عملکرد تجاری یکی از مباحثی است که در بسیاری از کشورهای توسعه یافته مورد بحث و توجه زیادی قرار گرفته است. روانشناسان، رشد اقتصادی و عملکرد تجاری را به عنوان محصول رفتارهای انسانی می دانند و معتقدند انگیزه ها و نیازها، در عملکرد افراد و در نهایت در رشد و توسعه اقتصادی تاثیر دارند(Okpara,2009). ملاکهای سنتی برای اندازه گیری عملکرد تجاری شامل موفقیت در سرمایه گذاری، بازده در حقوق صاحبان سهام، بازگشت دارایی، و یا سهم بازار بود که ظاهرا برای بررسی شرکتهای متوسط کارآفرینی مناسب و کافی نبودند. دیس و لامپکین چندین ملاک را در مورد اندازه گیری عملکرد تجاری نظیر رشد فروش، سهم بازار، سودآوری، عملکرد کلی و رضایت سهامداران معرفی کردند(دس و لامپکین، 1996). 

عملکرد تجاری به گونه های مختلفی تعریف شده است. برای مثال، تنوع و تعداد مشتریان(Wood,2006:443)، ایجاد مبنایی برای رشد آینده(Ke et al,2008:260)، به منزله ی اندازه گیری عملکرد شرکت در نظر گرفته شده است(Wood,2006:443). عملکرد تجاری در برگیرنده شاخصهای بازده فروش(Bergeron et al,2004:1009)، بازده سرمایه(Bergeron et al, 2004:1009; Morgan & strong,2003:165; Wood, 2006:443) و سود هر سهم(Bergeron et al, 2004:1009) یا به طور کلی سودآوری(Morgan & Strong, 2003:165; Wood, 2006:443) و شاخصهای غیرمالی مانند اندازه بازار(Martin-Consuegra & Esteban, 2007:385)، سهم بازار(Bergeron et al, 2004:1009; Martin-Conuegra & Esteban, 2007:385; Su et al, 2008:815) و توسعه محصول جدید(Bergeron et al,2004:1009) و میزان رشد(Martin-Consuegra & Esteban,2007;385; Su et al, 2008:815; Ke et al, 2008:260) است. مفهوم عملکرد تجاری به طور کلی بر کارایی و اثربخشی متمرکز است؛ زیرا شرکت برای بقا بید سودآور باشد، کارآیی مالی چون(سود ناویژه، سود ویژه، نرخ بازده سرمایه، سودآوری نسبی) به عنوان نتیجه نهایی عملکرد تجاری استفاده می شود(Sandvik & Sandvik,2003: 358-359). موفقیت نسبی محصولات شرکت در امر فروش و کسب سهم بازار به عنوان شاخص عملکرد تولید در عملکرد تجاری محسوب می شود.