامنه ی نمرات بین صفر تا حداکثر 80 متغیر می باشد.
تعدادی از نمونه سوالات پرسشنامه :
1- در مسافرت،پيک نيک و تعطيلات، مي توانم جلوي خوردنم را بگيرم.
2- وقتي احساس مي کنم از نظر جسمي خيلي خسته ام، مي توانم جلوي خوردنم را بگيرم.
مشخصات فایل پرسشنامه:
روایی و پایایی: دارد
قالب فایل: Word
منبع: دارد
تعداد سوالات:20
نمره گذاری و تفسیر: دارد
تعداد مقالات همراه : 2
مقاله اصلی به زبان انگلیسی: دارد
پرسشنامه اصلی به لاتین: دارد