نقش هوش هیجانی و هوش معنوی در پیش‌بینی بخشودگی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هيجانی و هوش معنوی در پيش‌بينی بخشودگی دانشجويان بود. روش اين پژوهش همبستگی است و جامعۀ آماری همۀ (7700 نفر) دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلی در سال تحصيلی 89-1388 بود، از اين تعداد 230 دانشجو به‌صورت نمونه‌گيری تصادفی خوشه‌ای يک‌مرحله‌ای انتخاب شدند و مقياس خودگزارشی هوش هيجانی (شوت، 1998)، پرسشنامۀ خودگزارشی هوش معنوی (کينگ، 2008) و مقياس بخشودگی (والکر و گورسوچ، 2002) را تکميل کردند. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد که هوش هيجانی با ضريب بتای 20/0 به‌طور معنی‌داری بخشودگی خود را پيش‌بينی می‌کند (01/0P<). همچنين، نتايج نشان داد که هوش هيجانی با ضريب بتای 30/0 بخشودگی ديگران را به‌طور معناداری پيش‌بينی کرد (01/0P<). اما، هوش معنوی پيش‌بينی‌کننده معنی‌داری در بخشودگی خود و بخشودگی ديگران نبود. با توجه به نتايج و بحث، هوش معنوی متغيری متفاوت از معنويت است.

واژه‌های كليدي: بخشودگی، هوش معنوی، هوش هيجانی.