خطرپذیری به رفتارهایی اطلاق می شود که احتمال نتایج منفی و مخرب جسمی، روان شناختی و اجتماعی را برای فرد افزایش می دهد.. جسور(1987) با ارائه اصطلاح سندروم رفتار مشکل ساز، مقولات رفتارهای پرخطر را شامل سیگار کشیدن، مصرف مواد مخدر، الکل، رانندگی خطرناک و فعالیت جنسیزود هنگام دانسته است. خطرپذیری و انجام رفتار پرخطر دقیقا معدال یکدیگر نیستند. خطرپذیری علاوه بر اینکه انجام رفتارهای پرخطر را در بر می گیرد، به آسیب پذیری و در معرض خطر بودن فرد از سوی محیط و نزدیکان و نیز گرایشها، تمایلات و باورهای نادرست و تهدید کننده فرد در مورد رفتارهای پرخطر اشاره دارد. برای سنجش خطرپذیری نوجوانان از پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARS) استفاده می شود.

تعدادی از رفتارهای خطرپذیر نوجوانان شامل مصرف مواد مخدر، خشونت و رفتارهای جنسی است که عامل بسیاری از مرگ و میرهای سنین نوجوانی و اوایل بزرگسالی است.بسیاری از رفتارهای پرخطر از قبیل سیگار، الکل، موادمخدر و ورابط جنسی نامطمئن در سنین قبل از 18 سالگی اتفاق می افتند. در ایران اکثر موارد بی مبالاتی جنسی(6/55%) در سنین 16 تا 21 سالگی رخ می دهند(مرکز مداخله بحران بهزیستی شمال استان تهران). میانگین سن شروع سیگار در ایران 6/16 سال بودهو بالاترین نسبت معتادان کشور(7/45%) در فاصله 17 تا 22 سال مصرف مواد را آغاز کرده اند. شروع زودهنگام، مصرف بیشتر، مداوم تر و استفاده از مواد خطرناک تر را افزایش می دهد(سوادی، 1999). 8/1 میلیون معتاد شناخته شده و 300 هزار معتاد ناشناخته در ایران وجود دارند که 25/3% از جمعیت کشور را تشکیل می دهند. برای سنجش خطرپذیری نوجوانان از پرسشنامه رفتارهای پرخطر نوجوانان ایرانی استفاده می شود.