اثربخشی روش‌های درمان پردازش شناختی و پردازش مجدد هولوگرافیک در کاهش علائم روان‌شناختی دانش آموزان مواجه شده با آسیب

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی پردازش شناختی و پردازش مجدد هولوگرافيک در کاهش علائم روان‌شناختی دانش آموزان مواجه شده با آسيب انجام گرفت. روش: طرح اين مطالعه شبه آزمايشی بود. جامعه آماری اين پژوهش را دانش آموزان پسر مقاطع اول، دوم و سوم دبيرستان‌های شهر اروميه در سال تحصيلی 90-89 تشکيل دادند (10286=N). بعد از اجرای پرسشنامه سرند کردن حوادث آسيب‌زا و آزمون فهرست علائم 90 سؤالی روی 1000 نفر، تعداد 129 نفر دارای تجربه آسيب و نمره بالای 90 در آزمون فهرست علائم 90 سؤالی شناسايی شدند از بين آنها تعداد 60 نفر به تصادف انتخاب و بعد از انجام مصاحبه بالينی در سه گروه درمان پردازش شناختی (20=n)، درمان پردازش مجدد هولوگرافيک (20=n) و گروه پلاسيبو (20=n) به تصادف جايگزين شدند. هر سه گروه در مراحل پيش و پس آزمون به آزمون فهرست علائم 90 سؤالی پاسخ داده و داده‌های به دست آمده با استفاده از آزمون کواريانس مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد که در خرده مقياس‌های وسواس- اجبار، افسردگی، اضطراب، ترس مرضی، افکار پارانوئيد و روان‌پريشی بين سه گروه تفاوت آماری معنی‌داری وجود داشت. در نمره کلی آزمون فهرست علائم 90 سؤالی نيز هر دو گروه درمان، تفاوت معنی‌داری با گروه پلاسيبو داشتند ولی در اين متغير تفاوت معنی‌داری بين اين دو گروه درمانی يافت نشد. نتيجه‌گيری: نتايج اين پژوهش آشکار کرد که روش‌های درمان پردازش شناختی و پردازش مجدد هولوگرافيک در کاهش علائم آسيب شناختی دانش آموزان مواجه شده با آسيب به يک اندازه اثربخش هستند. ولی درمان پردازش شناختی بر افسردگی مرتبط با آسيب ولی پردازش مجدد هولوگرافيک بر ترس مرضی، وسواس- اجبار و روان‌پريشی مرتبط با آسيب اثربخش‌تری بيشتری دارند.