پرسشنامه سهل انگاری اجتماعی صفاری نیا - 23 سوالی

یکی از رفتارهایی که از سوی صاحبنظران و مسئولان موردنقد و بررسی قرار می گیرد، پدیده سهل انگاری اجتماعی است. واژه لاتین سهل انگاری[1]، مرکب از دو کلمه "پرو" و کراسینوس" به معنی موکول کردن به فردا است که اصطلاحا معادل اهمال کاری، تعلل و به تعویق انداختن می باشد. برخی تعلل را به اشتباه معادل تنبلی می دانند، در حالی که این دو با هم متفاوتند؛ زیرا در تنبلی، فرد خودش میلی برای انجام کار ندارد، در حالی که در تعلل فرد، غالبا کاری را انجام داده و خودش را مشغول نگه می دارد تا از انجام تکلیفی که اولویت دارد، اجتناب کند.

در واقع، تعریف واحد پذیرفته شده ای درباره سهل انگاری وجود ندارد و هر یک از صاحبنظران از منظر خود به این موضوع نگریسته اند. شوانبرگ[2] (2004) سهل انگاری را شکاف بین نیت انجام کار و به تاخیر انداختن و جایگزین کردن تکالیف ضروری با انجام فعالیتهای غیرضروری دیگر تعبیر می کند. وان ارد[3] سهل انگاری را اجتناب از شروع و ادامه کار می داند. الیس و ناس، سهل انگاری را تمایل به اجتناب از فعالیت، محول کردن انجام کار به آنیده و استفاده از عذرخواهی برای توجیه تاخیر در انجام فعالیت تعریف نموده اند. برخی دیگر سهل انگاری را مبین تاخی در آغاز یا ادامه کاری می دانند که فرد احساس خوشایندی نسبت به آن ندارد. به اعتقاد استیل[4] نیز سهل انگاری تاخیر عمدی در انجام وظایف محول شده علی رغم آگاهی از پیامدهای منفی آن است. اونز، بومان و دیل[5] معتقدند سهل انگاری انجام ندادن کاری است که فرد فرصت انجام آن را دارد. وهل، پایچیل و بنت[6]، در تعریف سهل انگاری، دو عنصر اساسی را متمایز ساخته اند: اول اینکه، سهل انگاری سندرمی است که به آسیبهای فراوان جسمی و روحی برای فرد می انجامد و دوم آنکه، فرد به صورت غیرعقلایی از انجام کار یا وظیفه ای مشخص اجتناب می کند. به همین دلیل اغلب اهمال کاری با رنج و ناراحتی روانشناختی همراه است. به عنوان مثال، سهل انگاری در انجام وظایف درسی دانش آموزان و دانشجویان و بیماری های روان تنی در آنان می گردد. این تمایل حتی در کیفیت زندگی افراد نیز به طور منفی موثر است به طوری که سهل انگاری بالا موجب بدتر شدن کیفیت زندگی افراد می شود.

شواهد جامعه شناختی نشان می دهند که در ایران حدود 20 درصد افراد سهل انگاری زیاد و حدود 50 درصد دچار سهل انگاری متوسط هستند. این وضعیت منفی نه تنها در حوزه فردی، بلکه در اجتماع نیز اثرات نامطلوبی مانند کاهش سطح بهره وری بر جای می کذارد. در واقع سهل انگاری مفهوم نوپایی است که باید تحقیقات تجربی گسترده تری درباره آن صورت گیرد تا مورد بررسی بیشتر واقع شود.

ریمون بودون[7] در کتاب خود سهل انگاری را بر دو نوع تقسیم بندی می کند: سهل انگاری فردی[8]، و سهل انگاری اجتماعی[9]. در نوع اول، تاخیر و به تعویق انداختن انجام امور در سطح اعمال فردی بوده و موجب اختلال در امور خود فرد می گردد. اما در سهل انگاری اجتماعی، افراد در سطح فردی رفتاری نسبتا مطلوب دارند، اما این رفتارها در سطح جمعی به نتیجه مطلوب منتهی نمی شود. این نوع از سهل انگاری به معنای کم کاری فرد در گروه است که باعث کاهش عملکرد گروه می شود. این رفتار ابتدا توسط رینگلمن[10]، در سال 1913 گزارش شد. وی دریافت که با افزایش تعداد اعضای گروه، عملکرد گروه کاهش پیدا می کند(ژنگ[11]، 2011). در این حالت فرد در گروه، در مقایسه با فعالیت فردی خود، تلاش کمتری انجام می دهد. در واقع فرد فعالیت لازم را انجام نداده اما از منافع گروه بهره مند می شود. حالتی که بوردون آن را نتیجه نظامهای وابستگی متقابل می داند.

این پرسشنامه توسط صفاری نیا در سال 1389 و بر اساس نظریه های مرتبط مشتمل بر 23 گویه خودگزارش دهی طراحی شد. نمره گذاری گویه ها به صورت لیکرت پنج درجه ای است .این پرسشنامه دارای دو خرده مقیاس توجه به خود و بی تفاوتی است.

تعدادی از نمونه سوالات پرسشنامه :

1- صرف انجام کار با دیگران موجب تنفر از آن کار برایم می شود.

2- در تصمیم گیریهای خود مردد هستم.

مشخصات فایل پرسشنامه:

روایی و پایایی: دارد

قالب فایل: Word

تعریف مفهومی: دارد

تعداد سوالات:23

نمره گذاری و تفسیر: دارد

تعداد مقالات همراه : 1

تعداد کلمات فایل(غیر از پرسشنامه): 750 کلمه