رفتار اطلاع یابی صحیح، یعنی شناسایی درک نیاز اطلاعاتی، شناسایی منابع عمده اطلاعاتی، چگونگی دستیابی به آنها و بهره گیری مؤثر از آنها (فتاحی، ۱۳۸۳) دارد، مجموعه فعالیت های انسان در رابطه با منابع اطلاعات و مجراهای اطلاعاتی که شامل مواردی چون شناسایی منابع اطلاعاتی، مکان یابی، جستجو و استفاده از آنها برای رفع نیازهای اطلاعاتی است، رفتار اطلاعاتی قلمداد می شود (ویلسون و استریت فیلد ،۲۰۰۰). ویلسون چهار نوع رفتار رفتار اطلاعاتی، رفتار اطلاع جویی، رفتار اطلاع یابی و رفتار استفاده از اطلاعات را از یکدیگر متمایز می کند. رفتار اطلاعاتی عبارتست از کل رفتار انسان در ارتباط با منابع و مجراهای اطلاعاتی شامل اطلاع یابی فعال و غیرفعال و کاربرد اطلاعات. از این رو، رفتار اطلاعاتی شامل ارتباط رو در رو با دیگران و نیز دریافت منفعلانه اطلاعات مثل تماشای آگهی های تلویزیونی بدون قصد انجام کاری با اطلاعات خاص است. رفتار اطلاع جویی عبارت است از جستجوی هدفمند اطلاعات به منظور ارضای هدفی خاص در جریان جستجو، فرد ممکن است با نظامهای اطلاع رسانی دستی (مانند روزنامه یا کتابخانه) یا با نظام های مبتنی بر رایانه (وب جهان گستر) در تعامل باشد. رفتار اطلاع یابی سطح جزئی تر رفتار به کار گرفته شده از سوی جستجوگر در تعامل با نظامهای اطلاع رسانی است. رفتار اطلاع یابی شامل تمام تعاملها با نظام، خواه در سطح تعامل انسان با رایانه (مثل استفاده از موشواره و انتخاب پیوندها)، خواه در سطح انتزاعی است (مثل اتخاذ یک راهبرد جستجوی بولی یا تعیین معیارهایی برای تصمیم گیری در مورد اینکه کدام یک از دو کتابی که از مکان های همجوار قفسه یک کتابخانه انتخاب شده، سودمندتر است که اعمال ذهنی، نظیر قضاوت در مورد ربط داده ها یا اطلاعات بازیابی شده را نیز شامل می شود. رفتار استفاده از اطلاعات، متشکل از اعمال فیزیکی و ذهنی مبتنی بر اطلاعات راه یافته به درون پایگاه معرفتی شخص است. بنابراین شامل اعمال فیزیکی مانند علامت گذاری بخش هایی از یک متن برای نشان دادن اهمیت آنها و نیز اعمال ذهنی مثل مقایسه اطلاعات جدید با دانش موجود است (به نقل از نوکاریزی و داورپناه، ۱۳۸۵).  پرسشنامه رفتار اطلاع یابی کریمی، برای سنجش رفتار  اطلاع یابی طراحی شده است که در ادامه مطلب آمده است.