حساسیت اضطرابی یک متغیر شناختی تفاوت های فردی است که به وسیله ترس از احساسات اضطرابی (ترس از ترس) مشخص می شود و نشان دهنده گرایش به فاجعه سازی در رابطه با پیامدهای چنین احساساتی است . رایس و مک نالای (۱۹۸۵) بیان می کنند افرادی که حساسیت اضطرابی بالایی دارند ممکن است اضطراب فزاینده ای را در پاسخ هایی که مخالف واکنش اضطرابی آن ها است تجربه کنند و این به شیوه بازخورد افزایشی منجر می شود که ممکن است حملات وحشت زدگی را بوجود بیاورد و به گسترش اختلال هراس یا سایر اختلالات اضطرابی بینجامد. در تأیید این یافته، پژوهش هایی که در میان بزرگسالان انجام شده ارتباط مثبتی را بین حساسیت اضطرابی و سایر اختلالات اضطرابی نشان داده اند. 

پرسشنامه حساسیت اضطرابی ریس و پترسون (ASI) پرسشنامه ای خود سنجی است که ۱۶ سوال دارد. پرسشنامه حساسیت اضطرابی توسط ریس و پترسون (۱۹۸۵) ساخته شده است. ساختار مقیاس حساسیت اضطرابی ریس و پترسون از سه عامل ترس از نگرانی های بدنی (۸ سوال)، ترس از نداشتن کنترل شناختی(۴  سوال)، و ترس از مشاهده شدن اضطراب توسط دیگران (۴ سوال) تشکیل شده است (فلوید و همکاران، ۲۰۰۵).