مقیاس افسانه پردازی شخصی -NPFS

تعریف مفهومی مقیاس افسانه پردازی شخصی -NPFS

معرفی مقیاس افسانه پردازی شخصی -NPFS

در سال 1922 مفهوم خودمیان بینی را پیاژه معرفی کرد و تا اواسط دهه 30 به طور اساسی و بنیادی درباره مفهومی که خود ارائه داده بود، تجدید نظر کرد[13]. الکایند(1985) تئوری خودمیان بینی پیاژه را با مفهوم خودمیان بینی نوجوان گسترش داد و به دو ساختار ذهنی، خیال پردازی و افسانه پردازی شخصی اشاره نمود[14]، وی معتقد است که فرایند تفکر نوجوانان با خیال پردازی آغاز می شود، یعنی باور و اعتقادی که دیگران بیش از حد به آن ها توجه دارند و چنان به خود مشغول می شوند که تصور می کنند دیگران نیز به اندازه آن ها درباره ظاهر و رفتارشان وسواس دارند و همین باورِ مشغولیت ذهنی دیگران با ظاهر و رفتار، خود میان بینی را تشکیل می دهد. سپس افسانه پردازی شخصی، یعنی توانایی شناختی این دوره منجر به تولید نوع خاصی از تفکر متفاوت با دیگران می گردد که باعث می شود گمان کند فردی بی همتا و منحصر به فرد، ویژه و آسیب ناپذیر به شمار می رود و احساس می کنند افراد زیادی به وی اهمیت می دهند در عین حال که آن ها معتقدند همه به آن ها توجه می کنند، خود را به کلی تنها و بی همتا در جهانی وسیع و بی عاطفه می دانند[15]. به طور کلی، اگر چه تحقیقات اولیه بر روی خود میان بینی نوجوانی، این تئوری را حمایت کرد، تحقیقات بعدی در افکار عملیات صوری با شکست روبرو شد[16]. این عدم ارتباط رشدی لاپسلی و همکارانش را وادار به اندیشیدن درباره خود میان بینی نوجوان کرد[14]. لاپسی، روش شناختی الکایند را با روش«جدایی- تفرد» ادغام کرد. این روش بیانگر آن است که هدف خیال پردازی شخصی، توضیح اضطراب و نگرانی مربوط به وابستگی پیشین از دست رفته، نسبت به والدینشان می باشد[17]. در عین حال، افسانه پردازی شخصی به نوجوان کمک می کند به تفرد و شکل گیری یک خود جدید دست یابد[18].

معرفی مقیاس افسانه پردازی شخصی

): لپسلی مقیاس افسانه پردازی شخصی را در سال 1989 تهیه کرد(21). این مقیاس شامل 46 پرسش است. نمره گذاری پرسش نامه با مقیاس 5 درجه ای لیکرت از کاملا موافقم تا کاملا مخالفم بر اساس(1، 2، 3، 4، 5) انجام می گیرد. این پرسشنامه دارای سه خرده مقیاس یکتایی، همه توانی و آسیب ناپذیری است(22).