رابطه برون‌ گردی و نوروز گرایی با نارسایی‌های شناختی: ارزیابی نقش واسطه‌ای فراشناخت

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ابعاد شخصيتی برون گردی و نوروز گرايی با نارسايی‌های شناختی و نقش فراشناخت به عنوان متغير واسطه‌ای در اين رابطه بود. روش: 200 دانشجوی دختر دانشگاه تربيت مدرس، فرم تجديد نظر شده پرسشنامه شخصيتی آيزنک، پرسشنامه نارسايی‌های شناختی و پرسشنامه فراشناخت را تکميل کردند. داده‌ها با استفاده از روش آماری رگرسيون چندگانه تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد مؤلفه‌های فراشناخت شامل باورهای مثبت درباره نگرانی، باورهای منفی درباره کنترل ناپذيری و خطر، اطمينان شناختی و باورهای منفی درباره عدم کنترل افکار در رابطه ميان نوروز گرايی و نارسايی‌های شناختی تا اندازه‌ای واسطه شده‌اند. همچنين رابطه مستقل معناداری بين نوروز گرايی و نارسايی‌های شناختی وجود داشت. نتيجه‌گيری: يافته‌های پژوهش از واسطه شدن فراشناخت و برخی مؤلفه‌های آن در رابطه ميان نوروز گرايی و نارسايی‌های شناختی حمايت می‌کند.