ناکامی هنگامی پیش می آید که شخص نتواند به هدف مطلوب برسد. منیع ناکامی می تواند درونی همچون ناتوانی در انجام دادن کارها و بی کفایتی باشد. ناکامی پدیده پیچیده ای از انگیزش است. تا کسی برانگیخته نباشد، ناکام نمی شود. ناکامی عموما اینگونه درک می شود: "حالت منع در ارضای انگیزه" یا "تداخلی در پاسخ هدف یا در عمل واسطه ای که منتهی به آن هدف می شود."(کرمی، 1388).

تحمل ناکامی:

تحمل ناکامی به قابلیت فرد در نشان دادن مقاومت در کوشش با وجود شکست مکرر و محیط خشونت آمیز اشاره می کند. از نظر روزنوایگ(1944) "تحمل ناکامی قابلیت فرد برای مقاوم در برابر ناکامی است، بدون اینکه در سازگاری روان شناخنی اشکالی ایجاد شود؛ یعنی بدون اینکه به شیوه های ناپسند رفتاری دست بزند."

ناتوانی در تحمل ناکامی به آشفتگی روانی و ناسازگاری و مشکلات در وابط بین اشخاص می انجامد. ناکامی را پیش درآمد پرخاشگری می دانند. کسی که توانایی بیشتری در تحمل ناکامی داشته باشد، در مقایسه با کسی که در این خصوص توانایی کمتری دارد، کمتر پرخاشگری می کند. افرادی که استعداد کمتری در تحمل ناکامی دارند، در توانایی خواندن مشکلات بیشتری دارند. همچنین تحمل ناکامی کم، به رفتار ضد اجتماعی یا رفتار ناسازگار دیگری منتهی می شود. بیشتر افراد روان نژند و روان پریش در تحمل ناکامی کمبود دارند.

تحمل ناکامی کم، زمانی اتفاق می افتد که فرد بسیار ناکام باشد. این واژه را اولین بار آلبرت الیس در دهه شصت میلادی به کار برد. زمانی که فرد از رسیدن به موفقیت مدنظر خودش ناکام شود، تحمل کمی برای رسیدن به اهداف بعدی خواهد دشات.این حالت در جوامع امروزی به دلیل این است که بسیاری از افراد خواهان دسترسی سریع برای اهداف خودشان هستند. افرادی که تحمل ناکامی کمی دارند، باورهای انعطاف نا پذیری دارند، غمگین هستند، غیرمنطقی بوده و در مقابل واقعیت بسیار ناپایدارند.

افراد با آستانه تحمل بالا، افرادی منطقی و خوش حال و انعطاف پذیرند و در رفتار خود، خواهان دستیابی سریع به راه حل های عملی هستند. این گونه افراد به راحتی و به سادگی با مشکلات کنار می آیند و در زمان کوتاهی بسیار سخت کار می کنند و برای رسیدن به اهداف بلند مدت تلاش می کنند(روزنبام و لاسلی، 1990).

تحمل ناکامی بالا به عنوان یکی از عوامل مهم و محافظت کننده فرد در برابر بزهکاری است. این عامل که یکی از عوامل مهم در نظریه مهار رکلس است، در اثر تعامل مناسب و مثبت فرد در طول دوران رشد روانی و اجتماعی در زندگی تحول و گسترش می یابد.