آموزش بالینی را می­توان فعالیت تسهیل کننده یادگیری در محیط بالینی دانست که در آن مربی بالینی و دانش­جو به یک اندازه مشارکت دارند و هدف آن ایجاد تغییرات قابل اندازه­ گیری در دانش­جو برای انجام مراقبت­های بالینی است. آموزش بالینی به عنوان اولین منبع یادگیری و شکل­ دهی هویت حرفه­ای دانش­جویان علوم پزشکی محسوب می­شود و بسیار حائز اهمیت بوده به طوری که به عنوان قلب آموزش حرفه­ای شناخته شده است زیرا بیش از نیمی از زمان آموزشی دانش­جویان علوم پزشکی را تشکیل می­دهد و اساس کسب مهارت­های حرفه­ای در آن­ها می­ باشد.
باید توجه داشت که یادگیری دانش­جویان علوم پزشکی در محیط­های بالینی تا حدود زیادی تحت تأثیر میزان اثربخشی این محیط آموزشی قرار دارد. از عوامل مهم این اثربخشی بالینی که بسیار مورد توجه است، می­ توان مربی بالینی، محیط بالینی، خصوصیات فردی دانش­جویان، ارزشیابی بالینی و برنامه ­ریزی و به طور کلی ایجاد یک مدل بومی که بتواند در فرآیند آموزشی مؤثر باشد دانست.  نتایج بسیاری از ­مطالعات بیانگر ­آن است که شکاف نسبتاً عمیقی در­ روند آموزش ­علمی دانش­جویان وجود دارد، به طوری که آموزش‌های بالینی موجود، توانایی لازم ­را برای ابراز لیاقت ­و مهارت بالینی به دانش­جو ­نمی­ د­هد. مطالعات مختلف نشان داده‌اند وجود مشکلات متعدد مانع ­از دست‌یابی به اهداف بوده است . می­توان به عدم هماهنگی بین انتظارات پرسنل­ و بخش با اهداف ­آموزش، نامناسب بودن تعداد دانش­جو با بیمار ­در بخش‌ها، امکانات ناکافی و عدم استفاده از­ وسایل آموزشی، ارتباط نامناسب از سوی­ پزشکان، سرپرستاران و دیگر پرسنل با دانش­جو، نداشتن فرصت لازم برای انجام اقدامات استاندارد، نامناسب بودن شرایط و موقعیت‌های بالینی مطابق با اصول تئوری، تنش­ در بالین، عدم ­وجود معیار­های ­ارزیابی­ مناسب و یکنواخت ­جهت ‌دانش­جویان، عدم مهارت کافی مربی، نبودن اعتماد به نفس، ترس و اضطراب و آشفتگی در هنگام انجام کار بالین اشاره نموده است.
در مطالعۀ Hamiti و همکاران  به این نتیجه رسیدند که می­توان با ادغام فن­آوری­های نوین و استفاده از آن­ها در جهت بهبود کیفیت آموزشی در حل مسئله و چالش­ها و خلاقیت با استفاده از تکنولوژی­های جدید کمک شود.Negricea و همکاران در پژوهشی نشان دادند که عوامل ملموس بیش­ترین تأثیر و سپس به ترتیب قابلیت اطمینان و مطلوبیت ارزش‌های دانشگاهی دارای بیش­ترین اهمیت هستند. Hubacko در پژوهش خود به این نتیجه رسید که مهارت تدریس و محتوای برنامه آموزشی و تعداد دانش­جویان و تخصص اساتید در کیفیت تدریس در دانشگاه مؤثر می­باشد.
برای سنجش عواملی که بر کیفیت آموزش بالینی موثرند از پرسشنامه عوامل موثر بر کیفیت آموزش بالینی استفاده می شود.