اثربخشی آموزش شناختی رفتاری مادران بر تغییر رفتار مادرانه و دلبستگی ناایمن کودک

مقدمه: هدف اين پژوهش بررسی تأثير آموزش شناختی رفتاری رفتار مادرانه بر تغيير رفتار مادرانه و دلبستگی ناايمن کودک بود. روش: روش اين پژوهش شبه آزمايشی بود و در آن از طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه آزمايش و گواه استفاده شد. جامعه پژوهش شامل مادران ساکن شهر اصفهان بود که دارای يک فرزند حداقل 1 ساله و حد اکثر 5 ساله با سبک دلبستگی ناايمن بودند. نمونه شامل 40 زوج مادر- کودک بود که به صورت تصادفی به گروه‌های آزمايشی و گواه گماشته شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل دو پرسشنامه کيو- ست دلبستگی (آ.کيو.اس) و مقياس درجه‌بندی رفتار مادرانه بود. پيش‌ آزمون جهت سنجش رفتار مادرانه و ميزان امنيت دلبستگی کودک برای هر دو گروه آزمايش و گواه اجرا شد. سپس 12 جلسه هفتگی آموزش شناختی رفتاری رفتار مادرانه برای مادران گروه آزمايش برگزار گرديد. يک هفته پس از پايان جلسات، پس‌ آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. يافته‌ها: نتايج تحليل کواريانس نشان داد که پس از آموزش شناختی رفتاری، بين نمرات ابعاد اصلی رفتار مادرانه و نمره دلبستگی ايمن گروه آزمايش و گواه تفاوت معنی‌داری وجود دارد و ميزان رفتار مادرانه و امنيت دلبستگی کودک در گروه آزمايش افزايش داشته است. نتيجه‌گيری: آموزش شناختی رفتاری رفتار مادرانه بر بهبود رفتار مادرانه و افزايش نمره دلبستگی ايمن کودکان مؤثر بود.