چکیده مقاله
مقدمه: بر اساس ديدگاه‌های مختلف، مقياس‌هايی برای سنجش صفات اسکيزوتايپی ساخته شده‌اند. اين مقياس‌ها جنبه‌های محدودی از شخصيت اسکيزوتايپی را می‌سنجند. پرسشنامه شخصيت اسکيزوتايپی جامعيت بيشتری داشته و بر پايه الگوهای بالينی آخرين نسخه راهنمای تشخيصی و آماری اختلالات روانی ساخته شده‌اند. هدف از پژوهش حاضر، تحليل عوامل و اعتباريابی اين پرسشنامه می‌باشد. روش: اين پژوهش از نوع توصيفی است. نمونه‌ای به حجم 609 نفر (187 نفر گروه مذکر و 422 نفر گروه مؤنث) به روش نمونه گيری خوشه‌ای طبقه‌ای از دانشجويان دانشگاه‌های پيام نور تبريز، سراب و آزاد تبريز انتخاب و مورد آزمون قرار گرفتند. يافته‌ها: در تحليل مؤلفه‌های اصلی راه حل‌های دو و سه عاملی برای پرسشنامه شخصيت اسکيزوتايپی استخراج شد، اما راه حل دو عاملی (اسکيزوتايپی منفی و اسکيزوتايپی مثبت) تناسب و ارتباط منطقی‌تری با نشانگان اسکيزوتايپی نشان داد. در مقايسه نمرات گروه‌های مؤنث و مذکر، بين ميانگين نمرات پرسشنامه شخصيت اسکيزوتايپی تفاوتی مشاهده نشد. روايی همزمان با اجرای توأم پرسشنامه صفات اسکيزوتايپی- نسخه الف، ضرايب 80/0، 75/0 و 82/0 را به ترتيب برای کل پرسشنامه، عامل‌های اسکيزوتايپی منفی و اسکيزوتايپی مثبت نشان داد. ضرايب همسانی درونی کل و عامل‌های منفی و مثبت به ترتيب 74/0، 77/0 و 83/0 محاسبه شد. همچنين، ضريب اعتبار بازآزمايی برای کل پرسشنامه 80/0 و عامل‌های مذکور 72/0 و 70/0 به دست آمد. نتيجه‌گيری: بنابر يافته‌های پژوهش حاضر، پرسشنامه شخصيت اسکيزوتايپی در جامعه ايرانی به عنوان ابزار سنجش ملاک‌های نه گانه شخصيت اسکيزوتايپی متن تجديد نظر شده چهارمين نسخه راهنمای تشخيصی و آماری اختلالات روانی اعتبار مطلوبی دارد و در تحقيقات روان‌شناسی و روان‌پزشکی به عنوان يک ابزار معتبر قابل کابرد می‌باشد.