یکی از عوامل بسیار مهم که باعث افزایش کارایی و احساس رضایت فردی، همچنین موفقیت شغلی می گردد، رضایت شغلی است(1). رضایت شغلی کارکنان سازمانهای مختلف از اهمیت فراوانی برخوردار است؛ زیرا این عامل از یک سو نقش پراهمیت در رضایت و سلامت عمومی کارکنان دارد و از دیگر سو روابط درون سازمانی و عملکرد شغلی را تحت تاثیر قرار می دهد و یکی از عوامل مهم افزایش بهره وری، دلسونزی کارکنان نسبت به سازمان، تعلق و دلبستگی آنان به محیط کار، افزایش کمیت و کیفیت کار، ایجاد ارتباطات صحیح، عشق و علاقه به کار است(6). رابینز(2009) رضایت شغلی را نگرش کلی فرد درباره کارش می داند(13). کرانی(1992)، رضایت شغلی را به عنوان یک واکنش عاطفی یا هیجانی فرد نسبت به شغل خود، تعریف می کند(23). به طور کلی رضایت شغلی عبارت از نوعی احساس خشنودی و رضایت خاطر فرد از شغل خود در سازمان است که با میزان موفقیت در شغل، تامین نیازهای منطقی، شکوفایی استعدادها، پیشرفت شغلی، تجربه های موفق و جو سازمانی ارتباط دارد. کسی که رضایت شغلی او بالا باشد، نسبت به شغل خود نگرشی مثبت دارد و بر عکس کسی که از کار خود راضی نیست، نگرش منفی نسبت به کار خود دارد و همین امر باعث می شود، وظایف خود را به موقع انجام ندهد و در کار خود غیبت و تاخیر داشته باشد(40).