در قرن حاضر، بهره وری فردی و سازمانی یکی از دغدغه های اصلی مدیران است. یکی از مقوله هایی که نقش مهمی در میزان بهره وری و سلامت جسمی روانی کارکنان دارد، اما در سازمانها به ویژه سازمان های ایرانی توجه کافی بدان مبذول نشده، مقوله اهمال کاری است. از دیدگاه سازمانی اهمال کاری دشمن سازمان و مانع رشد بهره وری و خلاقیت است. اهمال کاری به عنوان یکی از بزرگترین آفت ها در کارآیی نیروی انسانی محسوب می گردد. واژه اهمال کاری معادل تعلل، سهل انگاری و به تعویق انداختن است. آلیس و ناس تعلل را تمایل به اجتناب از فعالیت، محول نمودن فعالیت به آینده و استفاده از بهانه جویی برای توجیه تأخیر در انجام فعالیت تعریف نموده اند. در فرهنگ کمبریج اهمال کاری به معنای عقب انداختن امری به دلیل ناخوشایند بودن یا ملال آوری آن، تعریف شده است.

اهمال کاری با توجه به مؤلفه های شناختی، عاطفی و رفتاری، انواع گوناگونی دارد و می تواند در زمینه های مختلف از جمله تحصیلی، شغلی و تصمیم گیری رخ دهد. اهمال کاری سازمانی به تأخیر انداختن هدفمند شروع با تکمیل تکالیف مختلف شغلی است و به شکل مزمن اغلب توسط کارکنان سفید پوست گزارش شده است.