رابطه مشکلات دلبستگی دختران با سبک دلبستگی مادران

مقدمه: مادر به عنوان چهره دلبستگی‌ اصلی تأثير غير قابل انکاری در تحول عاطفی کودک دارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان رابطه و پيش بينی مشکلات دلبستگی دختران از طريق سبک دلبستگی مادران انجام شده است. روش: نمونه مورد بررسی در اين تحقيق 388 نفر از دانش آموزان دختر مقطع دوم و چهارم دبستان بودند که بر اساس نمونه گيری خوشه‌ای چند مرحله انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در اين مطالعه به منظور سنجش مشکلات دلبستگی دختران، پرسشنامه اختلال دلبستگی کودکان راندولف ((RADQ بود. سبک دلبستگی مادران نيز از طريق پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان (AAS) ارزيابی شد. داده‌های به دست آمده از طريق روش همبستگی و تحليل رگرسيون گام به گام مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان دهنده رابطه معنا‌دار بين سبک دلبستگی اجتنابی، دوسوگرا و ايمن در مادران با ضريب همبستگی 32/0، 28/0 و 16/0- و مشکلات دلبستگی دختران بود. نتيجه نهايی تحقيق نشان داد که سبک دلبستگی اجتنابی مادران بيشترين قدرت پيش بينی کنندگی را برای ايجاد مشکلات دلبستگی در دختران دارد. بر اين اساس دلبستگی اجتنابی مادر توانايی پيش بينی 10 درصد از مشکلات دلبستگی در کودک را دارد. از سوی ديگر سبک‌های دلبستگی دوسوگرا و ايمن مادران نيز هر يک به ميزان 3 درصد توان پيش بينی ايجاد مسائل و مشکلات دلبستگی در دختران را دارا هستند. نتيجه‌گيری: يافته‌های حاضر با حمايت از نظريه دلبستگی، اهميت تعامل مادر- کودک را نشان می‌دهند. دلبستگی اجتنابی مادران می‌تواند پيش بينی کننده مهمی برای ايجاد مشکلات دلبستگی در دخترانشان باشد. درمان‌های مبتنی بر دلبستگی می‌توانند روش‌های مفيدی برای کمک به بهبود مشکلات دلبستگی باشند.