سبکهای مقابله ای عبارت از تلاشهای فکری، هیجانی و رفتاری فرد می باشند که هنگام روبه رو شدن با فشارهای روانی به منظور غلبه کردن، تحمل کردن و یا به حداقل رساندن عوارض استرس به کار گرفته می شوند(3).

مقابله، نیازمند بسیج و آماده سازی نیروها و انرژی فرد است که با آموزش و تلاش به دست می آید، از این رو با کارهایی که به طور خودکار انجام می شود، تفاوت اساسی دارد. آنچه تحت عنوان مهارتهای مقابله ای مطرح می شود، همان روش های برخورد با مسایل است که از طریق فرد به طور آگاهانه طراحی و به اجرا در می آید و نتیجه آن حل مساله و یا افزایش ظرفیت روانشناختی فرد برای عبور موفقیت آمیز از شرایط بحرانی و دورماندن از آسیب های ناشی از بحران های روانی اتفاق افتاده است.

مقابله های ناکارآمد نیز تلاشهایی هستند که گرچه برای مقابله با شرایط دشوار به کار گرفته می شوند ولی در نوع خود به بدتر شدن اوضاع و پیچیده تر شدن وضعیت منجر می شوند، بنابر این نمی توان این دسته از مقابله ها را مهارت نامید. افراد برای رویا رویی با مشکلات و استرس از سبکهای مقابله ای متفاوتی استفاده می کنند.

برخی افراد به سبک مساله مدار(یعنی حل مشکل از طریق منطقی و بررسی زوایایی مختلف) و برخی دیگر به سبک هیجان مدار به صورت هیجانی واکنش نشان می دهند(4).

در پژوهش طولی لازاروس و فولکمن مشخص شده که افراد در موقعیتهای از دست دادن مثل مرگ یا بیماری، بیشتر از سبکهای مقابله ای هیجان مدار و در موقعیتهای عملی و بین فردی مانند تهدید یا چالش بیشتر از راهبردهای مقابله مساله مدار کمک می گیرند

ملاحظات: فایل این پرسشنامه همراه با دو پروپوزال مربوط به متغیر راهبردهای مقابله ای می باشد.