وقتی شخصی دارای دو شناخت همزمان باشد که هر یک با دیگری متناقض باشد، می گویند که او دارای ناهماهنگی شناختی است. فرض بنیادی در نظریه ناهماهنگی شناختی این است که ناهمسازی، ناراحتی آفرین و ایجاد کننده تنش است و برای کاهش این ناهماهنگی، با توجه به اهمیت شناخت ها برای فرد، وی تلاش می کند با کاهش عناصر ناهمساز یا کاهش اهمیت عناصر ناهمساز این ناهماهنگی را کاهش دهد(صفاری نیا، 1389).

مقیاس DARQ (برانگیختگی ناهماهنگی و کاهش ناهماهنگی شناختی) هارمون-جونز: پرسشنامه DARQ یک مقیاس جدید تفاوتهای فردی مرتبط با فرایند ناهماهنگی است که بر مبنای مدل نظری عمل مدار(متمرکز بر عمل) ناهماهنگی شناختی است که توسط هارمون-جونز ایجاد شده است. مدل متمرکز بر عمل تصریح می کند که برانگیختگی ناهماهنگی به طور مفهومی و تجربی از کاهش ناهماهنگی تفکیک می شود. هارمون و جونز موارد ایجاد کننده برانگیختگی ناهماهنگی و موارد کاهش ناهماهنگی را به وجود آورند، به علاوه به ایجاد آیتمهای سنجش واکنش در سه الگوی ناهماهنگی که معمولا بیشتر استفاده می شوند-پذیرش القایی، انتخاب آزاد/تصمیم دشوار و توجیه تلاش -پرداختند. بنابراین، هارمون-جونز پیش بینی کردند که برانگیختگی ناهماهنگی و کاهش ناهماهنگی مجزا اما دارای ساختارهای همبسته ای خواهند بود. هم چنین پیش بینی کردند که پاسخ های کاهش و برانگیختگی در میان سه موقعیت ناهماهنگی ارتباط درونی خواهند داشت. پرسشنامه اصلی دارای 28 گویه است که مشتمل بر برانگیختگی و کاهش ناهماهنگی در سه موقعیت برانگیزاننده می باشد. آزمون از نوع مداد کاغذی و خودگزارش دهی است که به صورت گروهی اجرا می شود و این پرسشنامه دارای دو زیر مقیاس اصلی است که خرده مقیاس برانگیختگی شامل 13 گویه و خرده مقیاس کاهش ناهماهنگی شامل 15 گویه می باشد. پس از گرفتن اعتبار اولیه 3 گویه از آن حذف شد. بنابراین خرده مقیاس برانگیختگی شامل 12 گویه و خرده مقیاس کاهش ناهماهنگی شامل 13 گویه شد.