نقش سبک‌های دلبستگی، پیوند والدینی و خود پنداره در اعتیاد جنسی

مقدمه: اعتياد جنسی يک نگرانی رو به رشد است که هم اکنون به عنوان يک بيماری جدی شناخته می‌شود. اين بيماری يک اختلال در صميميت است که در سبک دلبستگی و تجارب پيوند والدينی نامطلوب اوليه ريشه دارد، دو عامل مهم که خود پنداره افراد را شکل می‌دهند. هدف از اين مطالعه بررسی نقش سبک دلبستگی، پيوند والدينی و خود پنداره در اعتياد جنسی برای دستيابی به بهترين عامل‌های پيش بين، جهت افتراق معتادان جنسی از افراد سالم می‌باشد. روش: شرکت کنندگان شامل 70 نفر (35 معتاد جنسی، 35 فرد سالم)، بودند که به روش نمونه گيری در دسترس انتخاب و از نظر سن، جنسيت و ميزان تحصيلات همتا سازی شدند و آزمون‌های اعتياد جنسی، سبک‌های دلبستگی هاوزن- شيور، پيوند والدينی و زمينه‌يابی خودادراکی پيريت و منداگليو در مورد آنها اجرا شد. داده‌ها با روش تجزيه و تحليل واريانس و تحليل افتراق مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد که معتادان جنسی و افراد سالم از نظر سبک دلبستگی دوسوگرا، محافظت بيش از حد پدر و مادر و خود پنداره تفاوت معناداری داشتند. تحليل افتراقی نشان داد که محافظت بيش از حد مادر و پدر و سبک دلبستگی دوسوگرا بهترين افتراق دهنده‌ها و پيش بين‌های اعتياد جنسی می‌باشند و در 90/72 درصد موارد معتادان جنسی را از افراد عادی افتراق می‌دهند. نتيجه‌گيری: در درمان اعتياد جنسی می‌بايست اختلالات دلبستگی را در مداخلات مد نظر قرار داد.