توجه پایدار و بازداری پاسخ در کودکان مبتلا به نارسایی توجه/ فزون کنشی در مقایسه با کودکان عادی

مقدمه: توجه پايدار و بازداری پاسخ دو متغير از آزمون عملکرد پيوسته و مؤلفه‌های مهمی از کنش‌های اجرايی‌اند. هدف اين پژوهش بررسی اين متغيرها در کودکان مبتلا به نارسايی توجه/ فزون کنشی در مقايسه با کودکان عادی بود. روش: 21 کودک مبتلا به نارسايی توجه/ فزون کنشی و 21 کودک عادی 11-6 ساله با شيوه در دسترس از مدارس تهران انتخاب شدند و مقياس سوانسون، نولان و پلهام- ويرايش چهارم، آزمون ريون رنگی کودکان و آزمون عملکرد پيوسته در مورد آنها اجرا شد. داده‌ها با روش تحليل کواريانس چند متغيری و سپس آزمون‌های تحليل کواريانس تک متغيری جداگانه تحليل شدند. نمرات هوش به عنوان متغير همپراش مورد استفاده قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد که اثر متغير همپراش تنها بر زمان واکنش آزمون عملکرد پيوسته معنادار است. اثر عضويت گروهی بر ترکيب خطی متغيرهای وابسته، طبق آماره پيلايی در سطح کوچکتر از 001/0 معنادار بود. به منظور کنترل تورم آلفا، تصحيح بنفرنی روی سطوح معناداری انجام شد. نتايج آزمون‌های تک متغيری نشان داد که تفاوت‌های گروهی در هر سه متغير وابسته توجه پايدار، بازداری پاسخ و زمان واکنش همگی معنا دارند. نتيجه‌گيری: کودکان مبتلا به نارسايی توجه/ فزون کنشی در هر سه متغير آزمون عملکرد پيوسته ضعيف‌تر از کودکان عادی عمل کردند.